โจนาธานกับทฤษฎีกายา

จากการอ่านเรื่องโจนาธาน ทำให้หวนกลับไปคิดถึงทฤษฎีกายา ของ เจมส์ เลิฟล็อก ซึ่งเรื่องราวที่เขียนนั้นมีจุดที่เหมือนกันคือการกล่าวถึงข้อจำกัด ที่นำไปสู่การเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ เราปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกวันนี้ที่เราใช้ชีวิตอย่างปกติสุขนั้นเป็นเพราะเราเข้าใจและเรียนรู้จากธรรมชาติ แม้จะเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งก็ตาม เราปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งต่างๆรอบตัวที่เราพบเจอเป็นผลจากการเรียนรู้ของเรา และการเรียนรู้คือการที่เรามีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม นั่นก็คือธรรมชาตินั่นเอง โจนาธานบอกว่าสิ่งที่เป็นตัวเราที่แท้จริงคือ จิตวิญญาณ ซึ่งในทฤษฎีกายากล่าวว่า ปัจจุบันวิทยาศาสตร์ทำให้คนเราเชื่อและแสวงหาแต่ความจริงที่พิสูจณ์ได้ ธรรมชาติบางสิ่งบางอย่างก็พิสูจณ์ไม่ได้ มนุษย์เราพยายามทำสิ่งที่พิสูจณ์ไม่ได้ให้พิสูจณ์ได้ ความจริงนั้น วิทยาศาสตร์นั้นไม่ได้ห่างไกลจากธรรมชาติและจิตวิญญาณเลย เราพยายามมองหาสิ่งที่มองเห็นด้วยตาจนไม่พบกับสิ่งที่ต้องใช้หัวใจและความรู้สึกในการมอง จะเห็นว่าทั้งสองเรื่องให้ความสำคัญกับ สิ่งที่อยู่ภายในที่เป็นตัวตนอย่างแท้จริง และนั้่นก็คือธรรมชาติของตัวเราที่เรามองไม่เห็น ทุกอย่างเราคิดว่ามีข้อจำกัด แต่จากอดีตถึงปัจจุบันนี้ไม่ใช่ว่าเราข้ามผ่านข้อจำกัดนั้นมาหรือที่ทำให้เรามีเทคโนโนยี มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆนาๆ เราทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้โดยใช้วิทยาศาสตร์ควบคู่กับการเรียนรู้ธรรมชาติ

ใครอยากอ่านเรื่องทฤษฎีกายาสามารถอ่านได้ที่ เว็บมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน