Άπειρος Γαία

Ομηρική Απειρωτάν Γαία

Η φωτιά είναι ένα πρωταρχικό στοιχείο του ΠΡΩΤΕΑ που μνημονεύεται από τους μυθικούς χρόνους με τον μύθο του Προμηθέα. Ο Ήφαιστος πυρουργός και θεός φτιάχνει στα εργαστήριο του τα πάντα για τους θεούς και τους ανθρώπους, όπλα, ζώνες, ασπίδες, κεραυνούς. Ο Πλούτων, μεγάλος μετασχηματιστής, κυρίαρχος του DNA, μια άλλη οκτάβα του Ήφαιστου και άλλη δέσμη συνείδησης, δημιουργεί τη ζωή με την σύντηξη της πρωταρχικής ενέργειας ΦΩΤΙΑΣ σε ύλη, στεριά μέσα στης κοσμικής μήτρας, το αμνιακό υγρό ΝΕΡΟ, τον παγκόσμιο ΩΚΕΑΝΟ της συλλογικής συνείδησης .

Όλα τα όντα δημιουργούνται γεννιούνται από τον σπόρο της φωτιάς και του πνεύματος και όλα καταλήγουν μέσα σε αυτή.

Πεθαίνουν όλα και όλοι ;

Κατά κάποιον τρόπο ναι, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. Μερικοί έχουν σφυρηλατήσει μία σκληρή ΕΠΙΓΝΩΣΗ, η οποία περνάει τη στιγμή του θανάτου στη Αθανασία πέρα από τον Αετό.

Είναι αυτοί που έχουν ζήσει και συνειδητά, με άκαμπτο στόχο και σκοπό και έχουν να καταθέσουν εξαργυρώσιμες ΠΡΑΞΕΙΣ, γνώσης και αυτογνωσίας στην ολότητα για τον Εαυτό.

Καίγονται από εσωτερική φλόγα και ανεβαίνουν στο Ολυμπιακό βουνό, όπως ο Ηρακλής, από της Οίτης, την κορυφή.

Ο Οδυσσέας κάθεται και συλλογάται κοντά στη στάχτη των Ομηρικών Επών. Στάχτη και ρημαδιό η πατρίδα Εστία, η Ιθάκη, το ΝΗΣΙ, και πως να επιστρέψει σε μια μάζα χαμηλής εντροπίας που βαθιά αγνοεί την Ουσία του Όντος και τους λόγους της ανυπαρξίας της;

Το γνωρίζει και σε αυτά τα ανύπαρκτα χαμερπή όντα, δεν τους απευθύνεται ποτέ. Τον μισούν λυσσαλέα, τον φοβούνται γιατί είναι ένοχα και αυτός, τα περιφρονεί βαθιά. Είναι όντα χαμηλής πνευματικής υποστάθμης και έχουν ολόκληρη την ευθύνη για την κατάντια τους, αυτή.

Η άγνοια και η ασυνειδησία δεν μπορεί πια να είναι δικαιολογία για μία βλακεία συνεχή στη καινούργια εποχή και θα πρέπει, ως κύριο ποινικό αδίκημα να καθιερωθεί.

Απευθύνεται σε λίγους που έχουν τις ίδιες αξίες και τα ίδια ιδανικά και είναι οι μόνοι που αξίζει να επιστρέψει κανείς, μόνο για αυτούς.

Ο Οδυσσέας, σώθηκε ως σπέρμα ΠΥΡΟΣ, όταν ξεβράζεται στις αλκίνοες ακτές.

Η γερόντισσα ΕΥΡΥΜΕΔΟΥΣΑ, φερμένη από απειρωτάν γαία, ανάβει τις φωτιές.

Στις 12 τα μεσάνυκτα, η Πύλη του Νότου ανοίγει για τις ενάρετες ψυχές.

ΝΟΤΟΘΕΝ , λέει ο Οδυσσέας και παίρνει το πρώτο πλοίο, το τρένο για τον τελευταίο ΣΤΑΘΜΟ.

Γιατί;

Γιατί λείπει το άλλο του, μισό.

Το παραμύθι της Σταχτοπούτας, μας μιλάει για τις φωτιές, τις εστίες, τις στάχτες και τις πανάρχαιες απειρωτάν πρώτες ηπείρους γαίες.

Το γοβάκι που λείπει είναι αυτό που μας λείπει, από την ολότητα του εαυτού.

Ζητείται και αναζητείται επειγόντως για να μη κυκλοφορούν τόσοι άνθρωποι χωρίς Συνείδηση, μόνοι, κενοί, κούφιοι,τενεκέδες, άδειοι και ΜΙΣΟΙ.

Η άμαξα όταν οδηγηθεί από τον ΗΝΙΟΧΟ σωστά σε ένα ανάκτορο του νου οδηγεί και σε μια λαμπερή φορεσιά. πετώντας τα κουρέλια και την ζητιανιά.

Το παραμύθι αυτό, αντιστοιχεί στον Σκορπιό Αετό, στον Άδη από τους Σταθμούς του Οδυσσέα και στον Κέρβερο από τους Άθλους του Ηρακλή και είναι δύσκολο πολύ, ένας άνθρωπος να περάσει από την ΦΩΤΙΑ του θανάτου και να μην καεί.

Αλλά είναι μια δοκιμασία στην οποία όλοι είναι πραγματικά ίσοι, είτε πλούσιοι, είτε φτωχοί και είναι η κοσμική αδέκαστη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, η Κρίση και η Ετυμηγορία του Αιώνιου Παρατηρητή.

Όταν ο θάνατός σου σε ρωτήσει:

Πως έζησες,… φρόντισε, να έχεις, για να περάσεις δια πυρός και σιδήρου, μια απάντηση αληθινή.

Πως έζησες κ. Πεταλούδα;

Σαν κάμπια και σαν σκουλήκι, χωρίς συνείδηση, χαραμίζοντας το Δώρο της Ζωής ;

Έτσι θα χαθείς μέσα στη θάλασσα μιας συλλογικής σκιάς , χωρίς τον ήλιο, μιας φωτεινής πηγής.

Η ΦΩΤΙΑ είναι εσωτερική, βρίσκεται στον πυρήνα , την ΚΑΡΔΙΑ της γης και εξωτερική, στον Ήλιο Απόλλωνα και κινείται με τρείς ιδιότητες, την σταθερή, την παρορμητική και την μεταβλητή, δημιουργώντας το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της στη ΖΩΝΗ της σκιάς και του φωτός και των Μορφών της δίδυμης αδελφής της, της Αφροδίτης.

Είναι το Πνεύμα του Ανθρώπου που όρθιος έχει περπατήσει σε ένα γαλαζοπράσινο πλανήτη αρχαίο και άπειρο μαζί.

Ιστορίες Μυθικής Φωτιάς …γύρω από ένα τζάκι με στάχτες και άσβεστον ΠΥΡ, μια Ιερή Εστία , Απειρωτάν Ηπείρου Γης.

Αφιερωμένο στη φλόγα μιας ατρυτώνης ψυχής εμπρός στα αστέρια της Συμπαντικής Ηρωικής Πνοής για Ελεύθερο ΑΕΡΑ και ένα κοσμικό άνεμο μεταστοιχειωτικής ουσιαστικής αλλαγής .