เรื่อง ๑ การดำเนินการขับเคลื่อนงานด้านการส่งเสริมการอ่าน-การเขียน โดยใช้รูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมด้วยรูปแบบ PPR Model

(1) สภาพบริบท/สภาพปัญหา

การพัฒนาทักษะด้านการจัดการเรียนรู้ในชั้นเรียนเป็นจุดสำคัญที่ต้องทำให้ครูไทย ปรับวิธีเรียน เปลี่ยนวิธีสอนโดยให้เด็กมีส่วนร่วมในการคิด ทำ พูด มากขึ้นเพื่อค้นหาสร้างความรู้ด้วยตนเอง ส่วนครูต้องสอนให้น้อยลงแต่กลับให้เป็นผู้เตรียมประสบการณ์เรียนรู้ให้มากขึ้นกระตุ้นให้เด็กแสวงหาความรู้สารสนเทศ สร้างความรู้ ประยุกต์ความรู้ ซึ่งเป็นไปตามคำกล่าวของรัฐมนตรีการศึกษาของสิงคโปร์ ที่กล่าวว่า Teach Less Learn More ในการพัฒนาศักยภาพให้ครูไทยมีทักษะ 7C ของครูมืออาชีพนั้น ข้อเสนอแนะที่สำคัญคือ การใช้ระบบการชี้แนะ (Coaching) และกระบวนการพี่เลี้ยง (Mentoring) โดยผ่านการศึกษาผ่านบทเรียน (Lesson study) ที่กำลังอยู่ระหว่างการศึกษา และวิจัยในประเทศไทย และการพัฒนาครูไทยในยุคศตวรรษที่ 21 ก็ต้องเป็นการพัฒนาให้ครูไทยมีทักษะ 7C ของครูมืออาชีพควบคู่ไปกับการเป็นครูผู้มีจิตวิญญาณครู มีคุณธรรม และจรรยาบรรณครู หรือเรียกว่าความเป็นผู้มีคุณธรรม จริยธรรม หรือเป็น Ethics Character และทักษะสำคัญอย่างยิ่งสำหรับครูยุคใหม่ เพื่อสร้างเด็กยุคใหม่อันเป็นยุคเทคโนโลยีสารสนเทศ ครูต้องเป็นผู้มีสมรรถนะด้านคอมพิวเตอร์ หรือเป็น Electronics person (พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และคณะ, 2556)

หลักการจัดการศึกษามีจุดหมายมุ่งพัฒนาผู้เรียนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ เป็นคนดี มีปัญญา และมี ความสุข เกิดสมรรถนะที่สำคัญ 5 ประการ ได้แก่ ความสามารถในการสื่อสาร การคิด การแก้ปัญหา การใช้ เทคโนโลยีและความสามารถในการใช้ทักษะชีวิต มีสุขภาพกาย สุขภาพจิตที่ดี และยังมุ่งเน้นให้ผู้เรียนมี คุณลักษณะอันพึงประสงค์ทั้ง 8 ประการ เพื่อสามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้อย่างมีความสุข จึงได้มีการ กำหนดนโยบายให้นักเรียนทุกระดับชั้นอ่านออก เขียนได้อ่านคล่อง เขียนคล่อง การอ่านจึงเป็นทักษะสำคัญใน การปรับ และขยายประสบการณ์ของมนุษย์และเป็นบันไดไปสู่ความสำเร็จอีกหลายด้าน ส่วนการเขียนนับเป็น ทักษะ เป็นการสื่อสารที่มีวิธีการที่ซับซ้อนกว่าทักษะอื่น เพราะผู้ที่สามารถฟัง พูด อ่านได้ดีจึงจะช่วยให้สามารถ ถ่ายทอดความเข้าใจความรู้สึกนึกคิด และจินตนาการออกมาทางการเขียนเพื่อการสื่อความหมายให้ผู้อื่นเข้าใจ ทักษะการเขียนจึงเป็นเครื่องมือในการสื่อความหมายที่คงทนถาวรเป็นหลักฐานที่ดีกว่าทักษะอื่นดังนั้น กระบวนการพัฒนาคุณภาพชีวิตจำเป็นต้องมีจุดเริ่มต้นจากการพัฒนาการอ่าน และการเขียนที่ถูกต้อง  

       การเปลี่ยนแปลงในยุคศตวรรษที่ 21 ส่งผลต่อวิถีชีวีติของคนในสังคม ระบบการศึกษาจึงจำเป็นต้องพัฒนา ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ด้วย  แต่เนื่องจากสภาพสังคมในแต่ละท้องถิ่นมีความแตกต่างกันในการดำเนินชีวิต โดยเฉพาะการประกอบอาชีพของผู้ปกครองนักเรียน ซึ่งต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อประกอบอาชีพเพื่อหารายได้มาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งสภาพปัญหาที่พบในการจัดการศึกษาของโรงเรียนบ้านติ้วน้อย  ก็ไม่น่าจะแตกต่างจากโรงเรียนอื่นๆ มากนัก นอกจากนี้ก็ยังมีปัญหาด้านอื่นๆ ที่เป็นอุปสรรคในการพัฒนาคุณภาพผู้เรียน เช่น สภาพครอบครัวที่การขาดดูแลเอใจใส่จากผู้ปกครอง การใช้ชีวิตของผู้คนในชุมชน หรือสภาพแวดล้อมอื่นๆ ในชุมชนที่ส่งผลต่อสภาพจิตใจของผู้เรียน  การใช้เครื่องมือสื่อสารหรือเทคโนโลยีที่เกินขอบเขต เป็นต้น ซึ่งจากตัวอย่างปัญหาต่างๆ ดังกล่าวข้างต้น ทางโรงเรียนบ้านติ้วน้อยจึงได้เร่งดำเนินการเพื่อพัฒนาผู้เรียนและส่งเสริมพัฒนาองค์ประกอบอื่นๆ อย่างรอบด้าน

1. ดำเนินการตามประกาศนโยบาย “ปีการศึกษา 2567 เด็กเลย 1 เป็นคนดี อ่านออกเขียนได้คิดเลขเป็น” ประชุมชี้แจงครูและผู้ปกครองรับทราบและมีส่วนในการดำเนินการประชุมชี้แจงนำเสนอวัตถุประสงค์และนโยบายด้านการส่งเสริมการอ่าน-การเขียนสู่การปฏิบัติให้กับข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาในโรงเรียน

2. แต่งตั้งคณะทำงานดำเนินการพัฒนาด้านการส่งเสริมการอ่าน-การเขียน

3. ประชุมวางแผนการขับเคลื่อน การพัฒนาศักยภาพครูด้านการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยระดับประถมศึกษา เพื่อหาแนวทางการขับเคลื่อนกิจกรรมอย่างเป็นระบบ ดำเนินการขับเคลื่อนการพัฒนาศักยภาพครูด้านการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยระดับประถมศึกษา และมอบหมายภาระงานการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยระดับประถมศึกษา

4. นิเทศติดตามการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาไทยระดับประถมศึกษาและสรุปและจัดทำรายงานผลการพัฒนาศักยภาพครูด้านการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยระดับประถมศึกษา

5. รายงานผลการดำเนินงาน