INHOUD VAN DEZE PAGINA

1. Beschrijving van het geslacht Erodium.
2. Verspreidingsgebied van Erodiums.
3. De endemen van Spanje.
4. De endemen van Frankrijk.
5. De endemen van Italie.
6. De endemen van Griekenland.
7. Endemen van de overige landen.
8. Nog op te zoeken soorten.
9. Alle geslachten van de Geraniaceae.
10. Informatie verzameld van andere websites.
11. Ongeldige Erodium namen.
12. De webmaster.

1. Beschrijving van het geslacht Erodium.

Erodium L'Hér. ex Aiton (1789)
in Ait. Hort. Kew. ii. 41

Erodiums zijn één-, twee- of meerjarig kruidachtige planten. Het bovengrondse deel blijft meestal zichtbaar. De bloemen zijn of regelmatig- (actinomorf) of tweezijdig symmetrisch (zygomorf) en één- of meerkleurig, opgebouwd uit vijf blaadjes met vijf vruchtbare meeldraden. De bladeren zjin veernervig, of veernervig gedeeld.
Het zijn planten van zowel het laagland als van de bergen. Ze zijn bijna allemaal vorst bestendig. Vermeerdering vindt plaats via bestuiving. Er zijn soorten die mannelijke- of vrouwelijke geslachtsorganen hebben. Anderen kunnen zichzelf niet bestuiven, er moeten altijd meer exemplaren in de buurt zijn.

De meningen zijn verdeeld over hoeveel Erodium soorten er zijn. Over zeker 80 soorten bestaat geen twijfel. Een onbekend aantal is onderwerp van onderzoek en hierover moet nog het een en ander worden gepubliceerd. Het kan zijn dat sommige hun zelfstandige status kwijt raken als blijkt dat er in het verleden een foute determinatie is gemaakt. Een voorbeeld hiervan is Erodium valentinum. Zowel E. celtibericum als E. saxtile zijn als E. valentinum gedetermineerd. Later bleek dat het om misidentificatie ging van zowel celtibericum als saxatile. De één komt in centaal oostelijk Spanje voor, terwijl de andere uitsluitend in het zuidoosten staat.
Er worden nog steeds nieuwe soorten ontdekt. De laatste waren E. hartvigianum en E. janszii, beide in 2003 beschreven

Het zijn vooral de soorten uit de secties Absinthioidea en Cicutaria, subsectie Romana die worden gebruikt in tuinen.
Sinds het eind van de 20e eeuw wordt aan de hand van DNA onderzoek uitgezocht wat de verwantschap van de soorten onderling is.

Meer informatie .....

2. Verspreidingsgebied van Erodiums.

De meeste Erodiums zijn te vinden in de landen rondom de Middellandse Zee, de Zwarte Zee en de Balkanlanden. E. cicutarium is een algemeen voorkomende soort, die heeft zich zelfs gesetteld in Noord-Amerika na daar te zijn geïntroduceerd. Andere daar en tegen zijn endemisch. Ze hebben een beperkt verspreidings gebied. Een voorbeeld hiervan is E. cazorlanum, komt alleen in de Sierra de Cazorla (Spanje) voor. In Australie, Noord-Amerika, Iran en Afrika komen ook een paar, meestal endemische, soorten voor.

3. De endemen van Spanje.

Wat Zuid-Europa betreft zijn in Spanje de meeste Erodiums te vinden. Vooral soorten uit de secties Absinthioidea en Cicutarium, subsectie Romana zijn in het oog springende planten. In de Pyreneën zijn te vinden: E. glandulosum, E. lucidum, E. foetidum, E. crispum, E. manescavi, E. gaussenianum en E. rupestre. In midden Spanje komen E. celtibericum, E. castellanum, E. carvifolium, E. paularense, E. macrocalyx en E. glandulosum voor. Verder naar het zuidoosten staan E. aguilellae en E. saxatile. En nog zuidelijker zijn E. cheilanthifolium, E. recoderi, E. rupicola, E. carzorlanum, E. astragaloides, E. boissieri, E. primulaceum, E. tordylioides en E. daucoides te vinden. Er zijn meldingen dat E. mouretii, E. guttatum en E. sebaceum in het zuiden zijn verzameld, maar later nooit meer teruggevonden. Mogelijk zijn ze uit Marokko overgewaaid.

Behalve Erodiums staan in Spanje ook prachtige Geraniums. Lees later hierover meer op de pagina Geranium (nog in constructie)

4. De endemen van Frankrijk.

Westelijk aan de noordkant van de Pyreneën staat E. manescavi en hoog in de bergen groeit E. glandulosum. Aan de zuidkant langs de Middellandse Zee beginnend aan de westkant zijn te vinden: E. crispum en E. foetidum. Naar het oosten in de Alpes Maritime is E. rodiei te vinden. Op het eiland Corsica komt E. corsicum voor. Deze soort is ook te vinden aan de noordkant van Sardinië.

5. De endemen van Italie.

Ook in Italië komen een paar prachtige endemische Erodiums voor. In de Appenijnen is op de berghellingen E. alpinum te vinden. Een prachtige plant met grote roze bloemen die soms ook wit kunnen zijn. In het verre zuiden, in Puglia, zijn een paar vindplaatsen bekend van E. nervulosum. In noord Sardinië groeit de zeldzame E. corsicum op rotsen vlak langs de kust, midden tussen vakantiehuisjes en badgasten. De soort komt ook voor op Corsica en nog een kleiner eiland in de buurt.
En natuurlijk zijn ook hier de algemene soorten E. maritium, E. moschatum, E. ciconium en cicutarium te vinden, om een paar te noemen. Italië is ook het land waar een prachtige Geranium soorten uit de sectie Erodioidea groeien.

6. De endemen van Griekenland.

In het westelijke deel van het middellandse zee gebied zijn voornamelijk soorten uit de subsectie Petraea tevinden. In Griekenland en oostelijker staan de vertegenwoordigers uit de subsectie Absinthioidea. Op de grens met Albanië komt E. guicciardii voor. Aan de westkant van het vasteland in de buurt van het schiereinland Peleponessos is de oorspronkelijke vindplaats van de geel bloeiende E. chrysanthum die ook op het schiereiland staat. In centraal Griekenland is in 2003 de eveneens geel bloeiende E. hartvigianum gevonden.

7. Endemen van de overige landen.

8. Nog op te zoeken soorten.

Dit onderwerp is nog niet klaar

9. Alle geslachten van de Geraniaceae.

10. Informatie verzameld van andere websites.

11. Ongeldige Erodium namen.

Nogal wat namen zijn niet meer geldig. Sommige daarvan worden nog steeds gebruikt en dat kan tot vergissingen en teleurstellingen leiden. Op de pagina Actueel zullen recente wijzigingen worden aangekondigd. Binnenkort zal een lijst beschikbaar komen waarin kan worden opgezocht welke ongeldig is en hoe de soort officiël heet.

12. De webmaster.

Mijn naam is Dyoke van Assum en ik ben werkzaam in een wetenschappelijke biologische bibliotheek. Aanvankelijk was mijn belangstelling gericht op Pelargoniums. Sinds  1995 houd ik me bezig met Erodiums. In die tijd waren de publikaties van R. Knuth (1912) en G.-G.  Guittonneau (1972) de enige overzichtswerken en niet zo recent meer. Na 1972 zijn allerlei artikelen verschenen die nieuwe soorten introduceerden en fouten uit het verleden herstelde. De flora's blijken nog steeds onbetrouwbaar als het om naamgeving gaat, als voorbeeld kijk ik altijd naar het voorkomen van E. petraeum. Aan het gebruik van deze naam kan ik zien dat de makers van de flora niet de recente literatuur hebben gelezen. Halverwege de jaren '90  is  internet opgekomen en werd het zoeken naar literatuur een stuk makkelijker. Ook illustratie materiaal was eind 20e eeuw niet - of slecht toegankelijk. De naamgeving op internet laat ook te wensen over. Het lijkt erop dat men elkaars fouten overneemt. Om dat probleem op te lossen ben ik zelf op zoek gegaan naar Erodiums in hun natuurlijke habitat. Het resultaat is terug te vinden op deze website. Ik heb inmiddels een grote database opgebouwd van alle foto's die ik zelf heb gemaakt en die ik op internet heb kunnen vinden. De foto's van anderen zal ik ook gebruiken om een erodium soort goed te kunnen duiden. De naam van de fotograaf en de bron zullen altijd worden vermeld.
De naam zygomorf in de URL van deze website heb ik gekozen om spam machines zo min mogelijk aanwijzingen te geven voor het oogsten van mijn e-mail adres.

Vragen of opmerkingen zijn welkom, stuur een mail naar onderstaand adres.