เวียดนามอันซีน : สุดประทับใจที่ ตูส่านแคนยอน

ตูส่านแคนยอน เป็นโตรกผาที่ซ่อนตัวอยู่ในเขตเมืองดงวัน เมืองเล็กๆ ในจังหวัดฮาญาง ทางตอนเหนือของประเทศเวียดนาม เป็นอีกสถานที่ที่ได้ชื่อว่าเป็น เวียดนามอันซีน อันเนื่องมาจากว่าจะต้องดั้นด้นผ่านเส้นทางภูเขาที่สลับซับซ้อนกว่าจะเดินทางไปถึงแคนยอนแห่งนี้ ผ่านการนั่งรถจากเมืองใหญ่ เข้าสู่เมืองดงวันเป็นระยะเวลายาวนาน จากนั้นยังต้องนั่งรถผ่านภูเขาสูงออกไปอีก 1.30 ชั่วโมง มุ่งตรงไปยังท่าเรือที่จะต้องขับรถลดระดับความสูงลงไป เมื่อถึงที่จำหน่ายตั๋วริมแม่น้ำแล้วจะต้องเปลี่ยนเป็นนั่งรถไฟฟ้าของท่าเรือ เพื่อไปยังจุดขึ้นเรืออีกจุดหนึ่ง

ณ จุดนี้จะเห็นว่ามีเรือจอดรอเทียบท่าอยู่แล้วเป็นจำนวนมาก กลุ่มเราลงเรือพร้อมกับนักท่องเที่ยวชาวเวียดนามที่มากันอีก 2-3 คน เมื่อเรือแล่นออกไปได้สักพักจะเริ่มเห็นเป็นโตรกผาแคบๆ อยู่ตรงหน้ามองเห็นเป็นเส้นนำสายตาพุ่งเข้าไปยังตรงกลางผิวน้ำดูสวยงามน่าประทับใจมาก คนขับเรือชะลอเครื่องให้เราได้ถ่ายรูปกัน ณ จุดนี้อยู่เป็น 10 นาที เพราะรู้ใจนักท่องเที่ยว ที่จะต้องผลัดกันถ่ายรูปมุมต่างๆ อย่างน้อยคนละ 4-5 ภาพในแต่ละมุม 

ชาวเวียดนามหนุ่มสาวกลุ่มที่มากับเราหายตัวกันไปที่ท้ายเรือสักพักก็กลับมาในรูปโฉมใหม่ เสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็มแบบมีธีมในการนำเสนอ ชายหนุ่มใส่ชุดดำล้วนสไตล์คอจีน มีการยืนถ่ายรูปถือลูกประคำเป็นพร๊อพประกอบการถ่ายภาพ จากนั้นก็สลับสับเปลี่ยนกันถ่ายรูปกับเพื่อนสาว นอกจากเราจะดูวิวอย่างจุใจแล้ว เราก็นั่งดูหนุ่มสาวชาวเวียดนามถ่ายรูปอย่างเพลินตาด้วยเช่นกัน

เรือพาเราล่องไปอย่างช้าๆ ผ่านเห็นโตรกผาในมุมต่างๆ สักพักเรือค่อยๆ ชลอตัวและจอดเทียบท่าอยู่เวิ้งน้ำแห่งหนึ่ง เทียบเคียงกับเรืออื่นที่จอดอยู่ก่อนหน้าแล้ว ซึ่งในเรือลำนี้มีนักท่องเที่ยวต่างชาติผมทองอยู่กันเต็มลำ ดูแล้วเป็นวัยนักศึกษากันทั้งนั้น ทุกคนอยู่ในชุดว่ายน้ำ ผู้ชายใส่กางเกงขาสั้น ส่วนผู้หญิงใส่ชุดบีกินี่ กระโดดเล่นน้ำกันตูมตามอย่างสนุกสนาน

ส่วนคนบนเรือของเราก็ไม่ยอมแพ้ ถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกงขาสั้นกระโดดน้ำแข่งกับชาวต่างชาติประหนึ่งอยู่ในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิค หนึ่งในนั้นก็มีคนขับเรือของเราด้วยเช่นกัน ส่วนกลุ่มเราชาวไทยก็ได้แต่นั่งมองชมวิวไปตามประสา คนขับเรือให้เวลาประมาณ 10 นาทีจึงกลับขึ้นมายังเรือ และถอนสมอเดินเรือกลับยังเส้นทางเดิม เฮ้อ.. ดีจังที่ให้เวลาแค่ 10 นาที หากให้มากกว่านี้กลุ่มเราคงต้องมีบ่นเบื่อกันแน่นอน

เรือแล่นกลับมายังเส้นทางเดิมซึ่งได้เวลาเที่ยงพอดี เราสอบถามกับไกด์ท้องถิ่นถึงร้านอาหารที่ริมน้ำที่จองไว้ นี่ก็ได้เวลาแล้วยังมองไม่เห็นร้านอาหารเลยสักแห่ง สักพักคนขับเรือค่อยๆเปลี่ยนทิศทางขับเรือไปเทียบเคียงกับริมหน้าผาทำให้เราเริ่มสังเกตุเห็นแนวบันไดเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังกอหญ้า และทอดตัวเป็นทางชันขึ้นไปยังหน้าผาเบื้องบน

ทุกคนบนเรือทำหน้าเลิกลัก น้องๆ เวียดนามตะโกนถามคนขับเรือว่าแวะทำอะไร จึงได้ความว่ามาส่งเราชาวไทยให้ได้กินอาหารกลางวันท่ามกลางธรรมชาติ ด้านบนนี้เป็นร้านอาหารเล็กๆ ของชาวบ้านในบริเวณนี้เอง ทำให้หนุ่มสาวชาวเวียดนามรู้สึกสนใจและกระโดดลงมาร่วมเส้นทางอิ่มท้องร้านเดียวกับพวกเราชาวไทย 

ร้านอาหารแห่งนี้นับว่าเป็น "ร้านลับ" เป็น เวียดนามอันซีน ที่เรายกนิ้วให้จริงๆ เพราะตั้งอยู่ในจุดวิวเทพ ถ้าไม่สืบเสาะเลาะหากันจริงๆ ก็อาจไม่รู้ได้เลยว่ามีร้านอาหารตั้งอยู่ที่นี่ด้วย

เมื่อเราเดินขึ้นบันไดไปได้สักพัก ละวางสายตาจากสเต็บขั้นบันไดเพราะกลัวตก ก็เปลี่ยนมามองบรรยากาศรอบตัวบ้าง สิ่งที่เห็นทำเอาตะลึง หัวใจเต้นระรัว ภาพตรงหน้าถึงแม้ว่าจะเป็นแม่น้ำสายเดียวกัน แต่มุมที่เรายืนอยู่นี้กลับทำให้เห็นภาพความงามของธรรมชาติที่แตกต่างออกไป สมาชิกทุกคนต่างตื่นเต้นกับภาพวิวที่เห็นกันมาก แต่ก็ไม่ลืมที่จะไปจับจองเก้าอี้โต๊ะอาหารเล็กๆ ที่จัดวางอย่างง่ายๆ เพื่อเตรียมตัวรับประทานอาหารกลางวัน
ระหว่างรออาหารเราก็ผลัดกันเดินไปถ่ายรูปมุมโน้นมุมนี้อย่างสนุกสนาน 

เมนูอาหารของเราเป็นแบบชาวบ้านทำ ค่อนข้างเรียบง่ายไม่มีอะไรหวือหวา เป็นปลาทอด หมูทอด ข้าวสวย และซุปแบบทั่วๆ ไป  แต่วันนี้เราทานอาหารกันอย่างเพลิดเพลิน สั่งน้ำอ้อย น้ำส้ม ทานกันอย่างสบายใจ นับเป็นช่วงเวลาอาหารกลางวันที่อิ่มอร่อยและมีความสุขอย่างน่าอัศจรรย์