In Memoriam ....."over de doden niets dan goeds"

Sex, Drank en Rock n' Roll - Ik heb veel te vroeg. veel te veel mensen moeten "afgeven" aan de dood,

Mijn "In Memoriam", is een verknipt levensverhaal over het ontstaan van Dwaal-Art. Stichting Dwaalhaas, mijn kringloop en Het Leefmuseum en misschien in de toekomst ? een Anton Bood Huis ? ...
Wat als..... de dingen die op mijn levenspad kwamen, nooit gebeurd zouden zijn ? dan zou ik een heel ander leven gehad hebben, dus ik ben #DANKBAAR voor en door alles, de goede en de "slechte" tijden.afzien is volharding & Luctor et Emergo ( ik worstel en kwam boven )
Misschien ben ik de enige die "verbanden" ziet in de dingen die ik meemaak of heb mee gemaakt, en dat alles wat je "overkomt" in je leven niet voor niets is, dat je er altijd het beste uit moet halen, hoe moeilijk soms ook. maar ervaringen vormen de mens.
"ode aan de doodde" want voor mij zijn mensen pas echt dood als je ze 100% vergeten bent, als je aan ze (her)denkt is die (levens)energie weer even terug, samenwerking / samenspel...Ook als ik kunst maak, dan doe ik dat voor mijn gevoel niet alleen, Ik werk ( schilder ) altijd in 3 fases, de eerste fase doe ik zelf, de 2e fase laat ik over aan toeval ( geesten uit het verleden ) de 3e fase is samenwerking. Ik besef dat dit alles nogal dromerig & raar over kan komen bij "normale" mensen, maar iedereen leeft in zijn / haar eigen wereld met eigen normen, waarde en waarheden, mijn (bizarre ?)wereld is een open boek. zonder geheimen, schaamte of taboes ik ben toegankelijk voor iedereen online of live ( in het leefmuseum ) vragen staat vrij maar domme vragen krijgen domme antwoorden.


Mede door deze mensen is mijn leven en kunstenaarschap gekomen naar wat het nu is,

en daar ben ik elke dag nog dankbaar voor...Hans de Waal aka Dwaalhaas, geboren op 11 mei 1965 met de "dope" naam Johannes Henderikus de Waal...( geboren in de Johannes van de Waals weg :-) "ik geloof niet in toeval" ....de dingen gaan zoals ze moeten gaan, en alles heeft met elkaar te maken. Je zou het niet zeggen, maar ik kom uit een "normaal" arbeiders gezin met 2 kinderen. het leventje van mijn broer liep gewoon, maar het mijne liep net even iets anders omdat ik rood haar had, ik werd daar dagelijks mee gepest en uitgesloten, en dat ging zo door tot en met ( ongeveer) mijn 1e baantje... het 2/3e deel van mijn leven werf letterlijk verpest door anderen, ik had geen vriendjes behalve mijn papier, potloden stiften verf en kwasten...maar er was ook een 1/3 deel in mijn leven dat daarvan 100% het tegenovergestelde was, dat was op de camping of bij mijn familie in België, elk weekeinde en elke vakantie was ik daar, daar had ik veel vriendjes en vriendinnetjes, daar had ik wel een normale en goede en onbezonnen jeugd....door het pesten op school in Eindhoven kon ik niet goed mee komen op school, daar was toen niet net als nu begrip / oog voor, je moest gewoon wat harder worden, dus automatisch moest ik vanuit de lagere school naar de LTS, daar ging het buitensluiten en pesten ook gewoon weer verder.....tot ik mijn kans zag om van school af te gaan omdat mij mn eerste baantje bij een supermarkt ( Torro / Edah ) werd aangeboden, hoewel... na 1 week zag de rayonchef van het hoofdkantoor mij lopen en verscheurde hij mijn contract onder het mom van "geen gezicht iemand met rood haar in een rode Torro jas"... gelukkig had mijn filiaalchef dat na een week weer zonder medeweten van de rayonchef weer goedgemaakt, en ondanks dat dit gebeuren 13 jaar lang stiekem is door blijven etteren, heb ik het daar alsnog 13 jaar vol gehouden... 13 jaar, een redelijk maandsalaris, maar ook veel werkstress , wat resulteerde in vaak en veel "stappen" uit gaan... donderdags avond studenten avond stappen, vrijdags, zaterdags, zondagsmiddags, zondagavonds bijna altijd zat ik wel in de kroeg om mn werkweek te verdrinken... Eindhoven kende in die tijd veel "sub-cultuurtjes" en omdat ik van kinds af aan al Elvis fan was begon de mijne bij de Rocking Rebels, vandaar uit veranderde vloeide ik door de jaren heen als een soort van cultuur kameleon door alle andere sub-cultuurtjes, van rebel naar psychobilly, naar punk, krakers, underground, naar new-wave, disco, hardrock in alle vormen, de biker-scene enz enz, heftige tijden waarin ik ook vrienden verloor aan moord en zelfmoord, een tijd van veel vriendinnen met en zonder rugzakjes, tja

alles wat ik zelf niet geleefd heb, dat heb ik wel van heeeel dichtbij mee gemaakt.

een van mijn eerste echte liefdes, Ans, softdrugs verslavings-problematiek, slachtoffer van incest, verkrachtingen ect. ( inmiddels dood door zelfdoding ) Anja. B de dag voor haar zelfdoding nodigde ze iedereen ( al haar / onze vrienden uit om me te gaan zwemmen, de volgende dag overgoot ze zichzelf in haar keuken met benzine en stak zichzelf in brand...kennelijk kon ze haar Jehova geschiedenis geen plaatsje geven, en wist ze geen andere uitweg meer. boor wie dit allemaal gaat lezen, dit zijn allemaal maar "tipjes van".. ik kan niet alles of elke gestorven, vermoorde, of mensen die uitgestapt zijn.... of andere heftige situaties opschrijven, omdat het zowiezo al heftig is om deze enkele herinneringen op te proesten, maar ik heb er van geleerd, ik ben er door gevormd, en het is allemaal niet voor niets geweest......

"Anders na de dood" het einde van het begin, want het gaat altijd verder.

Mijn Angela ( = engel ) die leerde ik kennen in cafe Altstad, zij was daar met een vriendin die in Eindhoven op kamers woonde, we hadden met zn 3e die avond leuke gesprekken gehad, en ik ging mee naar hun kamer, ik belande bij haar vriendin in bed, maar toen ik "iets probeerde" :-) werd ik het huis uitgezet... ::-) die week erna waren ze weer samen in de Altstad, en nu raakte ik met Angela aan de praat " het klikte" en dit bleek mijn droomvrouw... een paar dagen later belde Angela mij s'avonds op, of ik zin had om naar Venray te komen, ze had daar pas een eigen kamer en ik mocht dan bij haar blijven slapen, het was winter en het sneeuwde, maar ondanks dat stapte ik op mijn motor en reed naar het afgesproken adres, eenmaal daar aangekomen, bleek dat dat het adres was van een psychiatrische kliniek, ik dacht WTF ? ik ben voor de gek gehouden, dus door de sneeuw wee r(40 km) terug naar huis, weer thuis aangekomen ging de telefoon "waar blijf je nou" het bleek dat zij in die kliniek intern woonde voor haar studie MDGO, dus ik weer terug op mn motor, door de sneeuw op naar Venray... dit was echte liefde, dit wilde ik niet verpesten, hier wilde ik zuinig mee omgaan....door mijn verleden wist ik om te gaan met meisjes die nare ervaringen met vriendjes gehad hadden dus ik wachtte, zelfs met kussen, dit duurde zo'n 3 maanden :-) maar dat had ik er graag voor over.. De video hier naast spreek voor zich...Woensdag avond 3 september we gingen bij haar ouders in Boxmeer slapen, ze gaf me een knuffelbeertje kado en samen onder de dekens ging ze met haar hand over mijn gezicht.Donderdag ochtend 5 september 06:00 de tijd dat "normaal" de wekker voor mij zou aflopen werd ik wakker van Angel heftig zuchtend in mijn armen... paniek de ambulance duurde te lang, dus terwijl ik haar probeerde te reanimeren, ook in de auto van haar ouders in en de hal van het ziekenhuis ( ik had EHBO ) niets hielp. op de IC zag ik haar lichaam 13x shocken door de artsen die haar stroomstoten gaven. maar helaas... ik weet nog dat ik naar mn werk belde van " ik kom niet, want mijn vriendin is vanmorgen overleden" waarop ik de botte reactie kreeg "hoe laat denk je wel te komen" ... ik ging door de grond..... dit was de vrouw die....... "wat als ?" .. ik bedoel... ik had een baan, deed cursussen om hoger op te komen, meer te verdienen voor het "huisje boompje beestje & ze leefde nog lang en gelukkig verhaal" maar dat pakte allemaal anders uit.... zuipen, veel zuipen, en nog meer zuipen.... ik raakte mijn baan kwijt, vrienden kwijt, kreeg schulden en ik werd uiteindelijk dakloos...


Anton Bood, ik leerde Anton kennen aan het einde van mijn eigen dakloze periode, een vrouw ( met veel geld ) huurde voor mij, omdat ik dakloos was en woonruimte moeilijk te vinden was, een ruimte in een atelier complex, Anton, zwaar heroïne verslaafd en dakloos, had de ruimte tegenover mij.

biertjes, wijn, kunst en goeie gesprekken... ik wist toen nog niet dat de ontmoetingen met Anton als een rode lijn door mijn leven zouden gaan.

of dat hij een van de belangrijkere puzzelstukken in mn leven zou worden

veel later leerde ik een nieuwe vriendin kennen, Odette, ze bleek achteraf een ex van Anton te zijn geweest, Odette was ooit werkzaam bij de Vredes winkel in Eindhoven.. en achteraf een goede vriendin van Riek... Riek stond bijna helemaal voor in mn verleden, daar had ik iets mee voordat er uberhoubt sprake was van dode exen of dode vrienden.

Riek heeft mij ooit mee genomen naar haar ex man die kunstenaar was in Ansterdam van die man kreeg ik een schilderij met veel gezichten, haar ex man pleegde kort na ons bezoek zelfmoord.

Anton, Odette, Riek, ze zijn nu intussen ook allemaal overleden, maar voor mijn gevoel zijn ze nog vaak bij mij...

"het Anton verhaal" ( de links met hem ) komen steeds maar weer terug in allerlei vormen, zo heb ik ooit een vriendin ( Anja )gehad wiens echtgenoot vast zat voor moord, zij waarschuwde mij steeds van "als hij los komt" .... raar allemaal, die ex man is inmiddels vrij en een goede kennis van me geworden, sterker nog, achteraf blijkt dat ook hij met Anton samen gezworven heeft.... hoe klein is de wereld ? Veel van mijn leven lijkt te gaan over "heftige mensen" ( levens) verhalen, (zelf) moord en dood(slag) verslavings en psychishe problematiek.. letterlijk niets is mij nog vreemd.

De vrouw die mij letterlijk "uit de goot" tilde was een suc6volle Turkse zakenvrouw.

ook aan har heb ik veel te danken, zij bracht mij weer samen met mn oude vriend "de kunst" ze had behalve een paar eigen bedrijven in Eindhoven en Istanboel, ook wat "hoger geplaatste" kennissen en vrienden, een daarvan was toen directeur van het CKE, omdat zij vond dat ik meer met mijn kunst moest gaan doen ( geld maken ) gingen we met mijn werk naar hem toe om te kijken of er evt een vooropleiding kunstacademie ofzo voor mij in zat, maar de man vond mijn werk zo uniek dat hij vond dat ik beter gewoon autodidact moest blijven, er zou mij eerder iets afgeleerd dan aangeleerd worden, maar ik mocht wel exposeren in zijn CKE, alles werd tot in de puntjes geregeld, ik had tijdens de opening ook de ouders van mijn overleden meisje uitgenodigd, en toen ik die samen bij een schilderij van mij zag staan te huilen, wist ik dat de kunst mijn levensdoel zou blijven.... maar ondanks alles, mijn eigen stijl enz. vond deze huidige vriendin nog steeds dat geld maken met kunst belangrijker was dan gewoon doelloos ? kunst maken...dus huurde ze voor mij een appartement in Someren waar toen een "schilderschool" was, ik geloof dat ik daar alles bij elkaar 5 keer geweest ben "met olieverf landschapjes en stillevens schilderen" ik had zo'n ding in een paar uurtjes af, na 5 werkjes vroeg die Leeraar of ik eens iets van mijn eigen werk mee wilde nemen, en dat deed ik, daarop kreeg ik ook van hem weer te horen dat hij mij niets kon bijbrengen.... "tja wat moet je ermee?" vooral doorgaan ? .....
ik had een paar jaar op straat geleefd, en door haar zat ik weer in dat "geld maken" prestige stramien, alsof dat alleen belangrijk is ? in de paar jaar dat ik met haar was ben ik 19 keer in Turkije geweest, een levensmiddelenwinkel cadeau gekregen, dure kleding, elke dag uit eten, genoeg zakgeld, een chalet in België het leek er soms op dat het allemaal niet op kom, maar ik was zo niet gelukkig....

"De zelfkant van de samenleving"

Na mijn zgn "Turks avontuurtje" ben ik baar woningstichting Trudo gestapt met de vraag of hun voor mij misschien een "Kluswoning" hadden, en die kreeg ik ook, een klein huisje aan de Jan van der Bildtstraat in het toen om zijn drugs en prostitutie beruchte wijkje Woensel West... ik had ondertussen ook weer een baantje als nacht-taxichauffeur, dus ik kon het zelf betalen :-) als nachtchauffeur hoor en zie je veel dingen die het daglicht niet kunnen verdragen, horeca, drugs, clubs, etc. etc. op mn vrije avonden trok ik te voet mijn wijkje in praatjes maken, een luisterend oor, voor / met oa mensen die ik nog kende uit mn dakloos verleden en soms bood ik zelfs ook tijdelijk onderdak aan.misschien was ik zelf wel 1 van de eerste straatwerkers :-)
in korte tijd wisten veel van die mensen mij te vinden om even op te warmen, mee te eten, mee te schilderen.. ik weigerde mensen alleen maar als ze voor overlast zorgde maar verder was in die tijd iedereen altijd welkom...
na 3 jaar nachtwerk verloor ik dit baantje weer, en moest ik van het UWV allerlei trajecten volgen en zo kreeg ik een baantje / dagbesteding bij een bekende kringloopwinkel
na 3 jaar alleen maar nachtwerk is je dag / nacht ritme behoorlijk verstoord, dus zo had ik meer tijd voor "de straat"van mijn baas mocht ik alle make up, zeep en verzorgingsspullen mee naar huis nemen.
en zo had ik met de keet van Het leger des Heils op de tippelzone een afspraak gemaakt dat ik dat daar 1 keer per week af kon geven zodat hun dat konden verdelen over "de meisjes van de straat" ... omdat ik niet meer in de nacht maar overdag werkte kreeg ik steeds meer aanloop snachts, ik kocht van mijn eigen geld schone spuiten / naalden, ascorbinezuur, citroensap, en ammoniak ( dat waren dingen , waarvan ik vond dat het beter was dan vervuild spul gebruiken....

Sex (soft) Drugs ( drank ) & Rock n Roll - ps zelf heb ik nooit drugs gebruikt met uitzondering van wiet en alcohol natuurlijk....


Het Leefmuseum Eindhoven zoals het bij mij allemaal begon

( zo'n 20 jaar geleden ).....mijn huisje werd een veilig toevluchtsoord voor de ( vaak verslaafde en dakloze ) meisjes van de tippelzone met mij als luisterend oor, want voor mij was niets meer vreemd "even er tussenuit. weg uit de stress van de straat" even weg van misbruikers, hoerenloper, loverboys, pooiertjes of dealertjes.
ff mee-eten, samen schilderen, crashen op de bank, douchen, muziek maken of luisteren, bijna alles kon of was bespreekbaar, zolang de beuren of de buurt er maar geen last van hadden...
uiteraard werd er ook regelmatig misbruik van mijn "goedheid" gemaakt en ja ik werd ook wel eens ooit bestolen "never trust a junkie" maar ik heb er ook veel door gezien en geleerd, en daar ben ik dankbaar voor. ik heb met ze naar dealers gereden en ik heb met ze naak ziekenhuizen gereden, hielp met papierwerk en hield voor hun contact met echte hulpverlenende instanties en de politie, sterker nog soms kwam de politie bij mij langs als er weer eens een meisje "buiten zicht was" de drempel naar mij was voor die meiden vaak lager dan naar de officiële erkende hulpverlening , soms kwam de politie ook wel eens meiden naar mij toe brengen, zo van "Hans kun jij een paar dagen voor haar zorgen?"zelf heb ik nooit drugs gebruikt met uitzondering van wiet en alcohol....en gelukkig ben ik ook nooit in de verleiding gekomen...C. zette een shotje heroïne, en we zagen een mug op haar arm landen om te steken / bloed te zuigen, du mug vloog na zijn daad een meter omhoog en viel dood neer :-) ( overdosis ) dat is lachen ja, maar helaas ben ik daar ook mensen aan verloren, drugs is geen spelletje... Een ander meisje was al enkele weken bezig met schilderen, ze vond er zichzelf in terug (net als ik ooit ) op een dag had ze haar "shotje" klaarliggen, en toen zij ze tegen mij "ik weet niet wat ik nu moet doen, verder aan mn schilderij, of dat shotje nemen" met de kennis dat een spuit heroïne op kan drogen en daardoor onbruikbaar word, is dat een heel mooi iets... ik heb suc6 verhalen van meiden die door mijn "aanpak" er uitgekomen zijn, maar helaas ook verhalen van mensen die er inmiddels niet meer zijn.....( RIP )#DANKBAAR voor mn verleden en alles wat ik heb mogen meemaken en leren en nog steeds ( ook in de kunst ) dankbaar voor het Dwaal-spoor dat ik volg, maar steeds duidelijker word...

40+ jaar (Levens)Kunstenaar... #DANKBAAR

'k Heb zalen doen vollopen, 'k heb ook zalen doen leeglopen, 'k Heb succes gekend, 'k heb ellende gekend, Ik weet niet waarom, ik weet niet hoe 't komt, Maar artiesten hebben meestal maar één verzoeknummer, Je veux de l'amour, je veux de l'amour, Waar ik ga, waar ik sta, Voor ik sterf, voor ik verga, je veux de l'amour.... Raymond Van Het Groenewoud
Dankbaar voor alles , dankbaar voor alle mooie dingen maar ook voor de minder mooie dingen die mij uiteindelijk sterker gemaakt hebben...

Luctor et Emergo..

mijn leventje liep dan anders als "gepland" en van huisje boompje beestje ( + eigen kinderen ) is nooit niets terecht gekomen, hoewel ? ff dan, een jaartje of 3 heb ik mezelf pappa mogen voelen, maar ook deze vriendin, moeder van 2 lieve kids raakte aan de drugs en pleegde uiteindelijk ook zelfmoord....
Good friends we have and good friends we've lost along the wayIn this bright future we can't forget our pastSo dry your tears I sa Bob Marley - No woman No cry
(zelf)moord, de dood in het algemeen veranderd mensen, en ik ben inmiddels al heel wat vrienden, vriendinnen, kennissen en familie verloren, zo veel dat ik zelf te tel ben kwijt geraakt. soms poppen ze weer ff op in mn hoofd...Angela, Anja B, Anja d L, Michaela, Ans J, Marnix, Arno, Krein, Piet B, Kees W, Riek, Odette, Anton B, Marleen W, en zo kan ik nog wel ff door blijven gaan...
Ik moet nu ( bv ) ff aan Kees denken, die stond op een avond bij mij aan de deur met een kratje bier en een flesje whisky voor mij m net de "vraag" ik moet ff iets kwijt, en ik weet dat dat bij jou kan, jij kan er mee omgaan.....raar he ? m naar het werd een gezellig afscheidsgesprek waarin kees zijn goed geplande zelfdoding motiveerde en aankondigde "tja ik kan / kon er mee om gaan" ( volgens hem ) Door het leven "getekend" als ervaringswerker....Ik drink... maar niet meer, dwangmatig, zoals vroeger ooit elke dag, ik drink, 1 keer per week ( veel ) met medeweten / goedkeuring van huisarts en mijn ( destijds ) psychiater...onder het mon van... "iemand met jou verleden zou anders (zwaar) aan de medicatie, andere drugs / verslaving hebben of in de psychiatrie zitten"...

Groot geworden door klein te blijven.

( Groot met een zachte G )Door mijn kunst heb ik me door veel dingen heen kunnen slaan. door mijn kunst heb ik ook veel mooie dingen mogen doen en mogen mee maken. Door mijn ervaringen heb ik mensen kunnen helpen, En dan vragen mensen soms aan mij "kun je er goed van leven ?" mijn antwoord is dan, nee, ik kan er goed MEE leven, Geld of materieel bezit maakt niet gelukkig, het is makkelijk, maar is de weg van de minste weerstand ook de beste weg ? Een aantal jaren geleden werd ik mede door mijn verleden en mijn diagnose helaas 80 / 100% afgekeurd voor ( regulier) werk, toen heb ik mijn "hobby's " de Kunst en rommelmarkten onder gebracht in mijn non profit stichting zodat het geld wat er extra binnenkomt blijft voor waar het voor bestemd is, zelf leef ik van mijn 45 euro per week die ik via mijn bewindvoering krijg, en daar ben ik zielsgelukkig mee, Geld interesseert mij steeds minder "ik word liever betaald in karma" want wie goed doet, wie goed ontmoet...( zelf ) "Niets" hebben maakt mij creatief en dankbaar voor alles wat ik krijg of vind, geld is soms makkelijk, maar niet altijd noodzakelijk.Mijn kunst exposeren dat doe ik bijna niet meer, dat vind ik te veel gedoe, als mensen een schilderij van me willen hebben, dan moeten ze maar hier heen komen. alles mag weg tegen elk redelijk bod, mijn werk is bij mij dus altijd goedkoper dan bij tussenhandelaren of wederverkopers...

Als alle (levens)puzzelstukjes samenvallen ...

De naam "Dwaalhaas" is ooit ontstaan door collega's in het taxiwereldje "Dwaal" is een verbastering van mijn achternaam "de Waal" en de naam "Haas" kreeg ik van het dochtertje van een inmiddels ook overleden ex vriendin, de kleine meid kon geen Hans uitspreken en noemde mij daarom Haas....

2018

Door sloop / verhuizing heb ik een aantal jaren geleden een nieuw huis met loodje ( om te schilderen ) gekregen, ik had mij voorgenomen om in deze nieuwe woning geen mensen meer op te vangen en een "normaler" bestaan te gaan leven, maar dat was / is ( voor mij ) niet makkelijk, vaak zit ik ( door weer en wind ) in mijn "fortuintje" ( voortuintje ) regelmatig word ik dan aangesproken door "gewone" passanten, maar ook door mensen die het ff wat moeilijk hebben, en soms betrap ik er mezelf dan weer op dat ik probeer deze mensen weer probeer te helpen.. in extreme situaties , als er echt geen andere oplossing is, bied ik ze zelfs ook weer 1 of 2 nachten onderdak aan. maar in de meeste gevallen weet ik die mensen wel door te verwijzen naar de officiële instanties.....uiteindelijk kun je niet meer doen dan een helpende hand uitreiken, en moeten de mensen het verder allemaal zelf doen.. Luctor et Emergo ( ik worstel en kwam boven ) "Zeeuwse wapenspreuk" ....
zo zat ik in 2018 ook weer eens in mn fortuintje, ik werd aangesproken door een meisje met een bakfiets, de gesprekken waren leuk, boeiend en we hadden veel overeenkomsten, ze kwam uit Zeeuwse Vlissingen en was hier in mijn buurt om die bakfiets te kopen en om daarmee terug te fietsen naar Zeeland...ja ja, toeval bestaat niet :-) de dingen gaan zoals ze gaan moeten...en als alle (levens)puzzelstukjes samenvallen....inmiddels is Saskia mijn nieuwe ( en hopelijk ook mijn laatste ) echte liefde. want het is goed, we hebben veel raakvlakken en dat voelt goed.....
De naam "Leefmuseum" werd sinds 2012 al gebruikt door Saskia die onder die naam in huiselijke sfeer diverse creatieve activiteiten verzorgde, Eigenlijk was dat ook zoiets als wat ik vroeger deed toen ik mijn deuren openstelde voor mensen die het tijdelijk moeilijk hadden en even een rustplaatsje zochten..


Stichting Dwaalhaas nu...

Uit de Kunst...

Kunst loopt als een rode draad door mijn leven, ik heb mee gedaan aan grote projecten, maar ik ben ( mede ) door mijn non-profit houding klein en "onbekend ?" gebleven, mensen vragen wel eens "schilder je nog?" .. tja... ik kan niets anders, ik ben en ik blijf... bezig tot aan mijn dood, en waarschijnlijk ook daarna nog...

Kringloop...

als klein kind ging ik al met mijn vader mee naar rommelmarkten ( inmiddels al 50+ jaar ervaring ) met antiek, curiosa, design en verzamelspullen, het is dus een logisch gevolg dat ik nu een eigen ( sociaal ) kringloopwinkeltje heb, waarmee ik andere mensen met weinig geld mee kan helpen.....

( Kunst & Design ) Recycling....

"weggooien is zonde" naast het inzamelen van spullen voor de rommelmarkt / kringloop, zamel ik voor het leefmuseum ook verf(restanten) hobby en knutsel materiaal in, maar ook schilderijen die ik opnieuw wit maak ( over schilder ) om er weer nieuwe kunstwerken van te maken...

Leefmuseum...

elke maandag gratis inloop voor iedereen en alle leeftijden wil je je creatief uiten of gewoon ff een gesprekje of een bakje koffie alles kan en alles is bespreekbaar , met als doel elkaar ( verder) helpen.

Non-profit en ( het liefst ) ongesubsidieerd..

omdat ik onafhankelijk / autonoom wil blijven.

In Memoriam "Het Anton Bood Huis"

Een Boothuis, is een overdekte steiger waarin een of meer kleine bootjes een ligplaats kunnen hebben ...Een mooie naam en cryptische omschrijving van mijn levensdoel / droom waarin al mijn ( levens ) puzzelstukjes zullen samenvallen, en ik ben met kleine stapjes al aardig op weg.Alles wat ik nodig heb is ruimte, veel ruimte, een groot bedrijfspand, winkel of boerderijwaar mensen kunnen samenkomen en kunnen samenwerken een leefmuseum, kringloopwinkel, art en design studio, open atelier, horeca, expo ruimte. open podium etc etc...hoe mooi zou het zijn om een grote sociale kringloopwinkel te hebben waar gratis binnengebrachte spullen ook weer ( op vertoon van verwijzing ) (bijna) gratis weer weg mogen ? waar binnengebrachte spullen ge-upcycled of ge-re-designed mogen worden door de deelnemers zelf of de bezoekers, free designer work-space voor alle vormen van ( levens) kunst, theater, muziek...
va de ontmoeting met mijn huidige vriendin Saskia zijn dingen in een stroomversnelling gegaan, ik heb de MHFA cursus ( eerste hulp bij psychische problemen ) gedaan, en een cursus bij Novadic Kentron ( verslavingszorg ) ik heb mezelf georiënteerd bij The Livingmuseum ( Eindhoven ) ( maar dat was "mijn ding" niet ) en ik kijk goed rond bij Ervaring die staat... een mooi initiatief waarvan ik veel leer en betere inzichten krijg...
heel bizar is ook dat het pad wat ik nu bewandel steeds vaker kruist met de mensen ( die nog wel leven ) uit mijn verleden, ooit 15 jaar geleden deed ik mee met een Global Art Project Show your Hope, van Martin Voorbij en zijn inkijkmuseum, toen hij hoorde dat ik met Saskia naar Parijs ging vroeg hij of wij een jongen bij 59 Rivoli een boekje wilde geven.. WOW ! had Martin ons bewust daar heen gestuurd ? dat was voor mij Het Leefmuseum in optima forma
als hier ook nog een kringloop winkel inzat dan was dat het perfecte "Anton Bood huis"veel kan, en geld is daar niet altijd voor nodig, creativiteit, en roeien met de riemen die je hebt, en vooral ( groots ) blijven dromen...
door Saskia ben ik ook op de Kunstwei in zeeland geweest, ook een mooi iets, maar zou het niet prachtig zijn om op je "eigen" grond gratis stalling te bieden voor aparte caravans , pipowagens, vervoerbare tini-houses etc. die je kunt mag verhuren als de eigenaar er zelf niets mee doet ? een gratis eetbare tuin met fruitbomen en planten enz waarvan iedereen mag plukken ? het hoeft allemaal niet veel te kosten...

Karma is GEEN bitch...en ik kan het weten.

ook al lijkt het .... als je de bovenstaande verhalen leest, dat ik het gevoel heb dat mij onrecht en bla bla is aangedaan, maar ik ben er dankbaar voor, dankbaar voor de wijze lessen die ik er uit heb kunnen trekken, dankbaar dat ik daardoor andere mensen kan en mag helpen. Geld ? heb ik niet, nauwelijks, of ( bijna ) nooit :-) ik wil daar ook zo min mogelijk belang aan hechten, ja het is makkelijk als je het hebt, maar als je het niet hebt dan word je er creatiever van, ik roei graag met de riemen die ik heb, de titel "stads jutter" is mij vaker dan 1 keer toegedaan :-) Ik ben niet bezig met (financiële) "verdienmodellen" ik doe mijn eigen ding en daar word ik ( bijna ) dagelijks goed voor beloond...als ik materiële dingen "nodig ?" heb dan vind ik ze of krijg ik ze "omdat het mij gegund word ?" maar soms is het er ook even niet, soms is het roeien met de riemen die ik nog heb, afwachten tot "betere" tijden.want uiteindelijk komt alles altijd wel weer goed ( of goed genoeg ) "meer MOET het niet zijn" ( maar het MAG wel ) ik leef van mijn 45 euro per week (leefgeld) de voedselbank en kleding / dingen die ik krijg of vind, de rest gaat allemaal naar en voor de stichting en het leefmuseum...