Embedded Files
Δὲν ἔχει ὕπνο τὸ τριζόνι, λὲς καὶ τὴ νύχτα βαλαντώνει· στὸ παραθύρι τριζονίζει καὶ θέλει νὰ μὲ νανουρίζη. Μ᾽ἄγρυπνη μὲ κρατάει κάτι κι ἂν προσπαθῶ νὰ κλείσω μάτι σ᾽ἕνα χωριὸ στὴν Ἀλβανία στὴν Γκραμοβίτσα …ἡ ἀγρυπνία. Βρέθηκα χθὲς τὸ μεσημέρι στῆς Κορυτσᾶς σὲ κάποια μέρη, στῆς Παναγιᾶς τὸ μοναστήρι στὸ ξεχασμένο κοιμητήρι. ᾽Κεῖ στῆς αὐλῆς σὲ κάποια ἄκρη
–στάλαζε τῆς ψυχῆς τὸ δάκρυ–
σὰν βρῆκα μνῆμες τοῦ Σαράντα
ποὺ τὴν καρδιά μου καῖνε πάντα.
Πύργος ὑπῆρχε μὲ τὴν πέτρα
κ᾽ἕνας σταυρὸς ἐννέα μέτρα
κ᾽ἦταν γραμμένα παλληκάρια
ποὺ πολεμήσαν σὰν λιοντάρια.
Ἐκεῖ χαράξαν τ᾽ὄνομά τους,
ἐκεῖ ποὺ πέσαν τὰ κορμιά τους,
καὶ κάποιοι ποὺ τοὺς ἐτιμήσαν
ἕνα μνημεῖο τοὺς ἐστήσαν.
Στὴν Ἀλβανία τὸ Σαράντα
πολέμησαν, δώσαν τὰ πάντα·
δώσαν τὴν ἴδια τὴ ζωή τους,
ψηλὰ κρατήσαν τὴν τιμή τους.
Ψηλὰ στοῦ Μόραβα τὶς ράχες
δώσανε τὶς σκληρές τους μάχες·
μέσ᾽ στὸ χιονιὰ καὶ μέσ᾽ στὰ κρύα
ἐπολεμήσαν σὰν θηρία.
Ἤμουν παιδὶ καὶ τὰ θυμᾶμαι…
γέρασα τώρα καὶ λυπᾶμαι…
σὰν προσκυνῶ τὰ χώματά τους,
τὰ χαραγμένα ὀνόματά τους.
Σὲ λίγο θὰ τοὺς ἀνταμώσω
καὶ χαιρετίσματα θὰ δώσω
στὰ φανταράκια τοῦ Σαράντα
ποὺ μείνανε ἐδῶ γιὰ πάντα…
Στὴν χιονισμένη Ἀλβανία
ἔνδοξη γράψαν ἱστορία
καὶ μνῆμα τους τὸ ξένο χῶμα
ποὺ τοὺς κρατᾶ καὶ τώρα ἀκόμα.
Μὰ νά… σὲ λίγο ξημερώνει!
κ᾽ἔχει σιγήσει τὸ τριζόνι…
καιρὸς ν᾽ἀλλάξω τὸ πλευρό μου
καὶ νά ᾽μπω μέσ᾽ στὸ ὄνειρό μου.
Καὶ πρὶν γιὰ ὕπνο πάω νὰ πέσω,
Θ᾽έ μου, θὰ σὲ παρακαλέσω…
–Πάρε καὶ τοῦτα τὰ παιδιά σου
στὴν Πατρικὴ τὴν ἀγκαλιά σου!
Πόγραδετς-Γκραμοβίτσα, 12-8-2004
Καλλιόπη Δόλια
Page updated
Google Sites
Report abuse