บุคลิกภาพ จะสะท้อนความเป็นตัวตนของบุคคลนั้น และเป็นสิ่งแรกที่ผู้อื่นประเมินความน่าเชื่อถือของบุคคลนั้นเมื่อแรกเห็น หรือ เมื่อได้อยู่ร่วมกัน ผู้ที่มีบุคลิกภาพที่ดี จะวางตัวได้เหมาะสมในสังคม บุคคลใดได้อยู่ใกล้จะสบายใจมีความสุข เพราะเป็นผู้ที่น่าคบหาและให้เกียรติผู้อื่น ข้าพเจ้าจึงมองว่าการเป็นผู้มีบุคลิกดีเป็นคนที่มีเสน่ห์ ทำอย่างไรจึงจะเป็น คนมีเสน่ห์ การแต่งกายที่เหมาะสมกับช่วงเวลา และสถานที่ ที่เรียกว่ากาลเทศะ เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้คนธรรมดา กลายเป็นคนมีเสน่ห์ กล่าวว่า คนมีเสน่ห์ ต้องเป็นผู้ที่ มีมาดต้องตา วาจาต้องใจ ภายในต้องเยี่ยม และเบ็ดเตล็ดอื่นๆ มาดต้องตานั้นมีส่วนทำให้เกิดเสน่ห์ทางตา ถึง 83% (ส่วนวาจาต้องใจ คือ ฟังด้วยหูแล้วเกิดเสน่ห์ เพียง 11% เท่านั้น)

1. ร่าเริงอยู่เสมอ การยิ้มแย้ม แจ่มใสกับผู้คนทำด้วยความจริงใจ ออกมาจากใจ

2. ยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม ลักษณะที่งดงาม สบตาทุกครั้งที่ไหว้ ศีรษะค้อม มือชิดอก และใจเคารพ

3. อ่อนน้อมถ่อมตนกับทุกคน โดยไม่เลือกชั้นวรรณะ ไม่แสดงอำนาจ วางท่าเย่อหยิ่งเหนือผู้อื่น

4. เมื่อพบหรือที่รู้จักกันแล้ว ในครั้งแรกก็ตาม ควรแสดงความกระตือรือร้น ยินดีที่ได้พบ ที่ได้รู้จักกัน

5. คนมีเสน่ห์ ไม่รู้สึกเสียเกียรติ ที่จะกล่าวคำขอโทษ หรือ ขอบคุณใครก็ตาม ตั้งแต่คนงาน คนรถ คนใช้ไปถึงระดับผู้ใหญ่ที่มีเกียรติ

6. คนมีเสน่ห์ จะมีความสง่างาม รู้จักวางตัวเหมาะสมไม่เคลื่อนไหวช้าเกินไป ไม่เร็วจนเกินไป เมื่อเล่นก็เล่น เมื่อทำงานก็ทำงาน

7. การแต่งกายให้ถูกกับกาลเทศะ ตามสภาพของงานที่จะไป และสังคมสิ่งแวดล้อมที่กำลังมี งานอยู่

8. ในงานพิธีต่างๆ เมื่อได้รับเชิญให้ลุกขึ้นยืนปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าชุมชน ควรจะกลัดกระดุมให้เรียบร้อยทุกๆ เม็ด รวมทั้งสูทด้วย

9. คนมีเสน่ห์ เมื่อไปงานพิธีใหญ่ ต้องแต่งกายรัดกุม ถูกกาลเทศะไม่นำสำภาระ ไปมากจนเกินไป เช่น โทรศัพท์มือถือ หรือ สะพายกล้องรุงรัง