Яліцкая Альбіна Віктараўна

Да вайны тагачасныя жыхары вёскі Калінаўка, што ў Талькаўскім сельсавеце Пухавіцкага раёна, добра ведалі шматдзетную сям’ю Яліцкіх. Мела яна ажно дзесяць дзяцей. Альбіна расла малодшай сярод сваіх старэйшых братоў і сясцёр.

– Мой бацька, Віктар Уладзіміравіч, прайшоў некалькі войнаў. Вярнуўся дадому ўвесь зранены. Маці, Ганна Феліксаўна, таксама цяжка хварэла. Таму пасля школы мне аб нейкай вучобе далей і думаць не прыйшлося. Патрэбна было бацькоў даглядаць, – успамінае Альбіна Віктараўна.

У такіх вось клопатах і турботах і застала дзяўчыну вайна... Брат Алесь, 1909 года нараджэння, пайшоў у войска, каб разам з Чырвонай Арміяй біць фашысцкіх захопнікаў. Дарэчы, з фронту так і не вярнуўся. Для астатніх жа Яліцкіх, як і для іншых сяльчан, пацягнуліся доўгія і цяжкія дні нямецкай акупацыі.

Ну, а першай у іх сям’і ахвярай акупантаў стала старэйшая сястра Альбіны – Яніна, муж якой Іван Казакоў, кадравы афіцэр, працягваў барацьбу з захопнікамі ў складзе партызанскай брыгады, камандзірам якой быў палкоўнік Яўген Філіпскіх.

– У верасні 42-га немцы з паліцаямі наладзілі аблаву. Схапілі Яню і павесілі, – расказвае Альбіна Яліцкая, – Напэўна, і мне таксама не мінаваць было бяды, калі б у лес не збегла... Я ўжо з красавіка таго года падтрымлівала сувязь з партызанамі. Так у лесе з імі і засталася.

Спачатку Альбіну прыладкавалі на партызанскай кухні – гатавала ежу лясным байцам. Але нядоўга. Куды лепш прыйшліся яе рукі ў партызанскім лазарэце. Стала хірургічнай медсястрой...

Брыгада дыслацыравалася ў чэрвеньскіх лясах, але партызаны актыўна дзейнічалі ў Пухавіцкім і суседніх раёнах. У 43-ім, калі нашы пагналі чужынцаў-ваяк на захад, са штаба партызанскага руху прыйшло ўказанне актывізаваць рэйкавую вайну супраць фашыстаў, якія чыгункай дастаўлялі сабе падмацаванне. Найбольш напружаным участкам гэтай вайны стаў чыгуначны перагон Мар’іна Горка – Талька.

– Пайшлі нашы партызаны на падрыў чыгункі, – расказвае Альбіна Віктараўна. – Пад вёскай Грэбля, што ў Пухавіцкім раёне, завязаўся з немцамі моцны бой. Цяжка паранены, прама ў мяне на руках тады сканаў ардынарац камбрыга...

На свае 83 гады Яліцкая мае неблагую памяць. Ды аб усім не расказаць, што яна паведала. Лёс даўно звязаў яе з Асіповіччынай – жыве Альбіна Віктараўна ў пасёлку Сасновы. Былая партызанская медсястра ўзнагароджана двума ордэнамі Айчыннай вайны, мае медалі "Партызану Айчыннай вайны" і "За перамогу над Германіяй".

Босак, М. Партызанская медсястра / Міхаіл Босак // Асіповіцкі край. – 2004. – № 36. – 7 мая. – С. 2.