การประมงเป็นกิจกรรมพื้นฐานในทุกท้องถิ่น ประชาชนส่วนใหญ่ที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ใกล้แหล่งน้ำในลุ่มน้ำโขงของประเทศไทย มีทักษะและประสบการณ์ถ่ายทอดการทำการประมงสืบทอดกันมาจากบรรพบุรุษ มีภูมิปัญญาท้องถิ่นที่พัฒนาและสืบสานต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน

แต่เดิมการประมงเป็นเพียงกิจกรรมหาอาหารเพื่อบริโภคกันภายในครัวเรือน เมื่อได้ผลผลิตมากก็แปรรูปและถนอมไว้ในรูปแบบของ ปลาร้า ปลาแห้ง ฯลฯ เพื่อบริโภคในยามขาดแคลนหรือใช้แลกเปลี่ยนกับสินค้าประเภทอื่น ๆ ต่อเมื่อมีการพัฒนาเครื่องมือประมงที่มีประสิทธิภาพสามารถจับสัตว์น้ำได้คราวละมาก ๆ หรือแหล่งน้ำขนาดใหญ่บางแห่งมีความอุดมสมบูรณ์มีผลผลิตสูง ประชาชนบางส่วนจึงยึดการประมงเป็นอาชีพและขยายกิจกรรมขึ้นเป็นลำดับส่วนใหญ่เป็นการประมงในน้ำหนองบึงและอ่างเก็บน้ำที่มีน้ำตลอดปี