Λόγω γραφής

Η ταινία "Φόνισσα" αποτελεί μια ελληνική παραγωγή του 2023 από την σκηνοθέτιδα Εύα Νάθενα. Πρόκειται για την μεταφορά και διασκευή της νουβέλας του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στην μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, την Πηνελόπη Τσιλίκα, την Μαρία Πρωτόπαππα, την Έλενα Τοπαλίδου και τον Δημήτρη Ήμελλο.

Σε ένα νησί του 1900, μια πολύτεκνη μητέρα και γιαγιά, η Χαδούλα, γίνεται βρεφοκτόνος κοριτσιών σε μια ύστατη προσπάθεια να τα σώσει από την σκληρή μοίρα που τους επιφυλάσσει το μέλλον στην ανδροκρατούμενη και πατριαρχική κοινωνία στην οποία γεννήθηκαν. Οι φόνοι της Χαδούλας σε συνδυασμό με κάποια τυχαία δυστυχήματα παιδιών στο νησί έχουν κινήσει τις υποψίες των αστυνομικών και των συγχωριανών της. Μέσα σε όλη αυτή την ψυχική οδύνη, η Χαδούλα αναβιώνει και δικές της τραυματικές εμπειρίες στο εν λόγω νησί.

Η ταινία "Φόνισσα" είναι μια αριστουργηματική μεταφορά του εμβληματικού διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στην οποία η σκηνοθέτης έχει προσθέσει δικά της στοιχεία. Το δυστοπικό κλίμα της περιοχής αποτυπώνεται από το σκοτεινά τοπία του νησιού, την έρημη φύση και την γοτθική αισθητική της ταινίας. Ακόμη, οι αριστουργηματικές ερμηνείες, κυρίως της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη, και η τόλμη της σκηνοθέτιδας να δείξει στον φακό έντονες σκηνές, αντικατοπτρίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό τον γυναικών και την άκρως μειονεκτική τους θέση στην κοινωνία του 1900. Ακόμη, το εξαιρετικά πετυχημένο μουσικό περίβλημα της ταινίας μαζί με την ηθογραφία των χαρακτήρων, την παρουσίαση των πολύπλευρων προσωπικοτήτων τους και την πρωταγωνίστρια που παρουσιάζεται σαν τραγικό πρόσωπο, συμβάλλουν στην διατήρηση ενός ασφυκτικού κλίματος καθ' όλη την διάρκεια του έργου.

Διάρκεια Ταινίας: 97'

Την ταινία παρακολουθήσαμε ως θεατρική ομάδα με την συνοδεία της κα. Παπαϊωάννου, φιλολόγου.

της Νικόλ Χατζηδοπαυλάκη

«Γλωσσικό ζήτημα» ονομάστηκε η διαμάχη που ξέσπασε στην Ελλάδα στις αρχές του 19ου αιώνα, σχετικά με το ποια γλώσσα πρέπει να καθιερωθεί ως «εθνική» γλώσσα, δηλαδή ως επίσημη γλώσσα του έθνους, τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο, η απλή ομιλουμένη (δημοτική) ή η λόγια γραφόμενη (καθαρεύουσα). Η διαμάχη αυτή πήρε και διαστάσεις πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές, ενώ πολλοί άνθρωποι εξοργίστηκαν ή έχασαν τη ζωή τους. 

Το γλωσσικό ζήτημα κορυφώθηκε κατά την ίδρυση του Νέου Ελληνικού Κράτους. Τότε, λοιπόν, τέθηκε το ερώτημα για το ποια γλώσσα πρέπει να θεωρείται ως επίσημη γλώσσα του νεοσυσταθέντος κράτους. Το ερώτημα ήταν κρίσιμο, καθώς θα καθόριζε και την ταυτότητα του νέου κράτους, αλλά θα συνεισέφερε και στην αναγέννησή του, ύστερα από την ανατίναξη του τουρκικού ζυγού τετρακόσια χρόνια μετά. Τη μέση οδό στο δίλημμα αυτό πρότεινε ο Αδαμάντιος Κοραής, εγκαινιάζοντας την τάση «καθαρισμού» της λαϊκής γλώσσας από ξένα στοιχεία και εμπλουτισμού της με στοιχεία της αρχαίας ελληνικής, δημιουργώντας έτσι τη λεγόμενη «καθαρεύουσα», η οποία καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα του κράτους το 1834. 

Τις ακόλουθες δεκαετίες, το γλωσσικό ζήτημα οξυνόταν όλο και περισσότερο, με αποκορύφωμα τα μέσα του 20ου αιώνα, μέχρι το 1977. Τότε, η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε τη χρήση της δημοτικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, σε όλες τις λειτουργίες και τα έγγραφα του κράτους, καθώς αυτή θεωρήθηκε απλούστερη, ενώ το 1982 η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου έδωσε και την οριστική λύση του προβλήματος με την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος. Με την τελική αποδοχή της δημοτικής ως επίσημης (γραπτής και προφορικής) γλώσσας του ελληνικού κράτους, έπαψε να υφίσταται το φαινόμενο της διγλωσσίας, που διήρκησε πολλούς αιώνες. Τους αιώνες αυτούς το έθνος ήταν χωρισμένο στα δύο. Ο γλωσσικός εμφύλιος δημιούργησε μεγάλο χάσμα ανάμεσα στη μορφωμένη αστική τάξη και τον απλό λαό.  

Όπως και να 'χει, η γλώσσα μας ακόμα και σήμερα φθείρεται, αλλοιώνεται και κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Γι' αυτό, είναι σημαντικό να την προστατεύσουμε με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο. Ας μην ξεχνάμε πως μια γλώσσα κρύβει από πίσω της έναν ολόκληρο πολιτισμό. 

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μία παγκόσμια γιορτή, πολύ δημοφιλής στους νέους, όπου οι ερωτευμένοι εκφράζουν τα συναισθήματα τους χαρίζοντας ο ένας στον άλλον δώρα (κυρίως γλυκά). Παρόλο που είναι μια ευχάριστη μέρα, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι αυτή η γιορτή, όπως και πολλές άλλες, είναι μια υπέροχη ευκαιρία για τους έμπορους να πουλήσουν τα αγαθά τους. Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών, περισσότερα από 36 εκατομμύρια κουτιά με σοκολάτες σε σχήμα καρδιάς πωλούνται κάθε χρόνο. Αυτό είναι περίπου 26 εκατομμύρια κιλά σοκολάτας!

Τί προκαλεί όμως τέτοια αναστάτωση; Είναι διαφορετική η σοκολάτα που πουλάνε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου από αυτήν που πουλάνε τις άλλες μέρες; Και ναι και όχι. Οι πελάτες που αγοράζουν τις σοκολάτες θέλουν να εντυπωσιάσουν τον αγαπημένο τους. Για αυτό οι έμποροι κάνουν ένα από τα δύο: παρουσιάζουν καινούριες, ακριβείς, πολυτελείς γεύσεις ή δημιουργούν μια "εικόνα" πολυτέλειας διακοσμώντας το περιτύλιγμα και αυξάνοντας την τιμή. Ο Άγιος Βαλεντίνος δηλαδή, επηρεάζει όχι μόνο τους ερωτευμένους νέους, αλλά και την οικονομία, δίνοντας ευκαιρίες στις μεγάλες παραγωγικές εταιρείες και εμπόρους να πουλήσουν τα προϊόντα τους σε μεγαλύτερη τιμή.

Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για αυτή την ημέρα θα βρείτε εδώ: 

https://www.goodhousekeeping.com/holidays/valentines-day-ideas/a26863/valentines-day-facts/

Είναι αναγκαίο να προσέχουμε στις μέρες μας.

Ακόμη κι αν έτσι πιστεύουμε, δεν είναι όλοι φίλοι μας.

Φίλος είναι αυτός ο οποίος μας κάνει να γελάμε και να ξεχνάμε ό,τι δυσάρεστο μπορεί να μας έχει συμβεί.

Ταυτόχρονα, φίλος είναι και αυτός ο οποίος, όταν όλα έχουν πάει τόσο στραβά που ούτε να μας κάνει να ξεχαστούμε με λίγο γέλιο δεν μπορεί, συνεχίζει να είναι στο πλάι μας ώστε να μας υπενθυμίζει πως αύριο είναι μια νέα μέρα ,και έτσι θα γελάσουμε πάλι τότε.

Οι φίλοι μας χαροποιούνται με τα ευχάριστα πράγματα που μας συμβαίνουν και όλα όσα έχουμε καταφέρει να πετύχουμε, ενώ οι "φίλοι" μας μπορεί να προσποιούνται πως είναι ικανοποιημένοι με εμάς , αλλά στ' αλήθεια να αισθάνονται έντονο φθόνο που μας βλέπουν ευτυχισμένους.

Οι φίλοι δεν κάνουν ευχές για κάτι δυσάρεστο ή αυτό το οποίο μπορεί να μας πληγώσει.

Οι "φίλοι" δεν καταφέρνουν να μας ανυψώσουν και να μας κάνουν να γίνουμε καλύτεροι ηθικά και πνευματικά , πάρα μόνο μας δημιουργούν ανασφάλειες και μας τραυματίζουν.

Οι φίλοι είναι εκεί για να μας στηρίξουν και να σταθούν πλάι μας  ή αντιθέτως να μας εμποδίσουν να κάνουμε αυτό το οποίο μπορεί να μας βλάψει , θέλοντας να μας προστατέψουν.

Οι "φίλοι" προσπαθούν να μας χειριστούν ώστε να πάρουν αυτό που θέλουν , μέσα από τα λόγια τους μας κάνουν να πιστεύουμε πως γίνονται όλα για το καλό μας.

Οι φίλοι μας κάνουν να αισθανθούμε αγάπη και συμπόνια. Να δούμε τις πραγματικές μας αξίες. Να βγάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό. 

Οι "φίλοι" μας κάνουν να αισθανθούμε μίζερα και μειονεκτικά , σαν, ό,τι και να τους πούμε θα πάει χαμένο. 

Αλλά παρόλα αυτά, όπως και να 'χει...

Αυτό εδώ το μικρό κείμενο υποτίθεται πως θα ήταν μια ομαδική εργασία ...

Οπότε να ξέρετε ότι ακόμη και οι καλύτεροι μας φίλοι μπορεί να κάνουν λαθη....

Τέλος, οι φίλοι μας μαθαίνουν να συγχωρούμε.

Όποιος απογοητεύτηκε με τη ζωή - 

χάρισε του ένα χαμόγελο,

Χαμόγελο ζεστασιάς και καλοσύνης.

Βάλε μουσική να σε λιώσει το βιολί 

Και να ολοκληρώσει το θέμα της θλίψης.

Σε λυπημένους - χάρισε ελπίδα

Στο θαύμα καλόκαρδη ελπίδα

Παρέα την δυνατότητα ελπίδας ξανά

Σε καινούργια καλύτερα κι από τα παλιά.

Όσο για τους ρομαντικούς λίγο ρεαλισμό

Να φανταστούν και τα όνειρα τους να πραγματοποιηθούν.

Σε ποιητές και συγγραφείς υπερρεαλισμό

Να δημιουργήσουν ελεύθερα και να ακολουθήσουν τον ρυθμό.

Σε ερωτευμένους αμοιβαιότητα,

Αγάπης αισθήματα, αιωνιότητα.

Η ωριμότητα ας γίνει αορατότητα

Και σαν μικρά παιδιά να χαίρονται με τη πραγματικότητα.

Χάρισε ένα χαμόγελο, μία πράξη

Πολλά μπορεί να αλλάξει.