ถึงหน้าวังดังหนึ่งใจจะขาด คิดถึงบาทบพิตรอดิศร
โอ้ผ่านเกล้าเจ้าประคุณของสุนทร แต่ปางก่อนเคยเฝ้าทุกเช้าเย็น
พระนิพพานปานประหนึ่งศีรษะขาด ด้วยไร้ญาติยากแค้นถึงแสนเข็ญ
ทั้งโรคซ้ำกรรมซัดวิบัติเป็น ไม่เล็งเห็นที่ซึ่งจะพึ่งพา
วิเคราะห์ด้านเนื้อหา
วิเคราะห์ด้านเนื้อหา: จากนิราศเมืองแกลงบทนี้ได้ความว่าขณะที่สุนทรภู่กำลังลองเรือไปในแม่น้ำเจ้าพระยาอยู่นั้น พอเรือถึงบริเวณหน้าวังสุนทรภู่รู้สึกเสียใจมากจนแทบขาดใจเพราะคิดถึงครั้งเคยได้ถวายงานรับใช้พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยในทุกเช้าเย็น แต่เมื่อพระองค์ท่านสวรรคตแล้วสุนทรภู่ก็เหมือนตายตามไปด้วย เพราะไร้ญาติขาดมิตรที่จะคอยช่วยเหลือหรือที่จะคอยพึ่งพาได้