Ιδεαλισμός Εδάφους

Με το πρόσωπό μας να ανοίγει σαν βεντάλια και να ζει πρωτόγνωρες ελευθερίες και δυνατότητες, αλλά ταυτόχρονα κινδύνους ή επιβουλές, αναδεικνύεται η σημασία της πολύεδρης αρμονίας που αποκαθιστά ο καθένας για λογαριασμό του. Τα κομματάκια του παζλ που είναι ο καθένας, έτσι όπως «τεντώνεται» στη σημερινή συνθήκη, επιδιώκουν να «κουμπώσουν» το ένα δίπλα στο άλλο, διαμορφώνοντας ένα πρόσωπο με πληρότητα.

 Ο ιδεαλισμός εδάφους διαμορφώνει ένα «οικοσύστημα» με όρους όπως έμφυτες ροπές με ηθική βαρύτητα, εμπειρία και βιωμένος κόσμος, συνύφανση εμπειρίας με αισθήματα, συναισθήματα και αξίες, του καθενός οι ισχυρές ανάγκες,  ψηφιδωτή αφήγηση, ταυτότητα, πληρότητα, αυτοπραγμάτωση, εξισορρόπηση και εναρμόνιση, συναισθηματική ώθηση, αναθεώρηση και αντιστάσεις, ριζική ανατροπή και ρόλος της προδοσίας, ακμή και παρακμή των πρακτικών, χρόνος και εντατικό παρόν με μία υπόσχεση συνέχειας, αίσθηση του «εγκαίρως», ολόπλευρη εκδίπλωση, πολύεδρη αρμονία και επιδίωξη μιας γαλήνης εν εαυτώ, έστω και παροδικής, που όμως εφεξής λειτουργεί σαν φάρος στη διαδρομή ενός βίου.