Jakub Zonszajn
„Witaj mi, wielki dniu...”

Witaj

o wielki dniu

który przyjdziesz

Pod twoimi skrzydłami

skurczy się i skruszy ziemia

zataczająca się jeszcze

od ciemnych rozkoszy.

Poderwiesz z długiego snu

ludzi

       drzewa

                  ptaki

Będą drżeć z przerażenia

i krzyczeć

Rzece

wtłoczonej między nazbyt ciasne brzegi

rozkażesz aby toczyła się bystrzej.

I moje oczy zmusisz by były otwarte...

Wtedy

Pancerzem moje serce osłoń

odwagi mi dodaj

abym nie od razu

lecz kropla po kropli

oddał ci

moją krew.

Tłum. Urszula Kozioł

Jakub Zonszajn (1914-1963) urodził się w Łukowie. Kształcił się w chederze i jeszybotach. W 1928 r. przeniósł się wraz z rodzicami do Żychlina, a w 1930 r. zamieszkał w Warszawie. W 1939 r., gdy wojska hitlerowskie obległy Warszawę, uciekł do Wilna. Wojnę przeżył w Związku Radzieckim. Wrócił do kraju w 1947 r. i zamieszkał we Wrocławiu. Ostatnie lata swego życia spędził w Warszawie. W 1961 r. odbył podróż do Izraela.

Zonszajn debiutował w 1932 r. W formie książkowej ukazały się: Blimetech (Kwiatki) (Wrocław 1947); Profesor Szwarcsztein – dramat (Warszawa 1950); Wort un nign (Słowo i melodia) (Warszawa 1959); w języku polskim arkusz poetycki Rozdroża (tłum. Koszutski i Kowalczyk) (Wrocław 1957). Uczestniczył również w almanachu Imiona niepokoju (Wrocław 1958). Pośmiertny wybór w języku polskim ukazał się w Warszawie w 1963 r.

Źródło: Antologia poezji żydowskiej, wybór oraz noty i przypisy Salomon Łastik, redakcja i słowo wstępne Arnold Słucki, Warszawa 1986, s. 504, 510-511