ข้อคิดจากถังน้ำสองใบ “Nobody’s perfect”

ข้อคิดจากถังน้ำสองใบ "Nobody’s perfect"

จาก imperfectionist...ฝากข้อคิดประจำวันหยุดสุดสัปดาห์

“....รอยร้าว”....ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปทั้งหมด ก็เพราะความไม่สมบูรณ์แบบนั่นมิใช่หรือที่ทำให้เราแต่ละคนมีความน่าสนใจไม่เหมือนกัน

ถังน้ำสองใบถูกเตรียมไว้เพื่อให้ชายชราได้ใช้ลำเลียงน้ำจากลำธาร สาแหรกบรรจุถังน้ำแต่ละข้าง พร้อมยกคานหาบขึ้นบ่า ชายชราออกไปตักน้ำ ถังน้ำทั้งสองนั้นใบหนึ่งมีรอยร้าว ขณะที่อีกใบหนึ่งมีความสมบูรณ์และทำหน้าที่ได้เต็มประสิทธิภาพด้วยปริมาณน้ำเต็มถังทุกครั้งที่ใส่น้ำมา การหาบน้ำจากลำธารมาถึงบ้านเป็นระยะทางพอสมควรทำให้ถังที่มีรอยร้าวมีน้ำเหลือเพียงครึ่งถัง เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ทุกวัน ชายชราผู้นี้ขนน้ำกลับมาถึงบ้านแต่ละเที่ยวจะได้น้ำเพียง 1ถังครึ่ง ตลอดระยะเวลาสองปี…..มิเคยผิดหวัง

แน่นอนหล่ะ ถังน้ำใบที่สมบูรณ์มีความภูมิใจในความสำเร็จ ที่ได้ทำหน้าที่เต็มที่ขณะที่ถังน้ำใบที่มีรอยร้าวรู้สึกละอายใจยิ่งนักในความไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองและรู้สึกทุกข์ทรมานกับการที่สามารถลำเลียงน้ำได้เพียงครึ่งถังเท่านั้น หลังจากการรับรู้ถึงความขมขื่น ความล้มเหลว ที่คิดมานานถึงสองปี จึงได้บอกกับชายชราขณะที่ยืนข้างลำธารว่า เขารู้สึกละลายแก่ใจมากและอยากจะขอโทษ ที่ไม่สามารถลำเลียงน้ำได้เต็มถัง ทำได้เพียงครั้งละครึ่งถังเท่านั้นเพราะมีรอยร้าวด้านข้างทำให้น้ำรั่วออกมาขณะที่ขนน้ำมาใช้ที่บ้าน กล่าวโทษตัวเองว่าเป็นเพราะความบกพร่องของเขานี่เองที่ทำให้ชายชราถึงแม้จะทำหน้าที่เต็มกำลังแล้วแต่ผลทีได้กลับมาไม่คุ้มค่ากับความพยายามที่ลงแรงไป

ชายชราได้ฟังดังนั้นก็ให้ข้อคิดกับถังน้ำที่มีรอยร้าวว่า “เจ้าได้สังเกตหรือไม่ ริมทางเดินในด้านของเจ้ามีดอกไม้ผลิดอกออกใบสวยงาม ในขณะที่อีกด้านหนึ่งไม่มีเลย?? นั่นเป็นเพราะฉันรู้ดีเกี่ยวกับรอยร้าวของเจ้า ฉันได้หว่านเมล็ดของพืชพรรณนานาในด้านของเจ้าตลอดทางเดิน ทุกวันที่เราเดินผ่านเจ้าก็ได้ช่วยรดน้ำไม้ดอกเหล่านี้ที่ปลูกไว้เป็นเวลาสองปี และทุกวันฉันได้เก็บดอกไม้ที่สวยงาม เพื่อนำมาจัดไว้บนโต๊ะ สร้างความสดใสกับบ้าน ถ้าไม่มีเจ้าตามที่เจ้าเป็นตัวของตัวเอง ก็คงไม่มีความสวย สง่างามที่ได้เพิ่มให้กับบ้านของเรา

ข้อคิด:ยอมรับว่าแต่ละคนมีความไม่สมบูรณ์ในแบบของตัวเอง เราทุกคนเปรียบเสมือนถังน้ำที่มีรอยร้าว แต่ทั้งรอยร้าวและความบกพร่องทีแต่ละคนมีอยู่ ทำให้ชีวิตที่มาอยู่ร่วมกันมีความน่าสนใจและให้ความชื่นใจได้ เพียงแต่เรารับรู้อย่างที่เขาเป็น และมองสิ่งทีดีในตัวเขา การให้กำลังใจเป็นสิ่งที่สร้างความยืดหยุ่นรองรับการปรับเปลี่ยนเพื่อไม่ให้เสียความเป็นตัวตน

บรรทัดส่งท้ายก่อนจบการเขียนบล็อก: น้อมรับและชื่นชมในความแตกต่างของทุกคนทีเข้ามาในชีวิตของคุณ...............ยิ้ม??

จับความจากเรื่องเดิม (Tale of the cracked pot)

A water bearer had two large pots, each hung on the endsof a pole which he carried across his neck. One of the pots had a crack in it, while the other pot was perfect and always delivered a full portion of water. At the end of the long walk from the stream to the house, the cracked pot arrived only half full. For a full two years this went on daily, with the bearer delivering only one and a half pots full of water to his house.

Of course, the perfect pot was proud of its accomplishments, perfect for which it was made. But the poor cracked pot was ashamed of its own imperfection and miserable that it was able to accomplish only half of what it had been made to do. After two years of what it perceived to be a bitter failure, it spoke to the water bearer one day by the stream. "I am ashamed

of myself, and I want to apologize to you. I have been able to deliver only half my load because this crack in my side causes water to leak out all the way back to your house. Because of my flaws, you have to do all of this work, and you don't get full value from your efforts," the pot said.

The bearer said to the pot, "Did you notice that there were flowers only on your side of the path, but not on the other pot's side? That's because I have always known about your flaw, and I planted flower seeds on your side of the path, and every day while we walk back, you've watered them. "For two

years I have been able to pick these beautiful flowers to decorate the table. Without you being just the way you are, there would not be this beauty to grace the house."

Moral: Each of us has our own unique flaws. We're all cracked pots. But it's the cracks and flaws we each have that make our lives together so very interesting and rewarding. You've just got to take each person for what they are, and look for the good in them. Blessed are the flexible, for they shall not be bent out of shape. Remember to appreciate all the different people in your life!