Zet die stap

Rijden op een stormachtige nacht naar een onzekere bestemming is een beangstigende ervaring voor ons allemaal. Het is ook een perfecte analogie voor de uitdagingen op onze spirituele reis.

Eerst stappen we in onze auto en zijn we voorlopig blij dat we uit de storm zijn. (Dit is onze eerste stap op het pad naar God, waarin we het verlangen hebben om aan de beroering van het leven te ontsnappen en gemoedsrust te vinden.)

Vervolgens zijn we onzeker over rijden in de storm. We beginnen ons zelfs af te vragen of het de moeite waard is om op de bestemming te komen, dus besluiten we de reis te annuleren. (Sommige nieuwe zoekers verliezen de moed voordat ze beginnen en besluiten dat de onbekende bestemming van het vinden van God en de eisen van de reis te veel zijn. Ze stoppen voordat ze zelfs maar zijn begonnen.)

Dan, als we moedig genoeg zijn, verzamelen we de moed om de auto te starten, de koplampen aan te doen en onze gps-eenheid te checken om een idee te krijgen van waar we heen gaan. (We wekken de initiële energie op om de reis te beginnen en steken vervolgens de positieve energie uit die ons in staat stelt een echte gids te vinden - de goeroe - die ons kan laten zien waar we naartoe gaan en hoe we daar kunnen komen.)

Dus de reis begint. Omdat de koplampen ons in staat stellen slechts een kleine afstand vooruit te zien, gaan we langzaam en voorzichtig te werk. We hopen dat de weg duidelijker wordt als we verder rijden. (Elke stap op het spirituele pad wordt onthuld naarmate we dichterbij komen. De technieken en leringen komen in beeld naarmate we verder gaan.)

Op dit punt lijkt de storm te gaan liggen en beginnen we ons te ontspannen en te genieten van de reis. Naarmate we dichter bij onze bestemming komen, lijken straatlantaarns ons te leiden, wordt de weg breder en verschijnen er vaker borden voor het einde van onze reis. (Terwijl we doorgaan naar ons spirituele doel, lijkt het duistere karma dat onze weg verduisterde, op te heffen. Ons innerlijke pad naar God wordt helderder verlicht en het lijkt mogelijk om Hem te bereiken.)

Als we uiteindelijk onze bestemming naderen, beginnen we te versnellen, omdat we zien dat we het einde van de reis naderen. Met een zucht van verlichting realiseren we ons dat het doel dat zo lang duister leek, nu vertrouwd en welkom is. (Hoewel de spirituele reis schijnbaar gevuld is met gevaren en onzekerheid, neemt het momentum toe naarmate we doorgaan. We realiseren ons dat er altijd een onzichtbare passagier op de achterbank zat die ons in stilte de weg leidde naar ons ware thuis in God.)

Yoganandaji antwoordde met grote kracht: "En wat denk je dat mij tot een Meester heeft gemaakt?" Met andere woorden, het is door onze uitdagingen onder ogen te zien en ze te overwinnen dat we zielsvrijheid bereiken. De reis lijkt misschien donker en ontmoedigend, maar als we elke stap voor ons zetten, met Gods genade, zullen we er komen.