Lærdómur verður til þegar nemendur tengja reynslu við hugsun og spyrja spurninga.
Til að hjálpa nemendum þarf kennarinn að skapa umhverfi þar sem nemendur geta prófað, ígrundað og rætt hugmyndir í samhengi við raunveruleg verkefni.
Þetta umhverfi er oft ekki annað en rými til samtals.
Skapa öruggt rými þar sem nemendur geta rætt hugmyndir án ótta við mistök.
Útskýra tilgang ígrundunar: „Við skoðum ekki bara hvað við gerðum, heldur af hverju og hvernig við getum lært af því.“
Kennarinn leiðir umræðu eða skriflega ígrundun með opnum spurningum:
Reynsla: Hvað gerðist í verkefninu? Hvernig upplifðir þú ferlið?
Greining: Hvað gekk vel? Hvað var áskorun?
Tengsl: Hvernig tengist þetta fyrri verkefnum eða fræðilegum hugmyndum?
Framtíð: Hvað myndir þú gera öðruvísi næst? Hvaða nýjar hugmyndir kviknuðu?
Ígrundunardagbók: Nemendur skrá hugleiðingar eftir hverja lotu.
Hópumræður: Nemendur deila reynslu og fá ný sjónarhorn.
Myndrænar aðferðir: Hugmyndakort, skýringarmyndir eða ferilkort sem sýna þróun hugmynda.
Kennarinn hjálpar nemendum að sjá hvar þeir eru í námshringnum og hvetur til að fara í gegnum öll stig:
„Þú prófaðir þetta (reynsla), hvað lærðir þú af því (ígrundun)?“
„Hvernig tengist þetta því sem við ræddum í kennslunni (hugræn úrvinnsla)?“
„Hvað ætlarðu að prófa næst (virk tilraun)?“