In Kuringen hebben tijdens de Eerste Wereldoorlog ook veel vluchtelingen verbleven van Kortemarck, Meenen, Wervik, Ieper, Later werden zij nog een aangevuld met Franse vluchtelingen. Ook Russische krijgsgevangenen verbleven rond 1916- 1917 een tijdje in de opgeëiste schoolgebouw.
Embedded Files
Project Hasselt - Kuringen 14/18 en Boezeroenen maken een driedelig filmpje om Noodhulp 1915/2015 na 100 jaar toe te lichten. De jongeren van de folklore dans vereniging de Boezeroenen Kuringen en het heemkundig project Hasselt Kuringen 14/18 maken deze educatieve en sensibilisering film om twee redenen. De eerste rede is om het hedendaagse vluchtelingen en voedsel probleem onder de aandacht te brengen. De jongeren laten ontdekken dat dit geen uitstap was, maar een echte overlevingstocht 100 jaar geleden om het oorlogsgeweld te ontvluchten. Dit werd tijdens opname op een educatieve wijze naar deze jongeren vertaald door Kris Leenaers en Wim Vanmechelen. Vluchtelingen leiden honger. Tijdens de opname hebben de kinderen deze verscheiden aspecten leren ontdekken. Achterlaten van bezittingen, dood, verdriet, verdraagzaamheid, delen , gastvrijheid en honger. Tweede rede is Noodhulp 1915 anno 2015. Het thema honger willen wij omzetten in een inzamelactie ten voordelen voor het Sint Vincentius. Op deze vereniging kunnen in 2015, dit na 100 jaar, nog mensen beroep doen om voedselpakketten en ander benodigdheden te krijgen.
Vluchtelingen in Kuringen startte in 2015. Samen met de jongeren van de folkloredans groep de Boezeroenen, maakte we een een project film reeks over de vluchtelingen. Na de nodige educatieve bagage, inleef momenten en workshops gingen we aan de slag.
Een driedelig project filmpje, met jongeren van de Boezeroenen van zaterdag 7 maart 2015
bekijk deze opname via YouTube klik op de film.
Belgische vluchtelingen
Een defilé van wagens, karren, rijtuigen, kinderwagens, kruiwagens - al wat wielen heeft met blinden, zieken, lammen, kinderen en ouderen schuift voobij. Ook huisraad wordt vervoerd op de karren. Kinderen worden langs de weg geboren. ‘Heel Belgenland leek richting de grens te strompelen’. In het najaar van 1914 stromen 1 miljoen Belgische vluchtelingen Nederland binnen. De Nederlanders zetten zich massaal in voor de ontheemde Belgen. Door voedselschaarste en cultuurverschillen neemt het enthousiasme hiervoor in de loop van de oorlog behoorlijk af. Met ‘zachte drang’ probeert men de Belgen te over halen weer naar huis te gaan. Vele van deze vluchtelingen blijven in Nederland, anderen keren terug naar België zodra ze vernemen dat het veilig is. In West-Vlaanderen waar de oorlog verder woedt, kunnen de inwoners niet terugkeren. In 1917 belanden vele vluchtelingen uit onder andere Kortemark, Menen, Wervik in Hasselt en Kuringen. Kuringen biedt aan 135 vluchtelingen een onderdak. Enkele gezinnen verblijven hier tot mei 1920.Een van de plaatsen waar Vlaamse vluchtelingen onderdak krijgen, is bij de grootouders van Roza Ramaekers, Henricus Ramaekers en Francisca Leenaers. Zij nemen enkele vluchtelingen in huis.
‘De familie was mijn grootouders dankbaar en hielp mee op de boerderij, ze deelden het schaarse eten dat ze hadden, mijn grootouders deden wat ze nodig achtten om deze mensen te helpen’.
Op de foto zie je op de stoelen: Francisca, Henricus de grootouders van Roza Ramaekers, zoon Desiré, de gevluchte familie met hun jonge kinderen.
Rechts zien we een van de lijsten van opgevangen vluchtelingen. Bij terugkeer naar huis 1919-1920 krijgen ze van het gemeentebestuur wat huisraad mee: onder andere een stoof met gruisbus, wasmermit, soepkruik, koffiemolen, emmers, bedden en kastrollen.
In deze brief uit het gemeentearchief vraag de familie aan de Duitse overheid om de achtergebleven naaste familie leden ook naar Kuringen te laten komen.
Franse vluchtelingen
Zij worden door het Duitse verliezende leger naar het noorden opgejaagd. Voor mensen die langs het lange front wonen waar de oorlog woedt, is het natuurlijk geen leven meer. Zij vluchten of worden in hun eigen belang door de Duitse overheid verplicht geëvacueerd en komen begin 1918 aan in Hasselt en Kuringen. Zo komen in Kuringen 118 Franse vluchtelingen aan bovenop de vluchtelingen van West-Vlaanderen. Voor velen van hen is het een lange tocht richting “Den Draad”, in de hoop zo het neutrale Nederland te bereiken. Maar de grens blijft dicht en dus moeten ze in België blijven. Dit wordt met gemengde gevoelens vernomen door de vluchtelingen. Toch worden de oude Belgische interneringskampen in Nederland wat later voor de Franse vluchtelingen in gereedheid gebracht.
Een Franse familie die in Kuringen verblijft, krijgt onderdak bij Folerentinus Bex en Elisabeth Creten. De ontheemde mensen zijn in Kuringen warm onthaald. Het plaatselijk voedsel- en noodcomité Sint-Vincentius en de bevolking tonen zich van hun meest menselijke kant. Voor hun verblijf in Kuringen krijgen de grootouders van Marc Bex van de vluchtelingen een schilderij als bedaking.
Achteraan heeft grootvader Bex geschreven: ‘Toren der kerk van Curingen gezien vanuit het lusthof der pastorij, geschilderd door een Franse vluchteling in het najaar 1918’
Foto van de schilderij
Onderaan links staat vermeld: ‘Curange – Septembre 1918,
Le jardin du Presbytère, MD.’
Noodhulp solidariteit 1915.
Wat betreft de uitdelingen van noodhulp tijdens de eerste wereldoorlog, kan ik je zeggen dat hetgeen aan de mensen bezorgd werd door het "Hulp- en Voedingscomiteit van Kuringen", dat ook het "Noodcomiteit" genoemd werd, niet door mensen van ter plaatse bijeengebracht werd, maar dat werd door een Belgisch-Spaans-Amerikaanse hulporganisatie bijeengebracht in Spanje en Amerika. Later, toen Amerika aan de oorlog ging deelnemen, waren dat Spanje en Nederland.
Die organisatie heette in de eerste fase het "Hispano-Amerikaans Comiteit". Zij mocht van de Duitsers voedingswaren en kleding in België invoeren. Dat alles werd afgeleverd bij het "Nationaal Hulp- en Voedingscomiteit". Dat was een organisatie van Belgische vooraanstaande industriëlen en bankiers, die de verdeling van die waren over de provincies coördineerde. In elke provincie was er dan een provinciaal comité, en in de meeste gemeenten waren er plaatselijke comités. De plaatselijke comité's gaven aan het provinciaal comité door wat er nodig was, en het provinciaal comité gaf dat dan door aan het nationaal comité. Het "Hulp- en Voedingscomité" deelde zijn waren niet gratis uit, maar vroeg daarvoor een redelijke bijdrage. Het probleem was immers niet zozeer dat de mensen geen geld hadden, maar wel dat er in de winkels niets te koop was, omdat de invoer uit het buitenland grotendeels stilgevallen was. Naargelang de grootte van het gezin mocht men bij het comité een bepaalde hoeveelheid graan of meel, vlees, rijst, ... kleding afhalen of kopen.
Zij die hier in Limburg zijn gestorven
Zij die hier in Limburg zijn gestorven
Rosalia (Julie) MISSIAEN
Geboren op 24 oktober 1840 - Kortemark, West-Vlaanderen, overleden op 23 december 1917 - Kuringen, Limburg, Vlaanderen , leeftijd bij overlijden: 77 jaar oud.
De filmopname / educatieve vorming: Foto's
vzw Volkskunstgroep
De Boezeroenen
Kuringen-Hasselt
Google Sites
Report abuse