Sararmış bir koruda ikiye ayrıldı yolum.

İkisinden birden gidemeyecek olmak üzücüydü

Ve tek yolcu olduğumdan ayakta durdum uzun uzun.

Gözümün görebildiği kadar aşağıya,

Ağaçların altında yolun kıvrıldığı yere baktım.

Birine yöneldim, diğeri kadar güzel olan

Veyahut da güzel göründüğünü zannettiğim.

Çünkü çimenlikti ve yıpranmış olması gerekiyordu.

Kaldı ki iki yol da buna rağmen

Aynı şekilde solup gitmişlerdi.

O sabah iki yolda aynı şekilde duruyordu,

Hiçbir adımın karartmadığı yapraklar altında.

Ah, bir başka güne sakladım ilkini!

Yine de bir yolun bir başkasını izlediğini bildiğim için,

Tereddüt ettim, geri dönebilecek miyim diye.

İç çekerek anlatıyorum ki

Bundan yıllar yıllar sonra bir yerlerde

Yolum bir ormanda ikiye ayrılmıştı ve ben,

Daha az kullanılmış olanı seçtim

Ve bu da tüm farkı yaratan oldu.