Celem metody nauczania CLIL jest poprawienie sprawności językowych mieszkańców Europy. Termin pojawił sie w latach 90. XX wieku. CLIL jest rekomendowany i zalecany do pracy dydaktycznej z uczniami różnojęzycznymi przez Komisję Europejską na rzecz promowania nauki języków obcych i różnorodności językowej.

CBI - Content-Based Instruction - to nauczanie języków obcych w oparciu o treści niejęzykowe. Nauczyciel edukuje uczniów w zakresie języka obcego poprzez treści z różnych przedmiotów szkolnych: geografia, historia, wiedza o społeczeństwie, literatura, biologia i przedmioty artystyczne 

Głównym celem wdrażania w dydaktyce metody CLIL jest podniesienie motywacji uczniów do uczenia się języków obcych. CLIL podnosi bowiem oczekiwania uczniów co do treści prezentowanych na lekcjach, co więcej podczas zajęć uczniowie mają okazję zaprezentować umiejętności niezależne od poziomu zaawansowania w nauce języka obcego ( wiedza przedmiotowa) 

Programy CLIL są także świetnymi motywatorami dla nauczycieli. Współpraca z nauczycielami przedmiotowymi pozwala na integrację zespołu, wywołuje uczucie sprawczości i odpowiedzialności za całokształt procesu nauczania. 

Badania pokazują, że stosowanie CLIL istotnie polepsza sprawności językowe, zwłaszcza w obszarach mówienia i pisania (treść, struktura, słownictwo)

Najistotniejsze cechy metody CLIL:

1. praca w grupie

2. dobór ćwiczeń dostosowanych do różnych typów inteligencji, wrażliwości i osobowości uczniów

3. nauka multisensoryczna

4. stosowanie elementów nauczania zintegrowanego

5. wykorzystywanie odpowiedniego sposobu nauczania słownictwa ( wokabularz) 

6. jednoczesne używanie języka obcego i rodzimego w nauczaniu

7. wykorzystywanie takich form dydaktycznych, które pozwalają na praktyczne zastosowanie zdobytej wiedzy teoretycznej 

Metoda CLIL winna uwzględniać aktywizowanie więcej niż jednego kanału sensorycznego, opierając się na trzech rodzajach modalności: wzrokowym, słuchowym i kinestetycznym. Nauka wielozmysłowa umożliwia lepsze rozumienie i zapamiętywanie informacji, uatrakcyjnia proces nauczania i zdobywania wiedzy oraz rozwija wyobraźnię i uczy kreatywności. 

Poziom klasy z rozszerzonym programem nauczania języka obcego:

• wybór jednego konkretnego przedmiotu, którego treści będą przekazywane w formie CLIL

• wybór kilku przedmiotów i nauczanie wybranych treści w blokach po 3-4 lekcje, w korelacji z treściami nauczanymi w języku polskim

• wybór jednego lub kilku przedmiotów i przeprowadzenie pojedynczych lekcji, w miarę możliwości skorelowanych z nauczanymi treściami na lekcjach prowadzonych po polsku

Poziom klasy bez rozszerzonego programu nauczania języka obcego, "miękki" CLIL":

• można stosować CLIL okazjonalnie i w oparciu o materiały, które znajdują się w podręczniku ( nie występuje korelacja między nauką języka a nauczaniem przedmiotowym) 

5 PRZYKAZAŃ CLIL:

• WIEDZA STANOWI CAŁOŚĆ: PODZIAŁ NA PRZEDMIOTY SZKOLNE JEST SZTUCZNY, CLIL ŁĄCZY NAUKĘ PRZYRODNICZĄ I JĘZYKOWĄ W JEDNĄ SPÓJNĄ CAŁOŚĆ

• JĘZYK I TREŚCI PRZEDMIOTOWE SĄ ZE SOBĄ ŚCIŚLE POWIĄZANE

• LEKCJE TYPU CLIL POKAZUJĄ NATYCHMIASTOWE ZASTOSOWANIE DLA JĘZYKA OBCEGO, METODĘ CLIL MOŻNA OKREŚLIĆ MIANEM JĘZYKA "W SAMĄ PORĘ" ( "just in time") 

• LEKCJE TYPU CLIL SĄ NAJBARDZIEJ EFEKTYWNE, GDY OPIERAJĄ SIĘ NA WSPÓŁPRACY NAUCZYCIELI JĘZYKA OBCEGO Z NAUCZYCIELAMI INNYCH PRZEDMIOTÓW SZKOLNYCH

• LEKCJE TYPU CLIL WZMACNIAJĄ NIE TYLKO UCZENIE SIĘ JĘZYKA OBCEGO, ALE TAKŻE ROZWIJANIE WYŻSZYCH PROCESÓW MYŚLOWYCH

Nauczyciel języka obcego w ramach CLIL powinien zawsze pamiętać o trzech elementach składowych treści przedmiotowych:

> KONCEPCJA,  jest tym, co powinno zostać przyswojone w procesie nauczania, konkretne zagadnienie w ramach przedmiotu

> PROCEDURA, jest sposobem, w jaki uczniowie mają coś zrobić. Na przykład wyjaśnić, porównać, wyszczególnić, opisać

> JĘZYK,  pełni rolę pomocniczą