Η Σύνοδος που έγινε στο Κολυμβάρι των Χανίων τον Ιούνιο του 2016, ονομάστηκε από τους Ορθοδόξους ψευδοσύνοδος μια που ανατράπηκε η Ορθόδοξη Πίστη και διδασκαλία . Συγκεριμένα:

Α – Συμμετείχαν μόνον 10 από τις 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και αυτές οι 10 Αυτοκέφαλες εκπροσω-πούν μόνον το 1/3 των Ορθοδόξων, επειδή οι 4 Αυτό-κέφαλες (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας) που δεν συμμετείχαν, εκπροσωπούν τα 2/3 των Ορθοδόξων πιστών.

Β - Οι αιρετικές αποφάσεις της αλλοιώνουν και αποδομούν το Σύμβολο της Πίστεως, επειδή εισάγουν επίσημα την αντίχριστη Θρησκευτική Παγκοσμιο-ποίηση μια αίρεση ήδη καταδικασμένη από τους Αγίους Αποστόλους (π.χ. Ιωάννη και Παύλο), τις Οικουμενικές Συνόδους και τους Αγίους Πατέρες. Ειδι-κότερα, μια σύντομη αναφορά των αιρέσεων και λοιπών αιρετικών θέσεων τις οποίες εισήγαγε επίσημα η Ψευδοσύνοδος, είναι η εξής:

1 – Αναγνώρισε τους αιρετικούς ως «Εκκλησίες», χωρίς αυτοί να απαρνηθούν τις πλάνες τους και να δεχθούν την Ορθόδοξη Αλήθεια.

2 – Αναγνώρισε επίσης το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε) και επιτρέπει τη συμμετοχή σε τούτο των Ορθόδοξων Εκκλησιών, αν και αυτό έχει την αιρετική Εκκλησιολογία, κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά μόνο ένα τμήμα της, ενώ τα άλλα τμήματά της είναι οι Παπικοί και οι Προτεστάντες.

3 – Κατάργησε το συνοδικό πολίτευμα της Εκκλησίας, επειδή δικαίωμα ψήφου είχαν μόνον οι 10 προκαθήμενοι και όχι όλοι οι ποιμενάρχες επίσκοποι που συμμετείχαν.

4 – Άλλαξε το δογματικά κατοχυρωμένο αλάθητο σε θέματα πίστεως, επειδή το ταύτισε αποκλειστικά με τις αποφάσεις της, ενώ κατά την ορθόδοξη δογματική, το αλάθητο υπάρχει όταν οι δογματικές αποφάσεις της Συνόδου γίνουν αποδεκτές από τους επισκόπους που δεν ήταν μέλη της, και από τους λοιπούς κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς.

5 – Επέβαλε την αίρεση της δεσποτοκρατίας, κατά την οποία όπου βρίσκεται ο επίσκοπος, έστω και αν διδάσκει αιρέσεις, εκεί δήθεν βρίσκεται η Εκκλησία.

6 – Καθιέρωσε την αίρεση της εκκοσμίκευσης, επειδή αρνήθηκε τον σταυρικό χαρακτήρα του Ευαγγελίου, διδάσκοντας ένα ψευδοευαγγέλιο άνετο για τα πάθη των ανθρώπων, διδάσκοντας τον συσχηματισμό με τον κόσμο.

7 – Διέστρεψε την ορθόδοξη ανθρωπολογία, η οποία έχει ως πρότυπό της τον Θεάνθρωπο Χριστό, αντικαθιστώντας την με τον ουμανισμό που, στο επίκεντρό του, τοποθετεί τον εμπαθή άνθρωπο.

8 – Αποδέχθηκε τη συμπροσευχή με τους αιρετικούς, προσκαλώντας τους ως παρατηρητές, σε πλήρη αντίθεση προς τους σχετικούς ιερούς κανόνες.

9 – Εξουσιοδότησε τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να επιτρέπουν τους μικτούς γάμους, για να διευκολύνει, μέσω των μικτών γάμων, την άμβλυνση των συνειδή-σεων προς το σκοπό της αποδοχής της πλήρους ένωσης των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς στη νέα Ψευδο-Εκκλησία του Οικουμενισμού.

10 – Εξουσιοδότησε επίσης τις Αυτοκέφαλες Εκ-κλησίες να σχετικοποιήσουν τη νηστεία, η οποία είναι η αναλλοίωτη βάση της ορθόδοξης πνευματικής ζωής.

11 – Αρνήθηκε να ονομαστεί «Οικουμενική Σύνοδος», επειδή δεν λάμβαναν μέρος ως μέλη της παπικοί και προτεστάντες.

12 – Αρνήθηκε να επικυρώσει τις αντιπαπικές Η΄και Θ΄ Συνόδους ως Οικουμενικές, αν και στη συνείδηση του πληρώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυτές οι Σύνοδοι είναι τέτοιες.

13 – Διέγραψε από τη θεολογική ορολογία τη λέξη «αιρετικός», αν και αυτός ο όρος είναι θεμελιώδης σε όλες τις προγενέστερες Συνόδους.

Ο Χριστός ονόμασε τους αιρετικούς: «προβατόσχη-μους λύκους» (Ματθ. 7,15), ενώ ο Απόστολος Πέτρος «ψευδοδιδάσκαλους» και «κατάρας τέκνα». (Β Πετρ. 2, 14) Ο Απ. Παύλος τους αναθεματίζει (Γαλ. 1,8-9) και ο Απ. Ιωάννης τους ονομάζει «αντίχριστους». (Α Ἰωάν. 2,18 και Β΄Ἰωάν. 7) Εκατοντάδες άγιοι της Εκκλησίας και Οικουμενικές και Τοπικές Σύνοδοι τους απέδωσαν τους φριχτούς αναθεματισμούς. Και όμως, όλους αυτούς τους δικαίωσε η σύνοδος στο Κολυμπάρι.