Embedded Files
Het laatste examen - Swami Kriyananda
essay uit het boek ‘Religion in the new age’
(© 2009 door Hansa Trust)
Het belangrijkste moment van het leven is, in de ware zin, het laatste moment. Want in de dood doen we ons laatste examen. De overheersende gedachte die op dat moment in het bewustzijn is, zal bepalen of onze toekomst ons omhoog, zijwaarts of omlaag brengt;
omhoog, naar meer spirituele helderheid en vrijheid; zijwaarts, in de richting van verdere betrokkenheid bij verlangens en wereldse gehechtheden; of (de minst gelukkige) neerwaarts, in de richting van grotere duisternis, verwarring en onwetendheid. De Bhagavad Gita, het meest geliefde Geschrift van India zegt dat, als onze laatste gedachte aan God is, we naar Hem zullen gaan; als die gedachte aan familie en verwanten is, we naar hen zullen gaan; als de laatste gedachte het kenmerk heeft van spijt voor de fouten die we hebben gemaakt in dit leven, zal het een neerwaartse richting hebben, in de richting van een verminderd vermogen om soortgelijke tests in de toekomst te kunnen doorstaan; en, ten slotte, als de gedachte magnetisch is naar die fouten, zal onze neerwaartse beweging verder en sneller zijn.
"Degenen die de lagere goden aanbidden, gaan naar hun goden", zegt de Bhagavad Gita. "Degenen die Mij aanbidden, komen naar Mij." Dit is één van de belangrijkste uitspraken in dat grote en tijdloze geschrift.
Ook al is het zo dat wanneer we het einde van ons leven naderen, een speciale inspanning zouden moeten leveren om onszelf voor te bereiden op het eindexamen van het leven, tegelijkertijd moeten we onszelf ook door het leven heen herinneren aan de vergankelijkheid van alles op aarde. Op een dag, of het nu laat is of binnenkort, moeten we allemaal dat moment onder ogen zien. In plaats van bang te zijn voor het onvermijdelijke,
zou het niet wijzer zijn om de onvermijdelijkheid ervan te accepteren? We zouden het dan moeten omarmen met een houding - één die we ons hele leven zouden moeten volhouden - die affirmeert: "Wat uit zichzelf komt, laat het komen; en laat het komen wanneer het komt.”
Dwaas is zeker hij, die hier op aarde schatten verzamelt. Geld, spaargeld en betaalrekeningen; huis; gekoesterde bezittingen; familieleden dichtbij en verder weg, de reputatie en zelfs de roem waarvoor we zo hard hebben moeten werken; het plezier en genot van de zintuigen; onze dierbare gehechtheden aan dingen en aan mensen; bekende taferelen en plaatsen; de herinnering aan vrolijke feestjes en goede tijden; onze buren en kennissen, zowel dichtbij als ver weg; de vaardigheden die we geduldig hebben gecultiveerd; de taal of talen die we hebben gesproken; de boeken die we hebben gelezen; de kennis die we ijverig hebben opgedaan en opgeslagen op mentale planken; de blije herinneringen die we door de jaren heen hebben verzameld; lieve vrienden en gedeelde inzichten; onze onvervulde hoop; de gebeurtenissen waarnaar we nu met nostalgie terugkijken; het gelach en gelukkige momenten; de heldere zekerheden van toekomstige vervulling: Al deze moeten in een oogwenk worden weggevaagd, alsof ze er nooit zijn geweest.
Heeft Mozart, die tijdens zijn leven relatief weinig bekend was, zich gerealiseerd dat na zijn dood de hele wereld van zijn muziek is gaan houden? Weet Vincent van Gogh,
die tijdens zijn leven amper vijftien dollar verdiende met zijn geweldige schilderijen,nu hoe zo’n enorme waarde elk van zijn schilderijen heeft? Hoeveel geweldige mannen
en vrouwen uit de geschiedenis zijn zich sinds hun leven bewust geworden van de invloed die hun levens hebben gehad op wereldgebeurtenissen? Zeer weinig, vermoedt men. Het leven is als een klein zuchtje wind op een paar zandkorrels. Het kan bovendien op elk moment eindigen.
Zou het niet een goede gewoonte zijn om ons nu al voor te bereiden op onze laatste “Dag van de Afrekening"?
Bepaalde praktijken zullen je niet alleen helpen om je op dat examen voor te bereiden, maar ook om je huidige dagelijkse verantwoordelijkheden zo effectief mogelijk te vervullen. Dergelijke praktijken zullen je ook helpen om je voor te bereiden op wat men de „tussentijdse examens” van het leven zou kunnen noemen. Een houding van niet-gehechtheid, die zo noodzakelijk is om na de dood uiteindelijke vrijheid te bereiken, zal ook een veel betere houding zijn om in deze wereld succes te behalen dan een gretige verwachting van succes en een buitensporige afhankelijkheid van resultaten.
Hier zijn een paar oefeningen die ik aanbeveel:
Maak er een gewoonte van, elke avond voordat je in slaap valt, om de gevoelens in je hart te controleren. Kijk of er nog wanklanken of oneffenheden zijn, vastgehecht door verlangens die je in de loop van de dag hebt ontwikkeld. Als je zo'n oneffenheid vindt, bouw dan mentaal een vuur en gooi die oneffenheid erin. Kijk met een glimlach van opluchting toe hoe elke oneffenheid of wanklank tot as uiteenvalt.
Elke keer dat je een bad neemt, denk tijdens het wassen van bijvoorbeeld een arm: "Dit zal niet voor altijd mijn arm zijn. Op een dag zal het as of stof zijn.” En bevestig dan: “Dit is niet wat ik ben, in mijn ware Zelf! Ik ben Geest! Ik ben gelukzalig! Ik ben altijd vrij in God!”
Gehechtheid is niet alleen bindend: het is ook verblindend. Het activeert de gevoelens van het hart met emoties van angst, aarzeling en verwarring. Bij alles wat we doen, vreet een buitensporige bezorgdheid over het resultaat van die actie aan onze energie en concentratie, die beide nodig zijn voor het succes van elke onderneming. Niet-gehechtheid betekent in geen geval een houding van onverschilligheid, maar geeft iemand de vrijheid om zich met heel zijn hart te wijden aan ieder project dat hij in gang zet. Als iemand zich emotioneel kan losmaken van alles wat hij doet, zal hij merken dat hij volledig in het moment kan leven. Alles wat dan geprobeerd wordt, zal efficiënter worden gedaan.
Wat is niet-gehechtheid? Het betekent dat je niets als echt van jezelf accepteert. Alles wat je als jouw eigendom beschouwt, is alleen in bruikleen. Als je 's nachts dat mentale vreugdevuur bouwt dat ik voorstelde, gooi er dan vanuit je hart elke tak en twijg van de gedachte in om iets te bezitten. Probeer uit de cocon van zelfdefinities, van persoonlijke associaties in het leven te barsten. Zeg tegen jezelf: "Alles in mijn leven, zelfs ikzelf, behoort U toe, o Heer."
Niet-gehechtheid betekent vooral, in praktische dagelijkse zin, het principe van nishkam karma, het wordt in de Bhagavad Gita uitgelegd als het aan God geven van de vruchten van alles wat men doet, en alles waar men zelfs maar naar streeft. Maar 'geven' is een lastig woord. In de zin zoals het gewoonlijk wordt begrepen, geven we weg wat we geven. Geef je leven niet aan God in de zin dat je alle verdere verantwoordelijkheid voor wat je doet aan Hem overlaat. Handel altijd in een geest van toegewijd zijn aan wat, ondanks dat alles, een onpersoonlijke plicht zou moeten zijn. Dus, wanneer je de vruchten van een daad aan God aanbiedt, geef dan alle interesse eraan op en bied Hem alleen de uitkomst aan, en geef Hem de uiteindelijke beslissing in de zaak. Deel ondertussen alles wat je doet met Hem.
Als je vóór de maaltijd bidt, moet je jouw voedsel aan God offeren, niet in de zin van weggeven:deel met Hem, maar geniet ervan. Als je iets moois ziet, deel dan met Hem de vreugde die je in die schoonheid voelt. Zijn vreugde in jou zal na verloop van tijd jouw definitie van elke ervaring worden.
Een leven gaat zo snel voorbij. Het rad van wedergeboorte draait echter langzaam en is bezaaid met angels van verdriet en rouw. Er zijn vele incarnaties nodig om de ziel door dit 'tranendal' te laten gaan voordat men eindelijk vrijheid bereikt in het Oneindige. Ondertussen werkt de Wet van Karma hand in hand met een ander principe: dvaita, dualiteit. Elke vervulling wordt vroeg of laat tenietgedaan door een teleurstelling; elk succes, door een mislukking; elke vreugde, door een verdriet; elke ‘omhoog’ door een evenredige ‘omlaag’. Is het niet ironisch dat we dit spel zelfs na talloze incarnaties nooit kunnen winnen? De som van al ons streven eindigt altijd - moet eindigen - in dat laatste cijfer: NUL!
Waarom zo wanhopig vasthouden aan wat toch verloren moet gaan? Alle dingen gaan mettertijd voorbij. Jij alleen, in je ziel-essentie, bent wat eeuwig blijft. Waarom niet meer, vanaf vandaag, in je innerlijke Zelf leven? Al het andere is slechts een droom. Het leven volgt het leven, elk leven lijkt zo echt - totdat de 'onverbiddelijke' dood er een einde aan maakt. Bovendien wekt de dood ons alleen maar uit die vluchtige "droom in een droom": het wekt ons niet uit de droom van begoocheling. Waarom zou je nu niet een serieuze poging doen om te ontwaken uit de eonen lange slaap van kosmische misleiding? Realiseer je dat niets van deze wereld een blijvende betekenis heeft - niet voor jou; voor niemand.
Ouderdom, en ook slepende ziekte op elke leeftijd die de mogelijkheid van overlijden met zich meebrengt: dit zijn de beste tijden, voor degenen die traag zijn geweest in hun zelf voorbereiding, om te beginnen met het klaarstomen voor dat eindexamen. Vooral op dat soort momenten kunnen mensen de neiging hebben om zich passief in zichzelf terug te trekken. Zo’n negatieve terugtrekking vóór de dood veroorzaakt 'postmortale' passiviteit in de astrale wereld. Als je door jouw goede daden (vooral wanneer je ook meditatie hebt beoefend), bewust genoeg bent om van je astrale verblijf te genieten, zal dat proces van wegzinken in de doodsslaap je niet in staat stellen, zelfs nadat je opnieuw bent ontwaakt in de astrale wereld, om daar verdere spirituele vooruitgang te boeken. Je zult van dat bestaan genieten, als je ziel opstaat, maar je verblijf daar zal slechts zolang duren als je goede karma het toelaat. Je zult niet in staat zijn om actief genoeg aan dat bestaan deel te nemen om een positieve inspanning te leveren voor spirituele vooruitgang. Of misschien voel je gewoon niet de aansporing om je verder te ontwikkelen, omdat het leven op dat vlak je als tijdelijke bezoeker zo idyllisch zal lijken dat je geen aspiratie naar iets hogers zult voelen.
Overigens kan hier worden vermeld dat verlangens naar mooie en verheffende zintuiglijke ervaringen, zoals inspirerende muziek en landelijke rustieke scenes, ook in het astrale rijk kunnen worden vervuld.
Ik las ooit over de bijna-doodervaring van een zelfmoordpoging, die (gelukkig voor haar) in die poging faalde. Ze kwam weer tot leven na die ervaring, maar beschreef een heel andere wereld dan de hemel. Voor die tijd hield ze altijd van rockmuziek.Tijdens haar tijdelijke verblijf in de andere wereld bevond ze zich echter op een plek waar de overheersende vibratie leek op die van rockmuziek. Ze zag iedereen om haar heen ondergedompeld in een op zichzelf staande duisternis en ellende. Stralen van liefdevol licht van boven beroerden, zo nu en dan, een ziel. Velen waren echter al heel lang in die astrale kerker - eeuwen zelfs, te oordelen naar de kleding die ze droegen.
Deze vrouw wijdde zich na haar ervaring aan rondreizen en waarschuwde mensen niet langer hun smaak voor rockmuziek uit te leven. Elke muziek die een lage trilling uitstraalt - niet alleen rockmuziek, maar elke dans of andere muziek die met zware nadrukkelijke bastonen werkt, bevestigt het ego-bewustzijn. Vooral rock-'n-roll trilt met bepaalde lagere astrale gebieden. Het is gemakkelijk in te zien dat het zich overgeven aan de smaak ervan iemand na de dood kan wegzuigen naar zwaar ego-bevestigende regio's.
Genieten in de hogere, prachtige astrale sferen kan ook vele aardse jaren duren, zelfs eeuwen. Het hangt af van iemands goede karma. Wanneer deze periode van karmische rust echter eindigt, zullen alle latente materiële verlangens die iemand heeft, opnieuw in hem ontwaken en hem aantrekken om hier op aarde, of op een andere planeet in het materiële universum herboren te worden. Een algemeen geloof in sommige delen van de wereld is dat de terugkeer van de ziel naar de aarde nogal willekeurig kan zijn. Volgens dat geloof kan men herboren worden in andere, niet menselijke vormen: zoals dieren, vogels of zelfs insecten. ("Plet in hemelsnaam die spin niet: het kan je moeder zijn geweest!") Gelukkig verklaarde Paramhansa Yogananda, dat de kans om terug te komen als iets anders dan als mens zo klein is dat het bijna te verwaarlozen is, vooral bij degene die genoeg spiritueel bewust is om zich hierover zorgen te maken. Toegegeven, wedergeboorte in een lagere vorm kan voorkomen, maar het komt alleen voor bij mensen met zeer zwaar materialistisch karma. Als het zich voordoet, is de val gewoonlijk slechts voor één leven en omvat het slechts een korte en niet een lange stap naar beneden in de evolutie.
Dieper vallen is zeldzamer en komt alleen voor bij zeer geharde zondaars. Degenen die voldoende ontwikkeld zijn om een hemels bestaan te hebben geleid voordat ze naar de aarde terugkeerden, worden herboren in een goede familie, wiens invloed zal helpen om de opwaartse evolutie van de ziel te bespoedigen.
Elke terugkeer naar het menselijk leven gaat echter gepaard met jammerlijke onzekerheden. De persoon met onderscheidingsvermogen, die het gevaar van verder uitstel vreest, zal er alles aan doen om nu en voor altijd uit zijn aardse boeien te breken. Bedenk ook het volgende gevaar: zelfs voor gereïncarneerde yogi's is er altijd de mogelijkheid van een karmische omweg. Denk bovendien eens aan de tijd die iemand geestelijk verspilt terwijl hij door de kindertijd, kinderjaren en adolescentie gaat om daarna misschien verstrikt te raken in verdere wereldse bezigheden! Dit alleen al zijn grote gevaren voor de levensloop! Vroeg of laat trekt iemands goede karma hem terug naar de spirituele zoektocht, maar hoe snel? of hoe laat? We hebben alle reden om zo vroeg mogelijk te beginnen, terwijl we nog steeds in deze huidige lichamen wonen, om ons voor te bereiden op ons 'laatste examen'.
Gedurende het hele leven, en in het bijzonder op hoge leeftijd of tijdens langdurige ziekte, maar wanneer iemand een speciale drang voelt om zichzelf klaar te stomen voor zijn examen, kan hij bepaalde dingen doen om zijn huidige bestaan geestelijk vruchtbaar te maken. Vanaf dit punt zal ik jou, de lezer, daarom zoveel mogelijk in de tweede persoon toespreken, want ik hoop je te inspireren om de gedachten die ik hier aanbied heel persoonlijk op te vatten.
Checklist
1. Levensoverzicht: Ga door je leven heen tot op dit moment. Concentreer je op de gelukkige tijden, in plaats van op de droevige, aangezien positieve verwachtingen je na de dood eerder naar een vreugdevolle staat zullen trekken. Vermijd echter niet om na te denken over de fouten die je mogelijk hebt gemaakt.
Probeer in plaats daarvan, om die fouten positief te bekijken. Houd ook de volgende belangrijke punten in gedachten:
a) Schuldgevoelens zullen je belemmeren om verdere vooruitgang te boeken, omdat het een affirmatie is van jouw falen. Verwijder daarom schuld uit jouw hart. Je zou zelfs eerlijk tegen God kunnen zeggen: "U bent het die deze schaduw show heeft opgezet! Het is niet helemaal mijn schuld dat ik door onervarenheid niet wist waar de valkuilen waren!”
Een bepaalde katholieke heilige (ik ben haar naam vergeten) had veel visioenen van mensen ‘aan de andere kant’. Vaak werd later vastgesteld dat degenen die ze zag, die ze niet kende, daadwerkelijk hier op aarde had geleefd. Wat me vooral opviel aan haar visioenen, was het verbazingwekkend grote aantal dat naar de hel of het vagevuur was gegaan voor mijns inziens onbeduidende fouten. Sommigen van hen waren nonnen op aarde geweest en leefden een geestelijk toegewijd leven. Hoe konden zulke vrome zielen zo diep zijn gezonken? Die heilige zei dat het was omdat ze schuldgevoelens koesterden. Ieder geval waar ik over las, was het gevolg van een kleine zonde, een voorbeeld hiervan was ongehoorzaamheid aan een Moeder overste! Hoe kan zo'n ‘zonde’ zulke mensen met een duidelijke spirituele toewijding tot die lage staat hebben gebracht? De verklaring kan alleen zijn dat ze zo beschaamd en gemeden waren vanwege hun 'zonden' dat ze stierven met een gevoel van overbelasting door dit schuldgevoel.
Ik herinner me een student van Paramhansa Yogananda, de heer Ernest Brockway, een zeer waardige heer, een gepensioneerde architect. Ik bezocht hem slechts enkele dagen voor zijn dood in het ziekenhuis. Terwijl hij er hulpeloos bij lag, zijn uiterlijke bewustzijn tanende, hoorde ik hem droevig mompelen: "Ik heb veel verkeerde dingen gedaan in mijn leven!" Later herhaalde ik die woorden tegen mijn goeroe, die bedroefd antwoordde: "Dat had hij niet moeten zeggen." Ik heb nog een trieste herinnering aan die ziekenhuis episode: een ziekenhuisverpleger stormde even de kamer binnen: "Is er iets dat je zou willen, Ernie?" Voor mij, een vriend van de patiënt, was zijn naam: "Mr. Brockway.” Ik vond het verschrikkelijk om te horen, dat hij zo familiar werd aangesproken door een vrijwel volkomen onbekende. Het lijkt mij, zowel nu als toen, dat we ons allemaal waardig tegenover elkaar - en ook tegenover onszelf - moeten gedragen. Zijn wij geen goddelijke zielen, gemaakt naar Gods beeld? Onze ware status is voor altijd heilig.
Biecht en de laatste absolutie kunnen een goede zaak zijn, wanneer ze de berouwvolle waarlijk het gevoel geven verlost te zijn van zijn zonden. Wat mij zorgen baart over dit doodsritueel is, dat sommige mensen misschien gaan nadenken over hun zonden uit het verleden, omdat het opnieuw in hun herinnering is gebracht en oude vertrouwdheid ermee herbevestigd wordt, in plaats van te zweven in een gevoel van mentale bevrijding. Is het niet waarschijnlijk dat iemand achteraf zou kunnen denken: "Heb ik eraan gedacht al mijn zonden te belijden? En was ik wel voldoende berouwvol?” Als hij dat zou doen, zou hij opnieuw stilstaan bij negatieve kwesties in zijn verleden in plaats van dat het hem zou helpen om naar het innerlijke licht te zweven.
Het is beslist beter om rechtstreeks op te biechten aan God en Hem rechtstreeks om Zijn vergeving te vragen. Zelfs dan vraag ik me nog af hoe adequaat het is om vergeving te zoeken. Je zou kunnen zeggen dat God hoe dan ook met ons opgescheept zit, of Hij het nu leuk vindt of niet! Wij zijn een deel van Zijn eeuwige bewustzijn. Waarom zeg je niet eenvoudig tegen God: "Neem mij zoals ik ben, Heer. Ik weet nu dat ik alleen U wil.'
Mijn goeroe vermaande eens een discipel toen deze hem vroeg: "Maar meneer, u zult me toch vergeven hè?" De Meester antwoordde met verbazing: "Wat kan ik anders doen?"
Op een keer, uit angst voor de mogelijkheid dat de ziel eeuwige vernietiging zou ervaren, ondervroeg ik mijn Guru op dit punt. Zijn antwoord was beslist: “De ziel is een deel van God. Geen enkel deel van God kan ooit vernietigd worden.” De ziel kan op dezelfde manier niet voor eeuwig verdoemd worden! Onze uiteindelijke bestemming is onveranderlijk:
vroeg of laat moeten we allemaal worden gered, ook al duurt het eonen.
NATUURLIJK vergeeft God je! Je moet alleen jezelf vergeven!
Kijk naar je fouten uit het verleden en bied ze mentaal aan God aan. Beschouw ze niet als 'zonden', want ze werden begaan in onwetendheid over de ware aard van zaken. Alleen God droomde je bestaan, en bracht je vanaf het begin de waanvoorstelling van ego-identiteit bij. Beschouw de fouten, welke dan ook, die je hebt begaan, als door Hem gemaakt, door je eigen droom bestaan!
Hier is een manier om het te doen: denk aan alles wat je aantrekkelijk lijkt. Trek vervolgens je energie terug van die aantrekkingskracht en concentreer je innerlijk op de superieure aantrekkingskracht van zielsgeluk. Gelukzaligheid is het hogere, het ware alternatief voor elke uiterlijke aantrekkingskracht. Merk in zielsgeluk op - ja, zelfs in de verwachting ervan - hoe zintuiglijke attracties, in vergelijking, gewoon verdwijnen. Je zult het relatief gemakkelijk vinden om op dit punt van je overpeinzingen de minder aantrekkelijke dingen aan te bieden aan God.
Als je je herinnert dat je ooit iemand pijn hebt gedaan, of misschien onrechtvaardig jegens hem hebt gehandeld, stuur hem dan mentaal zegeningen. Visualiseer hem (of haar) drijvend in de oceaan van Gods gelukzaligheid.
Als je ooit je eigen hogere zelfbeeld hebt geschonden, zie die herinnering dan onder ogen, openhartig, maar kalm en emotieloos. Zoek geen rechtvaardiging voor je fouten. En pijnig jezelf niet mentaal en emotioneel omdat je het hebt gedaan.Zeg liever tegen God: "U, Heer, handelde door mijn onwetendheid.” Kom nu volledig in die ervaring.” Ik wil het met U delen, zodat ik volledig begrijp dat U het werkelijk was: Uw energie, die ik door mijn dwaasheid verkeerd heb aangestuurd. Ik zal me niet langer vastklampen aan die dwaasheid. ik laat het los! Ik zie het verdampen in de lucht van Oneindige Gelukzaligheid! Help me de waarheid te zien: vergeleken met Uw licht, is mijn dwaasheid lege duisternis geweest, voor altijd vreemd aan mijn ware Zelf.”
Als je ooit ondoordacht tegen een ander mens hebt gesproken of gehandeld, misschien alleen in haast, herschep dan dat tafereel in je geest en vraag God dan om iedereen te zegenen die je ooit hebt gekwetst. Projecteer stralen van liefde en gelukzaligheid vanuit je hart naar iedereen die ooit de dupe is geweest van jouw woede, ongeduld, onvriendelijkheid of wreedheid.
Als je ooit een negatieve gedachte aan iemand hebt gehad, stuur hem dan zegeningen om die storende trillingen te vervangen. Verhoog je gevoelens tot een niveau waarop je merkt dat je vriendelijk aan die persoon denkt. Denk niet dat het voldoende is om hem alleen maar te vergeven, met de aanhoudende gedachte dat hij vergeving nodig heeft. Stuur hem liever ondersteunende gedachten en zeg hem mentaal: 'Het is jouw taak, niet de mijne, om alle problemen die je hebt op te lossen. Van mijn kant wens ik je kracht, vreugde en wijsheid, want we zijn mede pelgrims op de lange reis naar eeuwige gelukzaligheid in God, onze gemeenschappelijke Vader.”
Als je ooit iemand hebt bedrogen of hem, van wat rechtmatig het zijne was, hebt beroofd, vraag God dan om die persoon te zegenen; zend hem ook je eigen zegeningen. Het zou jullie beiden zelfs kunnen helpen om te bidden dat hij vergoed wordt uit de voorraad goed karma die je zelf hebt verzameld. Als je ooit kritisch over iemand hebt gesproken of iemand hebt bespot, zelfs mentaal, bied hem dan nu je oprechte vriendelijkheid en goede wensen aan voor zijn uiteindelijke wijsheid en innerlijke vrijheid. Als je ooit op een manier hebt gehandeld die je in verlegenheid bracht, lach dan nu in vrolijkheid met God, over dat moment van dwaasheid. Deel het met Hem als een goede grap. Vertel Hem: "Ik heb iets geleerd van die ervaring. Alstublieft Heer, laat me mezelf nooit meer zo belachelijk maken!”
b) Onthoud dit: elk verlangen moet worden vervuld. Mijn goeroe heeft me dat ooit gezegd. Ik vroeg hem: 'Ieder verlangen? Zelfs voor zoiets onbelangrijks als een ijshoorntje?” Zijn antwoord verraste me; het was heel duidelijk, gezegd zonder zelfs een glimlach. "Oh ja!" hij was zeer stellig. Probeer echter niet elke vluchtige wens uit te zoeken die je hebt gehad. (Dat proces kan een eeuwigheid duren!) Maak liever een uitgebreid overzicht van je leven en zeg eenvoudig: “Het is allemaal van U, Heer. Ik wil nu alleen U, niets anders dan U!”
Als nieuwe monnik bij SRF hoorde ik over een mede discipel die aan het einde van haar leven gezegend was om twee weken lang in volledig bewustzijn bezig te kunnen zijn om zich voor te bereiden op haar dood. Die rust gaf haar de tijd die ze nodig had om haar leven goed onder de loep te nemen en mentaal alles los te laten. Jaren later vertelde iemand die haar had gekend aan mij: "Ik zag haar elke dag tegen zichzelf zeggen: 'Dit verlangen doet er niet meer toe voor mij', en: 'Ik voel die gehechtheid niet meer.' Elke dag zag ze er vrijer uit. , meer gecentreerd in het Zelf. Op het moment van overlijden riep ze met diepe vreugde: 'Swamiji is hier!' [Swamiji was wat de discipelen onze goeroe noemden.] Op dat moment verliet ze haar lichaam."
Ga mentaal door elk verlangen in je hart heen en bied het aan God aan. Denk aan de hogere, spirituele tegenhanger van de vervulling die door dat verlangen wordt beloofd. Als je bijvoorbeeld een auto wilde hebben, zeg dan niet alleen tegen jezelf: "Ik heb geen auto meer nodig waar ik heen ga." Zeg liever: "Nu zal ik in hemelse vrijheid vliegen door uitgestrekte luchten van eeuwige gelukzaligheid!" Als je verlangen was naar - bijvoorbeeld een ijshoorntje! - onthoud dan deze woorden, aan mij gericht door Anandamayee Ma (een geweldige vrouwelijke heilige die ik kende in India). Ze sprak met een stralende glimlach terwijl ze me een doosje snoepjes gaf en zei: "Sabsomoy mishti khao - Eet altijd alleen zoetigheid!"
Als je verlangen naar een partner was, offer dat verlangen dan op aan God en bid voor de allerhoogste gelukzaligheid van eeuwige vereniging met Hem.
Als je ooit ergens heen hebt willen gaan of iets hebt willen zien, zeg dan tegen God: "Laat me zweven in de oneindigheid, overal en in alles van U genieten!"
Als je verlangen was om iets te doen, zeg dan tegen God: "In oneindig bewustzijn zal ik alles bereiken!"
Sta vooral stil bij gelukkige gedachten. Zeg tegen jezelf en tegen God: "Dit leven is een dans in Uw gelukzaligheid geweest. Zelfs de harde tests die U me hebt gestuurd, hebben me geholpen. Ik heb zoveel van hen geleerd; Ik ben ze allemaal dankbaar; ze hebben me onschatbare inzichten gegeven. Maar nu, Heer, bied ik U alles aan. Het was Uw leven dat ik leefde, niet het mijne. Laat me voor eeuwig rusten, van nu af aan, in Uw liefde.”
2. Als je gehechtheden voelt, visualiseer dan een koord dat vanuit je hart naar hen leidt. Snijd met een scherp mes dat koord mentaal door, of - als het dik lijkt - hak het door met een bijl. Voel dat elke gehechtheid wordt afgesneden, waardoor alleen de zegen van innerlijke vrijheid achterblijft.
3.Denk aan die vrijheid: vrijheid van alle begoocheling, alle begeerte, alle gehechtheid en ten slotte van elke zelfdefinitie. Bovenal - als je daartoe in staat bent - ontdoe je jezelf van de gedachte aan een persoonlijke, afzonderlijke, individuele identiteit. Je bent een straal van Gods licht. Zie hoe je kleine realiteitszin opgaat in Zijn oneindige gelukzaligheid.
4. Luister, wanneer je kunt, naar spirituele opnames, of het nu gaat om muziek, verheven, God bevestigende mantra's, of God-herinnerende gedachten. Luister naar iemands stem die AUM zingt of geselecteerde bijbelteksten reciteert. Kies stemmen die voor jou een hoger bewustzijn lijken uit te drukken.
5. Sta stil bij gedachten aan Gods eeuwige liefde voor jou en voor alle schepselen. Sta meer stil bij Zijn vergeving: bij Zijn volledige aanvaarding van jou als, door alle eeuwigheid, de Zijne.
6. Bid voor alle wezens. Zegen hen in Gods licht. Zend ze Zijn liefde. Bedenk dat iedereen op aarde, hoe diep misleid hij ook is, op zijn eigen manier eeuwige gelukzaligheid zoekt. Bedenk ook dat het ieders lot is om die gelukzaligheid te vinden, hoe lang de reis ook is. Alle wezens zijn in gelijke mate kinderen van hetzelfde Licht, Liefde en Gelukzaligheid die Jezus Christus kende, Krishna, Boeddha, en alle heiligen en meesters. Het is de onderliggende aard van JOUW EIGEN, EEUWIGE ZELF!
Vragen en antwoorden
1. V. Is de "postmortale passiviteit" die u noemde noodzakelijkerwijs een slechte zaak?
A. Nee, niet perse. Het geeft zielen de rust en uitstel die ze nodig hebben, als dat alles is wat ze willen. Als je echter spiritueel vooruit wilt blijven gaan, moet je bewustzijn vastberaden worden aangevuurd. Het kan niet passief zijn.
2. V. Als iemand in coma raakt, of misschien al dood lijkt, kan het hem dan helpen om AUM te chanten in zijn aanwezigheid?
A. Ja, zeker. Zacht zingen, vooral in het rechteroor. Yogananda zei dat het gehoor het laatste is dat verdwijnt. Een persoon kan dood lijken, maar heeft zich misschien nog niet volledig uit het lichaam teruggetrokken. Door AUM te chanten, of door hem in het rechteroor aan te roepen, kun je hem misschien weer tot leven wekken. Yogananda vertelde over twee studenten van hem tijdens zijn vroege jaren in Amerika. Eén van hen, een jonge vrouw, stierf, althans blijkbaar. Haar broer, ook een student van dit pad, riep haar dringend in haar rechteroor toe: “Zuster, kom terug! Ik ben er niet klaar voor dat je me verlaat. Ik heb je nodig. Kom alsjeblieft bij me terug!” Een minuut of zo later opende ze echt haar ogen. 'Ik hoorde je roepen,' zei ze, 'als van een grote afstand!' Ze bleef lang leven.
3. V. Is er nog iets dat we kunnen doen om iemand te helpen die stervende is?
A. Ja. Plaats uw vinger op zijn voorhoofd op een punt halverwege tussen de wenkbrauwen. Dit is de zetel van wilskracht, concentratie en extase in het lichaam. Leid energie door je vinger naar dat punt en probeer de energie van die persoon daar in focus naar boven te halen. Bij de dood zinken mensen gewoonlijk passief terug in bewusteloosheid. Zo verlaten ze hun lichaam, zoals ze het eerst binnenkwamen, via de medulla oblongata. Vervolgens gaan ze door wat de Grieken 'de wateren van Lethe' noemden: vergetelheid van dit leven. De herinnering komt misschien later weer enigszins terug, maar over het algemeen gaan mensen van daaruit gewoon over naar een nieuw leven. Yogananda zei ook dat onze dierbaren in dromen naar ons toe kunnen komen. Hij deelde ons een verslag van de moeder van een leerling van hem die aan borstkanker was overleden. Hij zocht deze ziel op in de astrale wereld. Zoals hij ons later vertelde: 'Ik zag haar weggeleid worden door een engel. Ze wachtte even en bewonderde een prachtige bloem. Ik riep haar en ze draaide zich om. Eerst herkende ze me niet. Ik raakte haar voorhoofd aan en toen riep ze uit: 'Ik weet het nog! Ik herinner me het ! Oh, ik zal je nooit meer vergeten.'”
4. V. Hoeveel moeite moet er worden gedaan om een stervende in leven te houden?
A. Het is natuurlijk juist om te proberen hem te redden. Ik beschouw het echter verkeerd om toevlucht te nemen tot wat 'heldhaftige inspanningen' worden genoemd om mensen te redden. Mijn eigen vader kreeg een jaar voor zijn daadwerkelijke dood een hartaanval. Op dat moment was hij mentaal gewend aan de gedachte om te gaan. Hij zei tegen me: "Ik heb een goed leven gehad. Ik heb geen spijt. Ik ben nu klaar om te gaan, wanneer de tijd daar is." De artsen deden echter "heldhaftige" inspanningen om hem in leven te houden. Dat laatste jaar was helaas de meest ongelukkige van mijn vaders leven - misschien wel de enige echt ongelukkige tijd. Hij kon nauwelijks zien; zijn gehoor was bijna verdwenen; zijn gevoel voor smaak en geur was bijna verdwenen. Zelfs zijn tastzin was sterk verminderd. Hoeveel beter zou het zijn geweest als hij was gestorven nadat hij mentaal had ingestemd met de dood! Aan de andere kant vroeg een vriend van mij me eens: "Hoeveel moeite moet ik doen om in leven te blijven? Ik voel me op elk moment klaar om te gaan.” Ik antwoordde: "Bedenk wat een baan het is om herboren te worden en weer terug te komen als een baby, dan om op te groeien, en dan wie weet hoeveel jaar het duurt, voordat je je spirituele aspiratie weer herinnert, en besluit die verantwoordelijkheid op je te nemen.Denk aan de risico’s, ook van verdere omwegen en van daaruit voortvloeiende pijn! Ik stel voor dat je, zolang je je in staat voelt om een spirituele inspanning te leveren, je je best doet om nu in leven te blijven en te blijven werken aan je redding.” Gelukkig volgde ze mijn advies op, leefde daarna nog enkele jaren en vond het een belangrijke periode voor haar spirituele groei.
5. V. Veel mensen hebben veel pijn als ze sterven. De artsen geven ze pijnstillers, maar als gevolg daarvan zijn de patiënten vaak nog maar nauwelijks bij bewustzijn. Is dat een goede zaak, of een slechte?
A. Ik zou zeggen dat hoe beter iemand in staat is zijn bewustzijn te behouden, zonder verdoving, hoe beter.
6. V. Hoe zit het met mensen die in coma raken voordat ze overlijden? Zullen ze daarom in een minder bewuste staat vertrekken?
A. Ik denk dat het in de eerste plaats afhangt van de spirituele inspanning die iemand tijdens zijn leven heeft geleverd. Als zijn poging diep en oprecht is geweest, zal die laatste coma slechts tijdelijk zijn, want de oorzaak ervan zal louter lichamelijk zijn. Zodra hij zijn lichaam verlaat, wordt hij weer wakker in zijn astrale vorm.
7. V. Als verlangens ons terugbrengen om herboren te worden op dit gebied, is het dan niet een vergissing om ook te verlangen om God te kennen?
A. Natuurlijk niet! Verheffende verlangens kunnen iemand niet gebonden houden. Het zijn de verlangens naar de dingen van deze wereld die iemand binden. Niet-egoïsche verlangens worden "wensloze verlangens" genoemd; ze helpen iemand om zichzelf te bevrijden van ego-bewustzijn, hem optillend naar vrijheid in God. Het is gebondenheid aan ego die iemands verlangens verkeerd maakt. Ze versterken ook iemands algehele waanvoorstelling. Specifieke verlangens bepalen bovendien in hoge mate iemands volgende bestaanstoestand. Zoals Yogananda het uitdrukte: "Als je sterft met een gehechtheid aan kerrievoedsel, word je misschien herboren in India. Als je bij het verlaten van je lichaam verlangt naar appeltaart, word je misschien herboren in Amerika.” Hij sprak natuurlijk ook in een geest van lichte humor en ook serieus. Ik herinner me dat ik een vriend curry zag eten die me vaak had verteld dat hij het niet lekker vond. Hij legde me heel serieus uit: "Meester zei dat als we van curry houden, we herboren zullen worden in India. Ik zou daar graag herboren worden, dus door te eten probeer ik mijn afkeer ervan te overwinnen.” Ik merkte op: “Dergelijke dingen worden door veel factoren bepaald. Ik zou niet zo veel nadruk leggen op deze factor alleen!”
8. V. Welk effect heeft rouwen om een overleden persoon op zijn ziel?
A. Verdriet komt voort uit gehechtheid. Het kan de ziel tegenhouden en gebonden houden aan dit aardse bestaansniveau. Probeer in plaats daarvan anderen op hun weg te helpen door ze zegeningen en liefde te sturen, zodat ze in goddelijke vrijheid kunnen opstijgen.
9. V. Zullen de discipelen van een echte goeroe hem aan de andere kant zien?
A. Onze goeroe zei op een dag tegen een groep van ons: "Die discipelen die het tot het einde volhouden - niet alleen om 'het vol houden alleen', maar uit liefde voor God - daar zal ikzelf, of één van de andere goeroes, op wachten om ze aan de andere kant te verwelkomen.”
10. V. Is het een goede zaak om je lichaamsorganen te doneren om anderen te helpen die nog in leven zijn?
A. In enigszins abstracte zin zou het natuurlijk een goede zaak zijn. De dood is echter een heilige gebeurtenis. Zelf zou ik op dat moment niet willen dat iemand met mijn organen "knoeit". Het bewustzijn van een stervende trekt zich niet onmiddellijk terug uit zijn lichaam. Het feit dat zijn fysieke organen nog voldoende vitaliteit in zich hebben om voor een ander nuttig te zijn, betekent dat de levenskracht zich nog niet volledig uit hen heeft teruggetrokken.
11. V. Wat is beter: crematie of begrafenis?
A. Over het algemeen is crematie beter. In feite komt het af en toe voor dat mensen terugkeren naar hun uiterlijk bewustzijn nadat ze zijn begraven. Denk aan de gruwel van wakker worden in je eigen doodskist, ondergronds! De uitdrukking: "Hij zou zich in zijn graf omdraaien als hij dat hoorde", is gebaseerd op het feit dat soms bij opgravingen lijken zijn gevonden die in hun graf zijn omgedraaid. De moeder van Robert E. Lee “stierf” tijdelijk toen ze nog een jonge vrouw was. De kist waarin ze was geplaatst, was nog steeds boven de grond toen ze terugkeerde naar het uiterlijke bewustzijn. Wanhopig kloppend op het hout, werd ze gehoord en haastig gered. Het was in feite na die gebeurtenis dat ze het leven schonk aan Robert. Crematie helpt ook bij het verbreken van de gehechtheid aan het lichaam. Aan de andere kant is het beter om verlichte heiligen niet te cremeren. Hun fysieke lichamen behouden hoge trillingen die iedereen die later bij hun graven tot hen bidt, zal helpen. Mijn goeroe zei dat het lichaam van Lahiri Mahasaya niet gecremeerd had mogen worden, ook al was hij een gezinshoofd. (Meestal worden de lichamen van swami's begraven, met als reden dat ze al zijn 'gecremeerd' op het moment dat ze hun sannyas-geloften van verzaking aflegden.)
12. V. Ik weet dat zelfmoord als een zonde wordt beschouwd. Zijn er verzachtende omstandigheden waarin het een deugd zou kunnen zijn?
A. Natuurlijk zijn die er! Iemand kan zijn leven opofferen voor een goede zaak, of om anderen te redden, of als boetedoening voor een zonde die hij zelf heeft begaan. Deze laatste grondgedachte moet echter worden gereserveerd voor personen van spirituele realisatie. En het hangt altijd af van de motivatie achter de daad.
13. V. Kan het degenen die zijn gestorven helpen om voor hen te bidden?
A. Inderdaad, ja. Het kan ook goed zijn om tot hen te bidden. Ik herinner me een tijd, jaren geleden, toen het mijn bedoeling was om op haar verjaardag voor mijn overleden moeder te bidden. Toen die dag echter aanbrak, kreeg ik een plotselinge episode van zeer snelle, onregelmatige hartslagen. Ik merkte dat ik tot mijn moeder bad, in plaats van voor haar. Hulp kwam van binnenuit, en onmiddellijk. Mijn moeder was een zeer spirituele vrouw, maar ik geloof dat anderen die ons zijn voorgegaan, ons misschien ook kunnen helpen, als we het hen maar vragen.
14. V. Moet men, vooral als men ouder wordt, waakzaam zijn voor oppervlakkige afleidingen?
A. Ja, zeker. Veel oude mensen verspillen hun dagen voor de televisie of het spelen van kaarten. Vooral televisie is schadelijk. Zelf kijk ik er nooit naar. De gedachte aan al die wereldse persoonlijkheden die mijn huis en mijn bewustzijn binnendringen met hun dwaze meningen, houdingen en trillingen: wat een absurde afleiding!
Yogananda noemde televisie in feite 'satanisch'.
*******************
Samengevat, zullen vooral twee dingen je helpen om je voor te bereiden op je "laatste examen":
Ten eerste, probeer zoveel mogelijk alles te vermijden dat een neerwaartse, of zelfs een afleidende invloed op je geest heeft . Vermijd vooral dingen die je gedachten kunnen verleiden tot negatieve gedachten en emoties, in de richting van wereldse verlangens.
Ten tweede, omring jezelf zoveel mogelijk met opbeurende, God-herinnerende invloeden.
Als je deze eenvoudige regels volgt, slaag je met vlag en wimpel voor je examen en vind je daarmee jouw poort naar eeuwige vrijheid.
Google Sites
Report abuse