ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

[Αποσπάσματα]

  ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΚΟΧΥΛΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΖΑΧΑΡΗ

Στο βιβλίο σου της φυσικής ιστορίας

θέλω να γίνω μια υποσημείωση,

στη σελίδα από το κεφάλαιο της θάλασσας

την γραμμένη σώμα με σώμα.

Από εκεί να επιπλέω ανενόχλητος στα μάτια σου

όταν ξεφυλλίζουνε τα κύματα,

να ψάχνω για τον άνεμο που σμίλεψε

τις απαράμιλλες κρυψώνες των μαλλιών σου.

Η θάλασσα έφερε στο θρανίο της αταξίας

δεκαεφτά κοχύλια γεμάτα ζάχαρη.

Όταν θα τα ξανατραβήξει στης σελίδας το γύρισμα

θα περιμένω στης υποσημείωσης τα βότσαλα.

Εκεί, για μια ελάχιστη παράταση στο άγγιγμα.

==========================================

                              ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Την υπογραφή του μαθαίνει στο χαρτί,

η μέσα του μουτζούρα τι σκεπάζει, τι ξεδιπλώνει

σε πόσα φλιτζάνια με καφέ θα βυθιστεί.

Στις καμάρες του ήτα κρύβει ένα καλοκαίρι

τα κεφαλαία σχεδιάζει με φροντίδα.

Ο τόνος κάνει στο ύψιλον τσουλήθρα

μ’ ένα σάλτο μορτάλε στέκεται πάνω από το έψιλον.

Από το λάμδα κόβει τις περικοκλάδες

για να πετάει ελεύθερα πάνω από τις σκεπές του ωμέγα,

με τη δικιά του ανάσα βάζει στη θέση του το σίγμα.

Πρόσεξε! Το ρω θα στραγγαλίσεις με τις πολλές  τεχνικές.

Σκόρπια δέλτα πι όμικρον μαζεύει πάνω στο λευκό

με υπομονή και πίστη πως δε θ' αργήσει

- να μην αργήσει -

ο καιρός της συμφιλίωσης

στα υπό της γραφής.

==========================================

                            ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΑ

 (αποσπάσματα)

[...]

Σε ρυθμική μονοτονία οι λάμπες από νέον                

δρόμοι και καλώδια τυλίξανε γη και ουρανό                  

με την πλήξη να παραφυλάει

                        στη μιαν άκρη του διαβήτη.

Αναθεωρήσεις οδυνηρές και σωτήριες

- της νεότητας -

ζεσταίνουν τα χέρια μου

πάνω από στιγμές που ακόμη αχνίζουν.

Στιγμές δίνουν διαβατήριο μοναχά στο ένστικτο,

             διαταράσσουνε το καρδιογράφημα

            μην απομείνει ευθεία του θανάτου.

Στιγμές αλλάζουνε την πορεία πλεύσης,

            το στίγμα βρίσκουν στην ομίχλη

            η τόλμη να μη βουλιάξει αύτανδρη.

Στιγμές διαρκώς διαφεύγουσες της απόχης μου

            στα βλέφαρά σου συνελήφθηκαν,

            αφήσανε πίσω μιαν αποτύπωση εκπλήρωσης.

Στιγμές με περπατήσανε στα όρια μου

            αναποδογυρίζουν στον ήλιο το αθέατο,

            χαρίζουν τον κόσμο μεμιάς.

Στιγμές αιμάτινες πιτσιλάνε τον καθρέφτη

            το ξυράφι μπήκε στα βαθιά,

            σύρριζα έκοψε το παραμύθιασμα

            ολόφρεσκο να βγει την επόμενη κιόλας μέρα.

[...]

Ρήξεις, ανατροπές, πολλά χρυσάνθεμα

τα σχέδια γίνανε ομιλία ελλει

πτική

στην τροχιά της κυλάνε βιβλία ονειρόδετα

δάκρυ στα κλαδιά, μαστίχη ενωτική.

Συνέπεια στο περιδέραιο το φτιαγμένο από τραγούδια,

            από το λαιμό σου γλιστράει

            μέχρι του ύπνου την πόρτα

            κάθε μου όνειρο να ξεκλειδώσει.

Συνέπεια σε χίμαιρας ροή πιασμένη              

            στην ξόβεργα με τα κάλλη της ημέρας.

Συνέπεια σε κίνηση αδιάκοπη

            που γεννοβολάει αστραπές

            να λάμψουν της ψυχής οι έδρες.

Συνέπεια στη γεωμέτρηση του παραλόγου

            και τον παραλογισμό της γεωμετρίας.

Συνέπεια στο δάκρυ και το διπλανό χαμόγελο

            τα μικρά κι ασήμαντα θαύματα

            τα καθημερινά κι αθόρυβα δράματα.