PODPOWIEDZI
do tematu AGRESJA 

1) Jak w 1 sekundę uspokoić się i rozmawiać rzeczowo o agresji?

ODP.
Jest to możliwe tylko dla osób, które wcześniej ćwiczą swoje wewnętrzne dobre nastawienie przez GwK i ZO w innym przypadku emocje wygrywają i wchodzimy w agresję. 

1) WDECH najlepiej głęboki + (w myślach) Może zdarzyć się najlepszym?

​2) FID — Opisuję niżej i mówiłem na LIVE 5

​3) Trafiam na ŚCIANĘ? - mówię "Zastanowię się nad tym, co usłyszałem"

​

___

DAJESZ RADĘ STANĄĆ NA RÓWNI Z KIMŚ, KTO:

- nie umie i robi błędy,

- nie chce się uczyć,

- rozkazuje Ci, krytykuje,

- woli oszukiwać? 

2) PLAN - jak reagować na agresję, aby uczyć szacunku?

👉 Nie reagujemy na agresję? - Będzie 10 x więcej agresji❗❗❗
​👉 Reagujemy agresją na agresję? - Będzie 10 x więcej agresji ❗❗❗

Jeżeli na agresję reaguję agresją, to czego ja uczę?

Nie rozkazuj mi❗
Nie krytykuj mnie❗
Przestań ❗
​To wszystko rozkazy policjanta, prawda?

​​PLAN - rozkazywać można zrobić FID:

​1) FAKTY
Rozkazujesz mi?
Krytykujesz mnie?
Co w ten sposób chcesz mi powiedzieć?

​2) INTENCJA
Chcesz tak robić?
Jak chcesz robić?
​
3) DOCENIAM:
Dziękuję
​
Po zatrzymaniu agresji spokojnie można podejść do szukania rozwiązania:

Jak mogę Ci pomóc?
Jak My możemy pomóc?
Co Ty możesz zrobić?
​
P.S.​
Oczywiście wszystko jest prostsze, gdy umiem siebie szanować robiąc GwK i ZO.

3) Jak reagować na agresję męża względem córki?

“ Jak zachować się w sytuacji gdy mąż krzyczy na córkę, że jak  znowu nie pójdziesz do szkoły, to zabiera jej telefon, a ona zapłakana odpowiada, że nie ma siły, nie spała itd. A jeśli zabierze jej telefon, to tym bardziej nigdzie nie idzie.
Odpowiesz, jak mądrze reagować?”

ODP.
Jeżeli ktoś nie spał i jest zmęczony, to agresja nie wiele pomoże, lepiej ustalić zasady i obowiązki. To będziemy robić w ostatnich dwóch tygodniach naszego warsztatu. Zanim to zrobimy, proponuję nie rozmawiać o konflikcie publicznie, tylko 1 na 1. W rozmowie 1:1 proponuję zrobić mężowi pierwszą rozmowę Ogrodnika W+FIR+D zgodnie ze schematem omawianym na warsztacie ORODNIKA, albo szybka wersja FID. Oczywiście warto pamiętać jak reagować, gdy trafimy na ścianę. 

4) Jesteśmy świadkiem krytyki — jak zareagować po Ogrodnikowemu?

Ludzie krytykują kogoś, bo myślą, że krytyką nauczą dobrego zachowania. Jak ich powstrzymać po Ogrodnikowemu?
Gdy to są nasze dzieci, to można działać zdecydowanie i konkretnie. 

1) Pytam: Krytykujesz Go?
2) Czekam na odpowiedź ....
3) Pytamy o intencję "Chcesz tak robić?"
 

Gdy zależy mi na większej delikatności

Mówię do krytykowanej osoby, tak by słyszał ten, kto krytykuje:
"Mi też czasami się zdarzy … (taki błąd)"
“Może zdarzyć się najlepszym, prawda?”

Mówiłem na LIVE, ze takie zdania działają bardzo chłodząco na osoby krytykujące. 

Jeżeli widzimy chęć współpracy, po stronie krytykującego, pytam: "Co możemy zrobić, aby uniknąć takich sytuacji w przyszłości?"

5) Co jak Balbinicha odpowie: "TAK, chcę stać przed panem"

“  a co jeśli Balbinicha odpowie: tak, chcę stać przed Panem w kolejce.  Do tej pory miałam obawy w reagowaniu w podobnych sytuacjach ze względu na ryzyko takiej  odpowiedzi. Czy odpowiedzieć: to jak lubi się Pani wpychać w kolejkę to proszę sobie tu stać? I czekać aż zrobi jej się wstyd? A co jeśli trafimy na wyjątkowo opornego zawodnika? Aneta ”

ODP.

To normalne, że może tak być. Ale co tracisz? Stoisz i pozwalasz bez reakcji rosnąć bezczelności, albo podejmujesz wyzwanie i uczysz, ale czy teraz nauczysz? Nie wiadomo. Pewne jest, że coś zrobisz. Z mojego doświadczenia, uda się tym razem, elegancko. A może uda się kolejnym razem. Też elegancko. Jedno jest w miarę pewne - zrobiłaś co mogłaś.

Z mojego doświadczenia - jeszcze nikt mi nie odpowiedział TAK.

Jedno z czego bardzo, bardzo bym zrezygnował. To z obrażania Balbinichy. “Jak lubi się Pani wypychać” to może być odebrane jako krytyka. Jeżeli tak powiemy, wówczas stracimy możliwość kulturalnego zadania pytania następnym razem.

A tak, gdyby Pani Balbinicha powiedziała “Oczywiście Chcę stać przed tobą w kolejce” - odpowiedziałbym, rozumiem, dziękuję za odpowiedź. I następnym razem zadałbym takie samo pytanie, tylko z cyfrą 2. “Drugi raz pytam Panią, czy chce Pani stać w kolejce przede mną? “

6) Słyszę kłótnię dzieci

“ Jak reagować, kiedy wchodzę bezpośrednio na kłótnie dzieci? Kiedy mówię z ja też tak robię albo czegoś nie umiem to starszy syn mi mówi, że mówię tak, żeby bronić młodszego. ”

ODP.

Tak jak mówiłem w warsztacie, kłótnia, wojna, bicie się dzieci jest wynikiem braku edukacji jak można inaczej. Ale do rzeczy, bo wojny zdarzają się nawet jak wiedzą jak można inaczej. Bo czasami jest dużo emocji.

Jeżeli nie ma czasu na mądre teksty i naukę: stoję i patrzę, nic nie mówię. Tylko patrzę. W końcu mówię do obu FID. Bijecie się? Chcecie tak robić? Oczywiście jest dużo emocji i obwiniania. Nie słucham tego na tym etapie. Tylko powtarzam, chcecie tak robić?

Czasami, żeby lepiej i mocniej działało. Pytam pojedynczo. Bijesz go? Gdy usłyszę odpowiedź, pytam “Chcesz tak robić?” Potem już jest łatwiej - pytam czy usiądą sobie tu w odległości kilka metrów od siebie i rozwiążą ten temat bez obrażania się i bicia? Jeżeli zgodzą się, to daję im czas. Jeżeli trwa to długo, albo znowu zaczynają się obrażać - to wchodzę i mówię.

Dałem Wam czas na pogodzenie się, ale nie chcecie spokojnie rozmawiać, więc od tej pory liczę czas ile jeszcze zejdzie wam się pogodzić. Wcześniej mamy ustalone, że czas wojny, odpracowują. Czyli jeżeli 30 minut będą się kłócić i obrażać to potem 30 minut każdy z nich pracuje w jakiś niewygodny sposób. Oczywiście to ostateczność, ale robię tak, gdyż często zdarzało się, że woleli się kłócić i obrażać niż odrobić zadanie domowe :)

Jak dojdą do porozumienia to przychodzą razem do mnie i już widzę po ich Twarzach, że załatwili porządnie temat. Co to znaczy pogodzili się, omówię na warsztacie 7 KRYZYS

7) Czy nie jest tak, że zdradzasz prywatność Twojej rodziny? 

“ Zastanawiam się jak Twoje dzieci reagują na to, że opowiadasz o nich w swoich historiach. Tzn. to jest super, że podpierasz to o czym mówisz  przykładami z życia ale jednak zdradzasz trochę Waszej prywatności 🧐”

ODP.

Dziękuję za ten wątek. Na samym początku 2020 roku w marcu, zrobiliśmy zebranie i powiedziałem dzieciom, że chcę robić zajęcia z rodzicami na temat wychowania nastolatków. Że będą potrzebne nasze zdjęcia rodzinne, historie, doświadczenia sukcesów i porażek, tak moich osobistych, jak i ich. Zadałem pytanie, całej rodzinie. Czy to jest dla Was ok? 

Przemyślicie sobie to?

Pamiętam jak bałem się, co powiedzą i jak do tego są nastawione. Szczególnie, że już od wielu lat nie udostępniamy zdjęć w mediach, do momentu, gdy wszyscy nie powiedzą OK fajne, udostępniamy.

Po tygodniu, bo tyle dostali czasu na przemyślenie. Mieliśmy zebranie. Zaczęła najstarsza Córka, która chyba najbardziej broni swojej prywatności, no dobra jeszcze Julia, w sumie to One obie, bardzo dbają o prywatność. Gabi najstarsza powiedziała. Tatuś, wiemy jak się starasz i też wiemy jak my mamy dobrze, że tak dużo umiemy.

Dlaczego inne dzieci miałby mieć gorzej? Moje koleżanki w szkole opowiadają o takich wojnach i kłótniach, że jak tego słucham, to zastanawiam się dlaczego u nas jest tak normalnie. Więc dla mnie jest ok, że dzięki naszym przykładom, ktoś może mieć lepszą rodzinę, relacje. Jak się domyślasz reszta dzieciaków pokiwała głowami i zrobiło się tak miło, że pewno zapamiętam to do końca życia. 

8) Jak kulturalnie odpowiedzieć NIE, gdy jesteśmy atakowani? 

Zachowuje się, jakby nie słyszał naszych odpowiedzi.

Moim zdaniem:

Ciągłe powtarzanie tych samych odpowiedzi, zmniejsza ważność tego, co mówimy, a w nas rośnie irytacja. Czujemy, że nasze słowa nie mają mocy.

Zamiast powtarzać odpowiedzi, nauczyłem się mówić:

- Słyszałeś moją odpowiedź?

- Co ja powiedziałem?

- Jak rozumiesz moją odpowiedź?

- Rozumiesz, dlaczego się nie zgadzam?

P.S.

Czasem pytam:
Dlaczego tak bardzo Ci na tym zależy? - jeśli widzę, że moja odpowiedzieć jest dla dziecka bardzo trudna. 

Gdy dziecko się złości na moją odmowę, czasami zadaję dodatkowe pytanie: "To ja mam zawsze na wszystko się zgadzać, bo inaczej będziesz się złościć?"

9) Gdy słyszę "Tatusiu, bo on mi ..." 

1. Złapanie oddechu

Sytuacja: Kornelia jest zdenerwowana, bo jej brat zabrał jej ulubioną zabawkę. Zamiast od razu reagować impulsywnie, warto, by zrobiła pauzę.

Cel: Zachowanie spokoju i zatrzymanie emocji przed wybuchem.

Wskazówka: Może spróbować zatrzymać się na chwilę i wziąć głęboki oddech. To pomoże jej się uspokoić i da czas na spokojne przemyślenie, co zrobić dalej.

Opis sytuacji: „Kornelio, kiedy czujesz, że ktoś Cię denerwuje, może warto zrobić małą przerwę i głęboko wziąć oddech. To pozwoli Ci się uspokoić i lepiej zastanowić, co zrobić.”

2. Pierwsza reakcja – zapytanie: "Zabierasz mi...?"

Sytuacja: Kornelia zauważa, że jej brat zabrał jej książkę. Zamiast krzyczeć, pyta go o intencje.

Cel: Otwarte i spokojne zapytanie, które daje przestrzeń do odpowiedzi, nie prowadząc od razu do konfliktu.

Wskazówka: Może zapytać go w sposób uprzedzający, bez oskarżania: „Zabierasz mi...?”. To pytanie daje możliwość wyjaśnienia sytuacji w sposób bezkonfliktowy.

Opis sytuacji: „Kornelio, w takiej sytuacji warto zapytać go: 'Zabierasz mi książkę?'. Może to być okazja, żeby dowiedzieć się, co się dzieje. Czasami nie zauważamy, że coś nas zdenerwowało.”

3. Pytanie o intencje – „Chcesz tak robić?”

Sytuacja: Jeśli brat odpowiada, że nie ma nic złego w zabraniu książki, Kornelia powinna zadać kolejne pytanie, aby sprawdzić, jak on rozumie tę sytuację.

Cel: Pomóc dziecku w zrozumieniu, że ma prawo wyrażać swoje uczucia i myśli.

Wskazówka: Kornelia może zapytać: „Chcesz tak robić?”. To pytanie pozwala wyjaśnić, czy brat zdaje sobie sprawę z tego, że może jej sprawić przykrość.

Opis sytuacji: „Możesz zapytać: 'Chcesz tak robić? Zabierać mi rzeczy?'. Czasami, gdy zadajemy pytanie w taki sposób, to druga osoba zaczyna się zastanawiać nad tym, co robi.”

4. Użycie asertywności – porównanie: „Chciałbyś, żeby ja Ci zabierała rzeczy?”

Sytuacja: Kornelia czuje, że brat nie rozumie, dlaczego zabranie jej książki jest problematyczne. Teraz może spróbować wyjaśnić, jak by się czuła, gdyby sytuacja była odwrotna.

Cel: Nauczenie empatii i zrozumienia drugiej osoby.

Wskazówka: Możesz zapytać brata: „Chciałbyś, żebym Ci zabierała rzeczy?”. W ten sposób pokazujesz mu, jak to wygląda z Twojej perspektywy, bez oskarżania.

Opis sytuacji: „Kornelio, jeśli brat nie rozumie, zapytaj go: 'Chciałbyś, żebym ja Ci zabierała Twoje rzeczy?'. Może wtedy zrozumie, że zabieranie rzeczy jest dla Ciebie niewłaściwe.”

5. Stopniowanie reakcji – liczenie do trzech

Sytuacja: Brat Kornelii nie reaguje na jej prośby. Może być zbyt rozbawiony sytuacją lub po prostu nie zdaje sobie sprawy z jej złości.

Cel: Ustalenie konsekwencji, jeżeli rozmowa nie przynosi efektów.

Wskazówka: Jeśli brat nadal nie zrozumie, Kornelia może wypróbować spokojne powtórzenie pytania: „Drugi raz pytam, zabierasz mi rzeczy?”. To daje mu jeszcze jedną szansę na zrozumienie sytuacji.

Opis sytuacji: „Jeśli brat nadal nie reaguje, możesz powtórzyć pytanie: 'Drugi raz pytam, zabierasz mi książkę?'. W ten sposób pokazujesz, że zależy Ci na tym, aby sytuacja się zmieniła.”

6. Ostateczna konsekwencja – informowanie o działaniach

Sytuacja: Jeśli brat nadal nie posłucha, Kornelia powinna jasno wyjaśnić, co się stanie, jeśli sytuacja się powtórzy.

Cel: Wyznaczenie granic i pokazanie konsekwencji za ignorowanie zasad.

Wskazówka: Kornelia może powiedzieć, co zrobi, jeśli brat nadal nie będzie przestrzegał jej granic, np. „Jeśli dalej zabierzesz mi rzeczy, pójdę do mamy” lub „Powiem tacie”. To pozwala jej na podjęcie działania, jeśli sytuacja nie ulegnie poprawie.

Opis sytuacji: „Jeśli brat nadal nie słucha, możesz powiedzieć: 'Jeśli będziesz dalej zabierał moje rzeczy, pójdę powiedzieć mamie'. W ten sposób wyjaśniasz mu, co się stanie, jeśli nie zmieni swojego zachowania.”

Podsumowanie

Zmiana tonu z rozkazów na pytania i sugestie sprawia, że proces staje się bardziej wspierający i skłania dzieci do samodzielnego myślenia oraz odpowiedzialności za swoje działania. Kluczowym elementem jest pokazanie, jak rozwiązywać konflikty w sposób spokojny i konstruktywny, bez agresji, a także jak wyznaczać granice i dbać o własne potrzeby w relacjach z innymi. Cierpliwość, konsekwencja i empatia są podstawą tego procesu, który pozwala na rozwijanie umiejętności rozwiązywania konfliktów w sposób dojrzały i odpowiedzialny.

​🔴 Oczywiście cierpliwość do nauki biorę z GwK i ZO — bez tego niewiele mi wychodzi.

Benedykt Ożóg

Wszelkie prawa zastrzeżone. Treści zawarte na tej stronie są chronione na mocy Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 1368 z późn. zm.), w tym w szczególności praw do autorskich praw majątkowych i osobistych. Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów zamieszczonych na tej stronie, w tym ich kopiowanie, rozpowszechnianie, publikowanie w innych mediach czy sieciach komputerowych, wymaga wcześniejszej zgody właściciela praw. W sprawach dotyczących licencji proszę o kontakt: e-mail Benedykt@prostoowychowaniu.pl