saat sıfır beş sıfır beş

bu tesadüfü işaret bil dilek tut

nasılsa umutsuz yaşayamaz insan

sevgi olmadan da yaşayamaz

mutlu olmadan da

madem öyle niye hâlâ boş mezarlığım?

güneş nihayet doğdu ve her yer karanlık şimdi

kendime bir ninni mırıldanıyorum gözlerim kapalı

mırıldanışım yeni şeyler, yerler değil;

eskiye dönme arzusu:

tek baş ağrım ödev yapmak,

top oynarken kızları kesiyorum seksek oynayan

ve düşünmüyorum kiralar kaç olmuş,

köşedeki köpek beni ısırır mı…

şimdi diyorum ki herkes sussun,

gözler dahil;

sadece sessizlik konuşsun

ve bir şarkı damlasın kırmızı dudaklardan:

‘’yağma yağmur, şemsiyem yok;

‘’çalma tambur, sevgilim yok’’