เพียงความทรงจำ: Fond memories to share

ภาพวันแรก....เราเจอกัน จำได้ว่า เจ้าตัวน้อยเปียกปอนกันทั้ง 7 ชีวิต ...ลูกเป็ดกำพร้า..หลังจากค่อยๆประคองออกมาจากกล่องทีละตัว ใส่ไว้ในกรงที่ให้ความอบอุ่นด้วยโคมไฟ 2 ดวง ขนตัวก็เริ่มแห้ง ซุกตัวนอนได้ในกรง

ภาพวันต่อวัน ที่คอยเอาใจใส่ สังเกตดูอาการ ให้อาหาร ส่งเสียงทักทาย พยายามไม่แตะต้องตัว เพราะรู้ว่าบอบบาง และลูกเป็ดมีพฤติกรรม imprinting ช่วงแรกของชีวิต ประเมินได้ว่า สถานการณ์ดีขึ้นเป็นที่น่าพอใจ

ใครจะคิดบ้างว่า .. รับอุปการะดูแลทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นลูกเป็ดอะไร ..ไม่รอช้ารีบสืบค้นข้อมูลเผ่าพันธุ์ และวิธีเลี้ยงดู

ใครจะคิดบ้างว่า.. ทีละน้อย ลูกเป็ด ค่อยๆด่วนจากไป 4 ตัว, 2 ตัว และตัวสุดท้ายจากไปเมื่อไม่นาน…ใจสลาย..เพราะผูกพัน..

มั่นใจว่า...ลูกเป็ดตัวน้อยทั้ง 7 เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ของเป็ดแดง (Lesser Whistling duck) ไม่เคยเห็นลูกเป็ดชนิดนี้มาก่อน เพราะในพื้นที่ม.อ.และปัตตานี มีเป็ดแดงอพยพยเข้ามาแต่ยังไม่เห็นช่วงระยะเลี้ยงดูตัวอ่อน เพิ่งพบเป็ดแดงชนิดนี้เข้ามาอาศัยในบ่อกุ้งร้างในมอ. ประมาณ 4 ปีที่ผ่านมา

มั่นใจว่า... มีประสบการณ์ รับอุปการะ ดูแลนกตีนเทียน จากการฟักไข่ เติบโตจนกระทั่งปล่อยกลับคืนสู่ธรรมชาติได้ หวังว่าคงปรับใช้กับลูกเป็ดน้อยได้…..แต่ก็ไม่เป็นไปตามที่หวังและตั้งใจ..

บทเรียนเตือนตน. ทุกเผ่าพันธุ์..ธรรมชาติให้พ่อแม่เลี้ยงดูลูก ไม่เพียงแต่การให้อาหาร ให้ที่พัก ให้ความรักอบอุ่น ยังรวมไปถึงการเรียนรู้พฤติกรรมต่างๆ ฝึกทักษะการอยู่รอดในธรรมชาติ (แม้กระทั่งมนุษย์ก็เช่นกัน) ..การแทรกแซงของมนุษย์ต่อเผ่าพันธุ์อื่นๆ พึงกระทำต่อเมื่อกรณีจำเป็น และพึงระวังว่าเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง...

ถ้าคิดถึงเป็ดน้อย ฝากวีดีโอไว้ให้ดู ลองเปิดดูค่ะ หากยังระลึกถึงความน่ารัก..และขอบคุณบทเรียนทุกอย่างที่ได้เรียนรู้ผ่านการดูแล..เจ้าตัวน้อย....May you rest in peace .. my little cuties ducklings...