..บรรยากาศเสาร์นี้ (๑๓ ธค. '๕๗) ถึงแม้จะมีฝนยามเช้าแถมด้วยลมกระโชกแรง แต่ช่วงบ่ายอากาศกลับดีมาก มีแดดอ่อนไม่ร้อนแรง ซึ่งเป็นปกติของสภาพอากาศช่วงนี้ที่ปัตตานี บ่ายนี้หลังจากเสร็จภาระกิจจากการคุมสอบปลายภาค (๑/๒๕๕๗) ก็เดินอ้อยอิ่งกลับไปที่คณะฯ บนทางเดินปูพื้นอิฐมีโครงหลังคาเมทัลชีทที่กระจายอยู่ทั่วมอ.
..เห็นในความนอบน้อมและถ่อมตน เห็นนักศึกษาทุกคนไม่นุ่งสั้น
..เห็นไทยสองศาสนายิ้มด้วยกัน เห็นอัศจรรย์ในสันติที่ผลิงาม
ส. การถนัด
สายตาพลันมองเห็น "พญาสัตบรรณ" หรือต้นตีนเป็ด ไม้ประดับ/สมุนไพร ไม้ทรงสวยที่ปลูกเรียงกันเป็นแถวข้างอาคาร ดึงดูดให้หยุดมอง ปกติเจ้าจะออกดอกเมื่ออากาศเย็นลงช่วงนี้ของปี ไฉนวันนี้แต่ละต้นต่างมีผลลักษณะเป็นฝักห้อยระย้า ยาวลงมาคล้ายฝักถั่วน่ามองนัก ไถลคิดไปถึงเวลามีดอก เจ้าจะส่งกลิ่นหอมไปทั่วในบริเวณกว้างๆ
เสียงเรียกทักทาย อ๋อ...ศิษย์ปีห้าคณะศึกษาศาสตร์ ๔ คน จอดรถแวะสวัสดีพูดคุย หนุ่มสาวเหล่านี้กำลังอยู่ในระหว่างฝึกสอนที่โรงเรียนต่างๆในพื้นที่ หน้าตาสดใสปรับตัวได้กับภาระงานครูฝึกสอน อีกไม่นานจะจบการศึกษาและเป็นกำลังสำคัญที่ช่วยกันพัฒนาพื้นที่ส่วนนี้ วันนี้ได้แวะเข้ามาในมอ. ช่วงวันหยุด ศิษย์เชิญชวนให้นั่งรถไปด้วย ก็ตอบขอบคุณแต่แจ้งว่าขอเดินชมนกชมไม้ยามบ่ายสักหน่อย อากาศดีมาก
เสียงอาซาน...ผ่านลำโพงหอสูง ส่งสัญญานบ่งชี้เวลาละหมาดใกล้เข้ามา เส้นทางนี้ผ่านมัสยิดในมอ. ผู้คนมาใช้ชีวิตที่นี่เสมือนบ้านหลังใหญ่ มอ. ปัตตานีของเราในหลายบทบาท ส่วนหนึ่งจะแวะมาประกอบศาสนกิจที่มัสยิด ลานกว้างก็ดูจะแคบไปเมื่อมีสมาชิกเข้ามาพร้อมๆกัน โดยเฉพาะในวันศุกร์ที่มีละหมาดรวมของผู้ชาย ชีวิตท่ามกลางของสังคมพหุวัฒนธรรมจึงอยู่ร่วมกันอย่างกัลยาณมิตรที่เคารพในความแตกต่าง
ปลายทางวันนี้สุดสายที่คณะฯ สนามหญ้าสีเขียว ใต้ร่มไม้ฉำฉา ด้านล่างมีกล้าไม้ต้นอ่อนเริ่มก่อพลังชีวิตที่สักวันก็จะเติบใหญ่มาแทนที่ไม้ใหญ่ที่จะเสื่อมถอยไป ทุกชีวิตเป็นเช่นนี้ไม่เว้นแม้แต่ของคนเรา ไม่ไกลกันมีต้นศรีตรัง สัญญลักษณ์ของดอกไม้ประจำสถาบันขึ้นอยู่เป็นเพื่อน ต่างรับพลังแสงแดดยามบ่าย ดูอบอุ่น สลับกับวันฟ้ารั่วฝนฉ่ำเป็นประจำในฤดูนี้
ภาพชีวิตหลากหลายเหล่านี้ ถึงแม้จะเป็นวันหยุด แต่ก็ไม่หยุดความอิ่มเอมใจที่เส้นทางนี้มีสิ่งที่ได้แบ่งปัน ในสถาบันอันเป็นที่รักของเราทุกคน มอ. ปัตตานี