Άπειρο

Ονοματεπώνυμο δημιουργού: Σωτήρης Σωτηρίου

Σχολείο: 21ο Δ. Σ. Καλλιθέας

Τύπος έργου: VIDEO ART - Οπτικοακουστική Προβολή

Λίγα λόγια: Η έννοια του άπειρου έχει γοητεύσει φιλόσοφους και μαθηματικούς για πολλούς αιώνες. Ο Leibniz, ένας από τους συν-εφευρέτες του απειροστικού λογισμού, εξέφρασε την εικασία του για τους άπειρους αριθμούς και τη χρήση τους στα μαθηματικά. Για τον Leibniz, τόσο τα απειροελάχιστα όσο και οι άπειρες ποσότητες ήταν ιδανικές οντότητες, όχι ίδιας φύσης με αξιόλογες ποσότητες, αλλά απολαμβάνουν τις ίδιες ιδιότητες σύμφωνα με τον νόμο της συνέχειας.

Η προοπτική στην τέχνη χρησιμοποιεί την έννοια των σημείων φυγής, που αντιστοιχούν περίπου σε μαθηματικά σημεία στο άπειρο, τα οποία βρίσκονται σε άπειρη απόσταση από τον παρατηρητή. Αυτό επιτρέπει στους καλλιτέχνες να δημιουργούν έργα με ρεαλιστική απόδοση χώρων, αποστάσεων και μορφών. Το άπειρο είναι μια χρήσιμη ιδέα για τους μαθηματικούς, ορισμένοι φιλόσοφοι έχουν φανταστεί ότι υπάρχουν «πραγματικά» άπειρα, όπως άπειρος χρόνος, άπειρος χώρος και άπειρος θεός.

Στο έργο με τίτλο «Άπειρο», η κλεψύδρα χρησιμοποιείται ως ένα όμοιο σχήμα του άπειρου. Η κλεψύδρα έχει την έννοια του χρόνου, άρα έμμεσα και του συνεχούς του. Η ιδέα της αιώνιας επανάληψης είναι μία από τις πιο γνωστές και ενδιαφέρουσες ιδέες στη φιλοσοφία του Friedrich Nietzsche.

«Τι θα γινόταν αν κάποια μέρα ή νύχτα ένας δαίμονας σε ακολουθούσε κρυφά στην πιο μοναχική σου μοναξιά και σου έλεγε: Αυτή τη ζωή όπως τη ζεις τώρα και την έχεις ζήσει, θα πρέπει να τη ζήσεις άλλη μια φορά και αμέτρητες φορές ακόμα. Δεν θα υπάρχει τίποτα καινούργιο σε αυτήν, αλλά κάθε πόνος και κάθε χαρά και κάθε σκέψη και αναστεναγμός και κάθε ανεξέλεγκτο μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου θα πρέπει να επιστρέψει σε σένα, όλα με την ίδια διαδοχή και αλληλουχία, ακόμη και αυτή η αράχνη και αυτό το φεγγαρόφωτο ανάμεσα στα δέντρα, ακόμη και αυτή η στιγμή, κι εγώ ο ίδιος. Η αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης αναποδογυρίζεται ξανά και ξανά, και εσύ μαζί της, ως ένας κόκκος σκόνης!» (Nietzsche, 1974) 

Το κείμενο εγκλωβίζεται μέσα στην «απειρική» κλεψύδρα. Μετά από πολλές περιπέτειες που συμβαίνουν γύρω από την κλεψύδρα αυτή σπάει και το κείμενο απελευθερώνεται από τον γυάλινο εγκλωβισμό του συνεχούς μεταδίδοντας ένα συναίσθημα λύτρωσης.