เล่าเรื่องชวนหัว 1: Funny story

มุมสบายๆ...... กับเรื่องชวนหัวประจำวัน (Funny story)

วันนี้มีเรื่องชวนหัว... อ่านแล้วหัวเราะน่าขัน ..จึงนำมาแบ่งปัน

กระทาชายสหายหนุ่ม 3 คน โมฮัน แซม และราหุล เป็นเพื่อนรักกันได้ไปร่วมงานฉลองงานมงคลสมรสซึ่งจัดขึ้นที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง และทั้งสามคนพักที่โรงแรมเช่นกันโดยพักด้วยกันในห้องขนาดใหญ่บนตึกระฟ้าชั้นที่ 90 หลังจากงานเสร็จสิ้นพิธีที่ดำเนินงานเกือบทั้งวัน ขณะที่กำลังจะกลับไปที่ห้องพัก ทั้งสามหนุ่มก็แทบจะช็อคเมื่อได้ยินเสียงประกาศให้แขกที่มาร่วมงานทราบว่า “ขออภัย..ช่วงนี้ลิฟท์เสียไม่สามารถใช้งานได้”

ทั้งสามคนคิดเหมือนกันว่าการที่จะต้องเดินขึ้นไปถึงห้องพักที่มีบันไดเป็นช่วงๆ ถึง 80 ช่วงบันไดไม่ได้เป็นสิ่งที่ทุกคนอยากจะเผชิญ ขณะที่กำลังคิดหาทางออก แซมก็กล่าวกับราหูลเพื่อนรักว่า “เราทำได้น่ะ” จำได้ไหม๊คติใหม่ประจำกลุ่มของเราคือ “ใช่...เราทำได้” โมฮันก็ตอบรับเพื่อนรักว่า ใช่เลย!! ถ้างั้นเราเดินต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงห้องพัก ขณะที่แซมพูดว่า ถ้าใจเราจดจ่อกับการทำอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ ขณะที่เดินขึ้นไปในแต่ละช่วงบันไดน่าจะดี ?? ราหูลเห็นด้วยและเสนอว่า “ฉันจะเล่าเรื่องตลกให้ฟังไปเรื่อยๆ จนครบบันไดช่วงที่ 30 เอาไหม๊?? แซมบอกว่า “ฉันเลือกร้องเพลงดีกว่าเพราะฉันร้องเพลงได้ไม่เลวนะ และจะร้องให้ฟังไปจนครบช่วงที่ 60 ส่วนโมฮันก็ให้ทำหน้าที่เล่าเรื่องเศร้าไปจนกระทั่งถึงช่วงสุดท้ายที่เหลือจนกระทั่งถึงห้องพัก ครั้นเริ่มต้นราหุลเริ่มเล่าเรื่องตลกให้ทุกคนฟังจนกระทั่งถึง บันได 30 ช่วงแรก ตามมาด้วยแซมเริ่มร้องเพลงต่อไปอีก 30 ช่วงจนกระทั่งถึง 60 ช่วงบันได แซม..หยุดร้องเพลงขณะที่โมฮัน..ก็จะต่อด้วยการเล่าเรื่องเศร้า ทันที่ที่ตนจะต้องรับหน้าที่โมฮัน..เริ่มด้วยการกล่าว่า “ก่อนอื่นฉันจะเล่าเรื่องที่เศร้าที่สุด... ทำให้แซมและราหูลตั้งใจฟังอย่างจดจ่อ... “ฉันลืมกุญแจห้องไว้ในรถ ” …

เรื่องมันเศร้า??แต่กลับทำให้เราหัวเราะ..แล้วท่านล่ะ อ่านแล้วขำและหัวเราะและเห็นใจไหม๊ ???

บรรทัดส่งท้ายก่อนจบการเขียนบล็อก: วันนี้ท่านยิ้มและหัวเราะบ้างหรือยัง ??

"Let us always meet each other with smile, for the smile is the beginning of love"

Mother Teresa

หัวเราะครั้งแรกจากการอ่าน เรื่องเดิม (Original story) ที่เพื่อนส่งมาให้

Mohan, Sam and Rahul were at a wedding celebration together and were sharing a large room on the top of a 90 story sky scraper. After a long day of celebrations they were shocked to hear that the elevators in their hotel were out of order and they would have to climb up 80 flights of stairs to get to their room. They were thinking what to do just when Sam said to Rahul “We can do this.

Remember our new motto “Yes we can.” Mohan Said “Yes, we can. Let's talk continuously till we reach our room.” To which Sam said “We can concentrate on something interesting and climb.” Rahul agreed and suggested “I can tell jokes for 30 flights, and Sam can sing songs for 30 flights since he is so good at it, and Mohan you can tell sad stories for the rest 30 floors. And as it went, at the 30th floor, Rahul finished his jokes and Sam began to sing. At the 60th floor Sam stopped singing and Mohan began to tell sad stories. "I will tell my saddest story first," he said. Rahul and Sam tried to concentrate and listen "I left the room keys in the car!"