Pobieżna choćby obserwacja zjawisk wpisanych w kwestię ekologiczną pozwala dostrzec ich ambiwalentny charakter. Z jednej strony wskazują one kolejne etapy postępu cywilizacyjnego, z drugiej zaś strony stanowią kolejne przestrogi ekologiczne. Taka ambiwalencja jest paradoksalna, oznacza bowiem, że konsekwencją dążenia człowieka do osiągnięcia sukcesu jest niezamierzona porażka. Ten paradoksalny związek sukcesu i porażki obserwujemy na wielu obszarach funkcjonowania cywilizowanej ludzkości. Dobrą tego ilustracją jest zjawisko gromadzenia, składowania, gospodarowania i przetwarzania odpadów. Stanowi ono bowiem zarówno miarę dobrobytu materialnego społeczeństw konsumpcyjnych, jak i problemów ekologicznych, wprost proporcjonalnie powiązanych z tym dobrobytem.