ม.อ วิชาการ'๕๗.. ความทรงจำที่แสนพิเศษ

ม.อวิชาการ '๕๗...ความทรงจำที่แสนพิเศษ

การทำงานไม่ว่าจะเป็นงานใหญ่หรืองานเล็กๆสิ่งที่ขาดไม่ได้คือการวางแผนเพื่อที่จะสามารถแบ่งงานตามความถนัดของแต่ละบุคคลหลังจากนั้นการแลกเปลี่ยนความคิดก็เป็นส่วนหนึ่งในการวางแผน เพื่อที่เราจะได้ทำงานอย่างราบรื่นหรือเกิดปัญหาน้อยที่สุดและเมื่อเกิดปัญหาทุกคนจะสามารถผ่านพ้นปัญหาเล่านั้นด้วยความเข้าใจ

ในการทำงานมักจะมีเรื่องราวที่แปลกใหม่มาท้าทายอยู่เสมอ ทำให้เกิดความประทับใจโดยเฉพาะเวลาได้เห็นเด็กๆตื่นเต้นกับการเรียนรู้ ความอยากรู้อยากเห็น ความน่ารักของเด็กทำให้มีความสุข และที่ประทับใจคือเด็กที่มาแข่งโครงงานวิทยาศาสตร์ มาจากจังหวัดยะลา เพราะก่อนที่เขาจะกลับบ้านได้แวะมาซื้อ พวงกุญแจที่ทำจากหอยไปฝากคุณพ่อที่อยู่ที่บ้านซึ่งก่อนหน้านั้นก็ได้มาอุดหนุนแล้ว เมื่อเห็นว่าจะกลับไปให้คุณพ่อ ก็เลยเรียกน้องก่อนที่จะกลับบ้านและได้ให้การ์ดสำหรับที่คั่นหนังสือเป็นของที่ระลึกว่าครั่งหนึ่งเคยมาม.อวิชาการ

เด็กๆมักจะมาเป็นกลุ่มคนหนึ่งถามเรื่องหนึ่ง อีกคนก็ถามอีกเรื่องหนึ่ง ถามที่ชอบถามบ่อยคือขั้นตอนการทำเรซิน และเรซินที่จัดแสดงขายไหมคะ หนูอยากได้คะ

สิ่งที่คิดว่าจะไม่ทำอีกถ้าหมายถึงการจัดแสดงน่าจะไม่มี... เพียงแค่ทำในสิ่งที่เคยทำให้ดียิ่งขึ้น สุดท้าย....ประสบการณ์ไม่มีใครทำแทนใครได้ นอกจากเราจะลงมือทำด้วยตัวเราเอง และตกผลึกเป็นความรู้ที่ยาวนาน