Οι γενικοί στόχοι του Οικουμενισμού ταυτίζονται με αυτούς του Μασονισμού και της θεοσοφίας. Aποσκοπούν στην ενοποίηση τῶν θρησκειών», μέσω του (α) Δογματικού μινιμαλισμού, δηλ. της ελαχιστοποιήσης ή και εξάλειψης των δογμάτων. (β) Της καταξίωσης όλων ανεξαιρέτως των θρησκειών. (γ) Της προσβολής της Ορθόδοξης Πατερικής θεολογίας.

Οι οικουμενιστές αρνούνται ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας. Διδάσκουν ότι :

«Το Θείο θέλημα συναντάται σε κάθε θρησκεία», «Όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας». «Δεν είναι μόνο ο Χριστός φορέας της Χάριτος άλλα Αυτή μπορεί να επισκεφτεί και τον Βραχμάνο και τον Μουσουλμάνο όταν αυτοί διαβάζουν τις δικές τους ιερές Γραφές» Και ότι: «τον Χριστό και τη χάρη είναι αυτό που βρίσκουν στις γραφές τους οι ειδωλολάτρες»!!

«Ο Μωάμεθ είναι άνθρωπος του Θεού»

«Το Κοράνιο είναι Άγιο», «Το Κοράνιο είναι ίσο με την Αγία Γραφή και ιερό όπως αυτή»

«Οι μαθητές του Ισλάμ είναι μαθητές του ενός Θεού».

«Μία εκκλησία η ένα τέμενος αποβλέπουν στην ίδια πνευματική καταξίωση του ανθρώπου».

«Η Shura [άγιο βιβλίο για τους Μουσουλμάνους] περιέχεται σαφώς στα ιερά βιβλία που απε-καλύφθησαν από τον παντοδύναμο Θεό».

«Χριστιανοί και οι Εβραίοι ανήκουν στην ίδια κοινή πνευματική οικογένεια», κι ότι η Συναγωγή τους είναι «ευλογημένη».

Οι Οικουμενιστές ἀποδέχονται τὴν βλάσφημη προτεσταντικὴ «θεωρία τών κλάδων», σύμφωνα με την οποία η αληθινή εκκλησία είναι ένα δενδρο που έχει σαν κλαδιά όλες τις χριστιανικές ομολογίες (αιρέσεις), καθε μία από τις οποίες κατέχει μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Κατ’ αυτούς, η ελλιπής αλήθεια στην Ορθοδοξία, χρειάζεται τις άλλες ομολογίες(αιρέσεις) για να τη συμπληρώσουν.

Επιδιώκουν την κατάργηση των Ιερών Κανόνων που όρισαν οι Οικουμενικές και Τοπικές Σύνοδοι, και τους οποίους ο κ. Βαρθολομαίος ονόμασε: «Τείχη του αίσχους».

Εκτελούν άφθονες συμπροσευχὲς με αλλόθρησκους υβριστὲς του Χριστού, συλλειτουργίες και συνερτασμούς με αναθεματισμένους αιρετικούς.

Είναι αγιομάχοι και αρνούνται το κύρος των αγίων. Ο κ. Βαρθολομαίος εἶπε για τους αγίους που πολέμησαν τον παπισμό: «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν [τὸ Σχίσμα] προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπὲρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλὰ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων»!

Περιφρονούν λόγω και έργω τους όρους του Συμβόλου της Πίστεως:

I. Ενώ η προσθήκη τοῦ Φιλιόκβε στό «Πιστεύω» (απὸ Παπικοὺς και Αγγλικανοὺς) απότελεί μια Συνοδικά κατάδικασμένη αλλοίωση, οι Οικουμενιστές την αποδέχονται αφού θεωρούν αδελφές εκκλησίες αυτές τις δύο αιρέσεις.

II. Η αποδοχή και των άλλων θρησκειών ως «δρόμων σωτηρίας»,σχετικοποιεί ή και ανατρέπει την διακήρυξη: «… δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών…». Δηλαδή, ο Χριστός μπορεί να ήρθε στη γη να σώσει τον άνθρωπο αλλά δεν ήταν ο μόνος. Μαζί με αυτόν ήρθαν κι άλλοι. Αυτό αποτελεί ευθεία βλασφημία κατά της εν Χριστώ Θείας Οικονομίας.

III. Στο Πόρτο Αλέγκρε, Οικουμενιστές υπέγ-ραψαν ότι η Ενότητα της εκκλησίας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΚΟΜΑ. Η Εκκλησία δεν είναι ακόμα «… ΜΙΑ αγία..» αλλά ΘΑ γίνει ΜΙΑ όταν ενσωματωθούν σε αυτήν και όλες οι αιρέσεις. Δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία επί 20 αιώνες και μέχρι τώρα είναι ελαττωματική, ελλιπής, ατελής.

IV. Οι Προτεστάντες δεν δέχονται την παρθενία της Παναγίας ούτε πριν, ούτε μετά την θεία Γέννηση. Μερίδα δε Μονοφυσιτών δεν δέχεται καν ότι ο Χριστός έγινε άνθρωπος. Οι οικουμενιστές αναγνωρίζοντας ότι όλοι αυτοί κατέχουν την Αλήθεια, αρνούνται τον όρο του Συμβόλου: «…και σαρκωθέντα εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπίσαντα…».