- Ἐφ᾿ὅσον ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μᾶς ὠφελεῖ οὔτε ἡ δημοκρατία οὔτε ἡ βασιλεία οὔτε τίποτε

Στὴν Πρέσπα τὸ ἐκλεκτότερο προϊὸν εἶνε οἱ γίγαντες, ποὺ εἶνε καλύτερο ἀπὸ ψάρι κι ἀπὸ κρέας. Ἀλλὰ ἡ Πρέσπα μένει ἀνεκμετάλλευτη, γιατὶ δὲν ὑπάρχουν χέρια. Καλοῦν τοὺς γύφτους τῆς Φλώρινας γιὰ νὰ δουλέψουν, ποὺ εἶνε ἐξυπνότατοι, ἀλλὰ δὲν τοὺς ταΐζουν· κι αὐτοί, ὅταν ἐκεῖνοι κοιμοῦνται, πᾶνε στὰ κοττέτσια, παίρνουν καμμιὰ κόττα καὶ τὴν ψήνουν. Ἦρθαν μιὰ μέρα στὴν Μητρόπολι καὶ μοῦ παραπονέθηκαν. Γιὰ ὅ,τι κακὸ κάνουν οἱ γύφτοι, ὁ Αὐγουστῖνος εἶνε ὑπεύθυνος –ἔτσι σκέπτονται οἱ ἄνθρωποι. Ἦρθαν λοιπὸν σ᾽ἐμένα γιὰ νὰ παραπονεθοῦν καὶ τοὺς λέω· –Ἀφοῦ δουλεύουν ὅλη μέρα, γιατί δὲν τοὺς ταΐζετε. Ἔπειτα, τί φωνάζετε; Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα κλέβουν ἑκατομμύρια καὶ ἂν κλέψανε αὐτοὶ μιὰ κόττα γιατὶ πεινοῦσαν, χάθηκε ὁ κόσμος;… Στὴν Ἑλλάδα, ὅπως εἶπε κάποιος Ἄγγλος, δὲν ξέρουν γράμματα οἱ ἄνθρωποι· ἕνα ὅμως ῥῆμα τὸ ξέρουν πολὺ καλά, σὲ ὅλα τὰ πρόσωπα, τοὺς χρόνους καὶ τὶς ἐγκλίσεις· κλέβω, κλέβεις, κλέβει, κλέβομε, κλέβετε, κλέβουν. Ἐὰν δὲν κλέβουν, λένε· Εἴθε νὰ κλέψω. Ἄλλοι λένε· Ὅταν μοῦ δοθῇ εὐκαιρία, θὰ κλέψω.

Ἄλλοι λένε· ἔκλεπτον ἢ ἔχω κλέψει.…

Ὅλους τοὺς τύπους αὐτοῦ τοῦ ῥήματος τοὺς ξέρουν ἀπ᾿ἔξω κι ἀνακατωτὰ οἱ Ἕλληνες. Κατήντησε ἡ Ἑλλάδα μας βασίλειο κλεπτῶν. Παραβαίνουμε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, τὸ «Οὐ κλέψεις» (Ἔξ. 20,14. Δευτ. 5,19).

Στὴν Ἑλβετία πῆγε ἕνας Ἕλληνας. Καὶ ἐκεῖ, ὅπως ξέρετε, ἔχουν στοὺς μεγάλους δρόμους δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ δένδρα ὀπωροφόρα (μηλιές, ἀχλαδιές κ.τ.λ.). Καὶ τοὺς καρποὺς ἀπὸ τὰ δημόσια αὐτὰ δέντρα δὲν τοὺς τρῶνε οἱ ἴδιοι· τοὺς δίνουν στὰ νοσοκομεῖα, στὰ γηροκομεῖα, στὰ ὀρφανοτροφεῖα καὶ ἄλλα φιλανθρωπικὰ ἰδρύματα. Πῆγε λοιπὸν στὴν Ἑλβετία ἕνας ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ κράπ, κόβει ἕνα φροῦτο καὶ τὸ τρώει. Τὸν ἁρπάζει τότε ἡ ἀστυνομία καὶ τὸν πάει στὸ τμῆμα.

–Ἀπὸ ποῦ εἶσαι; τοῦ λένε.

–Γκραῖκος, ἀπαντᾶ.

–Καταλαβαίνουμε, τοῦ λένε.

Αὐτὸ ποὺ γίνεται στὴν Ἑλβετία μὲ τὰ ὀπωροφόρα δέντρα, ἂν γίνῃ στὴν Ἑλλάδα, θὰ τὰ ρημάξουν καὶ δὲν θ᾽ἀφήσουν τίποτε, ὁ κλέψας τοῦ κλέψαντος θὰ γίνῃ.

Ἐφ᾿ὅσον ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸ Θεό, δὲν μᾶς ὠφελεῖ οὔτε ἡ δημοκρατία οὔτε ἡ βασιλεία οὔτε τίποτε.

[ἀπὸ ὁμιλία τοῦ μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

τῆς 19-8-1993 στὰ στελέχη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Κατασκηνώσεων θηλέων]