Dag van het weerzien

In de Alkmaarsche krant van 16 augustus 2023 heeft Joost Prinsen (inderdaad, "Erik Engerd") een nieuwe nationale feestdag geïntroduceerd: De Dag van het Weerzien. Dat lijkt mij wel wat...

Hier de tekst van de column van Joost:

________________________________________________________________________________________


De dag van het weerzien

Ik ben bezig een kalender te maken met een gedicht voor iedere dag van het jaar. Dat komt voort uit een eerder plan om dagelijks via YouTube een gedicht voor te dragen. Op een vast tijdstip, elf uur ’s ochtends koffietijd, wilde ik dat een half jaar lang doen op werkdagen.

Te hoog gegrepen. Ik kon de energie niet opbrengen en eerlijk gezegd ook de discipline niet. Maar zo’n kalender met poëzie, daar kun je in je eigen tijd aan werken. Ik heb er een jaar voor uitgetrokken en hoop het in die tijd te redden.

Ik heb een houvast: er zijn veel bijzondere dagen in een jaar. Koningsdag, Kerst, Werelddierendag, Valentijnsdag, om een paar bekende te noemen. Daar kan ik dan een mooi gedicht bij zoeken in de vele bundels uit mijn boekenkast.

Je staat trouwens verbaasd hoeveel dagen van het jaar zijn uitgeroepen tot ’De dag van...’ Zoals tien februari: Warme Truiendag, dertien september: Dag van het Positief Denken, dertien april: Wereld Scrabble Dag! Journalist Jurryt van de Vooren riep vijftien januari uit tot ’Dag van de Elfstedentocht’. Dat bracht mij op een idee om zelf ook een Bijzondere Dag in het leven te roepen.

Aanleiding is een andere bezigheid van me. Voor een landelijk dagblad beantwoord ik iedere maand vragen van lezers. Een rubriek die vroeger bekend stond onder de naam Lieve Lita. Veruit nummer één zijn vragen van oma’s die hun kleinkinderen niet meer mogen zien of van bedroefde moeders wier kinderen niet meer op elkaars verjaardag willen komen. Vragen over familievetes dus waarvan de oorsprong vaak in een ver verleden ligt. Haast iedereen kent dergelijke treurigheid wel uit eigen omgeving. Het lijkt een soort besmettelijke ziekte.

In mijn antwoorden probeer ik te troosten, te berispen, op te lossen al kan ik natuurlijk zelden echt van dienst zijn. Maar die kalender met al zijn bijzondere dagen (Oom en Tante Dag: zesentwintig juli!) bracht me op een idee. Als Jurryt van de Vooren de Elfstedentocht een dag kan bezorgen, waarom kan ik dan niet een Dag van het Weerzien in het leven roepen. Een dag waarop oma haar kleinkinderen mag zien, broer en zus eindelijk samen gaan eten, een dag waarop alle oude familieveten, al is het maar voor vierentwintig uur, begraven worden.

Welke datum kies ik? In iedere geval een in november om die sombere maand wat op te vrolijken. Eén en twee november zijn al bezet met de katholieke feestdagen Allerheiligen en Allerzielen. Maar de dag na Allerzielen is nog vrij. Dat wordt het dus: bij deze roep ik drie november officieel uit tot Dag van het Weerzien!


Is het een idee om op deze nieuwe "Dag van het weerzien" (donderdag 3 november) met àlle Marchallen eens een kop koffie te gaan drinken of ergens een hapje te eten? Ergens in het midden van het land, zodat iedereen ongeveer evenver moet reizen?
In onze familie is best het nodige gebeurd, maar ik ben me er ondertussen van bewust dat er weinig of geen families zijn waar echt alles pais en vree is: ieder huisje heeft zijn kruisje.

We zijn ondertussen allemaal ouder en wijzer geworden. Gelukkig zijn we er allemaal nog!
Is dit het proberen waard?
Laat maar weten via WhatsApp: 06 - 20 23 36 34

Ik zou dit absoluut helemaal top vinden!