พื้นที่ทำรังวางไข่ของนกยาง...แหล่งอาศัยถูกทำลายไป..:-((

ผู้เขียน: ผศ.ดร.วรรณชไม การถนัด | เขียนเมื่อ: 31 กรกฎาคม 2556

แหล่งอาศัยถูกทำลาย ..(habitat destruction)

พื้นที่ชุ่มน้ำป่าชายเลนซึ่่งเป็นป่าปลูก ในบริเวณเรือนจำกลางปัตตานี เป็นแหล่งทำรังวางไข่ของเหล่านกน้ำรอบอ่าวปัตตานีที่ทีมเราชาวบุรงตานี เผ้าระวัง วันนี้ ภาพเชิงประจักษ์ที่เห็น พื้นที่ชุ่มน้ำส่วนนี้ได้ถูกปรับเปลี่ยนไปตามความต้องการของมนุษย์ คาดว่าปีต่อไป นกไม่สามารถเข้ามาใช้พื้นที่แห่งนี้ได้ เพราะต้นแสม ซึ่งเป็นแหล่งทำรังของเหล่านกน้า และเป็นพืชเด่นในพื้นที่แห่งนี้ได้ถูกไถด้วยแทร็กเตอร์และแบคโฮ..

๓๐ กรกฏาคม ๒๕๕๖...เหตุการณ์นี้ต้องบันทึกไว้ .. เย็นวันนี้เราต่า่งมีภาระกิจร่วมกันที่จะออกไปนับนกในแหล่งพักนอนบ้านบือเจาะ อ. ยะหริ่ง ขณะขับรถมาใกล้บริเวณ ควันโขมงที่พวยพุ่งออกมาจากด้านหน้า สังหรณ์ใจว่าป่าถูกเผา...และก็ต้องเศร้าใจกับภาพด้านหน้า ต้นไม้ป่าชายเลน เช่นแสมทะเล โกงกาง ส่วนใหญ่ถูกไถเพื่อปรับพื้นที่ รถแทร็กเตอร์กำลังทำงาน หลังจากควันจากการเผา เพิ่มก๊าซเรือนกระจก แต่ยังมีนกยางบางส่วนที่ยังคงเกาะอยู่บนต้นไม้ในบริเวณ ความเป็นจริงพื้นที่แห่งนี้ นกเพิ่งจะสิ้นสุดกิจกรรมในฤดูทำรังวางไข่และเลี้ยงดูนกวัยอ่อนของนกยางควาย ยางเปีย นกกาน้ำเล็ก นกแขวก ที่แบ่งปันพื้นที่แห่งนี้

สถานที่เป็นแหล่งเรียนรู้ทางธรรมชาติของเราชาวปัตตานีก็เสียไปอีกหนึ่งแหล่ง ในฐานะที่เราชาวบุรงตานีได้ใช้พื้นที่แห่งนี้ในการเรียนรู้ ขอแสดงความไว้อาลัย เสียใจต่อการตัดสินใจครั้งนี้ของผู้ที่เกี่ยวข้อง จะว่าไปแล้ว ..เว็บไซต์บูรงตานี ..เกิดมาจากองค์ความรู้ที่ได้จากพื้นที่ชุ่มน้ำแห่งนี้ด้วย

หากท่านสมาชิกชาวบูรงตานี ผ่านไปทางนั้นโปรดสังเกต จะไม่มีแหล่งทำรัง อาศัยของนกยางอีกต่อไป และท่านรู้สึกอย่างไร ?? นกไม่มีิสิทธิ์ออกเสียง ส่วนเราก็เฝ้าระวังพื้นที่ใกล้ๆๆ ข้ามฝากถนนส่วนที่เหลือ คาดว่านกจะมีการปรับตัวต่อไป แต่นกก็อาจจะคาดการณ์ล่วงหน้าแล้วว่า.. ภัยคุกคามกำลังเข้าใกล้ ..เพราะนกส่วนหนึ่งได้ขยับขยายไปใช้พื้นที่ป่าชายเลนที่กระจายเป็นหย่อมๆในละแวกใกล้กัน เพียงแต่พื้นที่แห่งนั้นยังมิได้ปรับเปลี่ยนไปตามความประสงค์ของคน.ป่าจึงยังเป็นผืนใหญ่ แต่ไม่มีแหล่งน้ำภายใน...มีเพียงนาเกลือที่รอวันเปลี่ยนแปลงเช่นกัน.

.. วันนี้บอกเล่าความเป็นอนิจจัง ..

ควันที่เกิดจากการเผาและปรับถม พื้นที่ชุ่มน้ำแหล่งทำรังวางไข่และพักนอนของนกยาง นกกาน้ำและ นกแขวก..ไม่มีอีกต่อไป

ความคิดเห็น

ถึงเเม้ว่าสถานที่ดังกล่าว ผมจะไม่ได้เข้าไปคลุกคลีมากนัก เเต่ผมก็สัมผัสได้ถึงความผูกพันเเละความทรงจำที่มอบให้กัน ในฐานะของนักศึกษา รายวิชา Histology เราเคยเข้าไปในเเหล่งนั้น เพื่อเก็บตัวอย่าง,สังเกตhabitat }} ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น เป็นระยะเวลาอันสั้น เเต่สิ่งสำคัญ คือ องค์ความรู้ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น มันมีค่าเเละยืนยาวจนถึงวินาทีนี้ จุดนั้นเป็นพื้นฐานที่ทำให้เราเริ่มหัดสังเกต ตั้งคำถาม นำมาสู่ความรู็ที่เเลกเปลี่ยนในห้องเรียน จนถึงตอนนี้ เราก็ยังใช้เนื้อเยื่อของนกในบริเวณนั้น ,,, น่าเศร้าใจครับ ไม่ใช่เเค่เราจะไม่้เหลือเเหล่งค้นคว้าวิจัยในพื้นที่เเล้ว เรายังกลับทำอะไรเพื่อปกป้องเเละตอบเเทนเพื่อนที่ดีของชีวิตเหล่านั้นได้เลย

โดย: Itim