Шыцікаў Анатоль Ягоравіч

Калі ў 50-х гадах мінулага стагоддзя аўтар гэтых радкоў вучыўся ў Галоўчынскай СШ, настаўнікам фізкультуры ў старшых класах тут працаваў удзельнік Вялікай Айчыннай вайны Анатоль Ягоравіч Шыцікаў. На кожны свой урок ён заўсёды прыходзіў па-ваеннаму падцягнутым, энергічным і жыццярадасным. Яго паважалі і, безумоўна, любілі ўсе вучні.

Нарадзіўся Анатоль Шыцікаў у 1914 годзе ў вёсцы Адверніца. Незадоўга да вераломнага нападу гітлераўскай Германіі на Савецкі Саюз, ён паспяхова скончыў Ленінградскае танкава-тэхнічнае вучылішча, камандаваў узводам па рамонце баявых бронемашын. У жніўні 1942 года фашысты кінулі свае асноўныя сілы на Сталінград.

На той час вораг пераўзыходзіў нашы войскі ў жывой сіле і тэхніцы. Таму кожны танк быў, як кажуць, на вагу золата.

Анатоль Шыцікаў лічыў сваім абавязкам вяртаць баявыя машыны ў строй прама на полі бітвы. Аднойчы ён выехаў у вёску Валабуеўка адразу ж, як толькі паступіла паведамленне, што нямецкім снарадам заклініла вежу і перабіла гусеніцу нашага Т-34. З двума слесарамі Анатоль Ягоравіч пад’ехаў на цягачы да падбітага танка, пры дапамозе троса адбуксіраваў яго ў невялікі гай. Рамонтнікі злучылі гусеніцу, а потым пачалі выпраўляць вежу. Нарэшце яна пакрысе стала праварочвацца, а праз паўгадзіны ранейшы сектар абстрэлу быў адноўлены.

На перадавой якраз наспявала атака. Камандзір рамонтнікаў рашыў сам праверыць якасць уласнай работы ў баі. Такое ў яго было, як гаворыцца, правіла.

Калі праціўнік быў у 100-150 метрах ад нашага пярэдняга краю, на іх раптоўна на вялікай хуткасці панеслася чырвоназоркавая «трыццацьчацвёрка», паліваючы ворага кулямётным агнём і пасылаючы адзін за адным снарады.

Немцаў ахапіла паніка. Яны мітусіліся, спрабуючы знайсці хоць якую схованку. У той дзень гітлераўцы панеслі вялікія страты.

У далейшым лейтэнант-тэхнік А. Шыцікаў, рызыкуючы жыццём, неаднойчы выводзіў з месцаў баявых дзеянняў падбітыя ворагам танкі, бранявікі, самаходкі і хутка ставіў іх у строй.

У ліпені 1944 года прамым пападаннем снарада пакарэжыла ствол гарматы танка КВ. Па інструкцыі яго трэба было замяніць у спецыяльнай майстэрні. Анатоль Ягоравіч з механікам-вадзіцелем Якавам Сазонавым адрэзалі пашкоджаную частку ствала, і калі пачалася атака фашысцкіх танкаў, з першага ж стрэлу падбілі «пантэру». Абодвум смельчакам былі ўручаны ордэны Чырвонай Зоркі.

У 70-я гады мінулага стагоддзя ветэран Вялікай Айчыннай вайны Анатоль Шыцікаў працаваў у Бялынічах на аўтапрадпрыемстве, загадваў птушкафермай тагачаснага калгаса імя Энгельса. I на ўсіх пасадах праяўляў высокую адказнасць, дысцыплінаванасць, кемлівасць.

Сухараў, В. Добры след на зямлі / В. Сухараў // Зара над Друццю. − 2010. – 8 мая. – С. 2−3.