- Καιρὸς δοκιμασίας καὶ ἐξετάσεων

Ω῾ραία ἐποχὴ τὸ καλοκαίρι, ποὺ ἀποχαιρετίσαμε μπαίνοντας στὸ φθινόπωρο, ἀλλὰ κρύβει καὶ κινδύνους. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ ζέστη, ποὺ γίνεται πρόφασι γιὰ ἄκοσμη ἐμφάνισι, καὶ ἡ γενικώτερη χαλάρωσι τῶν διακοπῶν δημιουργεῖ πνευματικὰ χάσματα, τὰ ὁποῖα ὁ ἐχθρός μας δὲν τ᾽ἀφήνει ἀνεκμετάλλευτα. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶνε, νὰ ἐντείνεται ἡ ἐξωστρέφεια, ὁ φόρτος τῶν εἰκόνων καὶ τῶν ἤχων, ἡ σύγχυσι, ἡ ζάλη καὶ ὁ σκοτασμὸς τοῦ νοῦ· νὰ παραλύῃ ἡ νῆψις καὶ ἡ φυλακὴ τῶν αἰσθήσεων, νὰ ἀδυνατίζῃἢ καὶ νὰ παραλείπεται ἡ προσευχή, νὰ ἀραιώνῃ ὁ ἐκκλησιασμὸς καὶ νὰ ἀτονῇ ἡ λατρεία, νὰ σταματᾷ ἡ μελέτη, νὰ καταλύωνται οἱ νηστεῖες, νὰ αὐξάνῃ ἡ σπατάλη ἐν ὀνόματι τῆς ψυχαγωγίας.

Ὁ αἰσθησιασμὸς μὲ τὸν γυμνισμό, ὄχι πιὰ στὶς παραλίες ἀλλὰ μέσα στὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ μὰ καὶ σὲ τόπους ἱερούς, καθιέρωσε πρὸ πολλοῦ τὴν ἔκθεσι καὶ προβολὴ τοῦ εἰδώλου ποὺ λέγεται σῶμα. Σπάνιο φαινόμενο ἡ γυναίκα μὲ φόρεμα, μὲ «στολὴν γυναικείαν». Ἐφέτος ἐπιβλήθηκε καὶ τὸ σόρτς. Τί ἄλλο θὰ ζητήσῃ ἡ θεὰ μόδα; δὲν μένει παρὰ νὰ καθιερώσῃ σὲ λίγο τὸ μαγιώ· αὐτὸ θὰ εἶνε, ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα, τὸ ἑπόμενο βῆμα στὸ προσεχὲς μέλλον –ἂν ἐννοεῖται ζήσουμε. Οἱ σώφρονες ἂς ἑτοιμάζωνται γιὰ ἄμυνα μὲ ἐντονώτερη φρούρησι τῆς ἁγνότητος, ὥστε νὰ μὴν αἰφνιδιαστοῦν. Σαπίζει ὅλο καὶ πιὸ βαθειὰ ὁ κοινωνικὸς ἱστός, καὶ τὸ ἀντισηπτικὸ «ἅλας» ὅλο καὶ σπανίζει. Ἡ βάσις βουλιάζει στὸν ἡδονισμὸ καὶ τὴν ἀκολασία, καὶ παραδομένη στὸν εὐδαιμονισμὸ παγιδεύεται κατὰ τὰ σχέδια ἀναλγήτων ἐξουσιαστῶν. Ὅ,τι πρέπει γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις.

Ἔτσι, ἐν τῷ μεταξύ, τὰ πράγματα προχωροῦν σὲ ἐπίπεδο θεσμικὸ καὶ τὸ «ζαλισμένο κοπάδι» χειραγωγεῖται. Τὰ θερινὰ τμήματα τῆς βουλῆς θεσπίζουν νομοθετήματα ποὺ τὸν ἄλλο καιρὸ θὰ ἦταν πιὸ δύσκολο νὰ περάσουν. Ἔτσι ἔγινε ἐφέτος μὲ τὸ λεγόμενο «ἀντιρρατσιστικὸ» νομοσχέδιο – στὴν πραγματικότητα κατ᾽ ἐξοχὴν ῥατσιστικό. Δυστυχῶς ἡ Ἱ. Σύνοδος δὲν ἔκανε κάτι νὰ τὸ προλάβῃ καὶ ν᾽ ἀποσυρθῇ. Ἐνῷ ἦταν γνωστὸ τί ὁρίζει τὸ νομοθέτημα καὶ ἡ θέσπισί του ἀναβλήθηκε ἐπὶ ἀρκετὸ διάστημα, τελικὰ ψηφίστηκε, ἔγινε νόμος. Δὲν κρίθηκε τὸ ζήτημα τόσο σοβαρό, ὥστε νὰ συγκληθῇ γι᾽ αὐτὸ ἡ Ἱεραρχία, νὰ ἀσκήσῃ ἡ Ἐκκλησία τὴν ἐπιρροή της, νὰ χρησιμοποιήσῃ τὴ δύναμι ποὺ τῆς ἔχει δώσει ὁ Χριστός. Ἡ Δ.Ι.Σ., ὅπως ἐγράφη, ἔδωσε τὸ πράσινο φῶς στὴν πολιτεία. Λίγοι μόνο εὐαίσθητοι ἐπίσκοποι μὲ καλὴ ἀνησυχία ἔκρουσαν τὸν κώδωνα· στὴν κορυφὴ τῆς διοικήσεως ἐπικράτησε ἡ περίφημη σύνεσις.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευσις κάνει προνοητικὰ τὴ δουλειά της. Εἶνε γνωστὸ ὅτι γενικῶς ἡ πολιτικὴ δὲν ἔχει ἠθική, μετέρχεται κάθε μέσο προκειμένου νὰ ἐπιτύχῃ τοὺς στόχους της. Ὅποιος τὴν ἐμπιστεύεται ἐξαπατᾶται. Ἀκόμα καὶ στὸ Ἅγιο Ὄρος ἡ Ἱ. Κοινότης φαίνεται ὅτι παραπείσθηκε· δὲν ἔπραξε τὰ ἀναμενόμενα αὐτονόητα κατὰ τὴν ἐπίσκεψι ἐκεῖ τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα πού, ἐνῷ οἱ θέσεις του εἶνε γνωστὲς καὶἡ σκοπιμότητα τῆς «εὐλαβείας» του προφανής, ἔτυχε τιμῶν καὶ περιποιήσεων, χωρὶς οἱ στόχοι του νὰ ἀλλάζουν σὲ τίποτε οὐσιαστικό. Μόνο ἡ φωνὴ ταπεινῶν κελλιωτῶν πατέρων ἀκούστηκε καὶ ἐδῶ· τὰ μεγάλα κοινόβια ἤσκησαν τὴν περίφημη ἀρετὴ τῆς διακρίσεως.

Ὁ Αὔγουστος, ὁ μήνας τῆς Παναγίας, μὲ τὴν πανσέληνό του δίνει κάθε χρόνο στοὺς σατανικοὺς ἀνθρώπους ἀφορμὴ γιὰ σκοτεινὲς δραστηριότητες μὲ ἔξαρσι τῆς μαγείας καὶ τοῦ σατανισμοῦ. Ἡ ἔκτασις τοῦ κακοῦ εἶνε τέτοια ποὺ ξεπερνᾷ τὴ φαντασία. Ἡ φθορὰ καὶ ἡ ταλαιπωρία τῶν θυμάτων εἰσχωρεῖ βαθειά, πονάει ὀδυνηρὰ καὶ διαρκεῖ πολύ. Ὅποιος δὲν λατρεύει τὸν Θεό, λατρεύει τὸν διάβολο· καὶ αὐτὸ τὸ πληρώνει ἀκριβά.

Τελικὰ τὸ μόνο φῶς, μέσα σ᾽ αὐτὰ καὶ στὰ τόσα ἄλλα «χλωμὰ» ποὺ βλέπει ἡ ἐποχή μας, εἶνε ὅτι ξεχωρίζουν λίγες συνειδήσεις ποὺ φυλάττουν ἀκεραιότητα, δὲν παραχωροῦν γῆν καὶ ὕδωρ στὸν ἀντίδικο, δὲν «συσχηματίζονται τῷ αἰῶνι τούτͺῳ», διατηροῦν τὴν ἐλευθερία ποὺ τοὺς χάρισε ὁ Χριστός, δὲν κάνουν ἐκπτώσεις στὴν πίστι, ἀρθρώνουν λόγο ἀληθείας καὶ τηροῦν στάσι παρρησίας.

Στὴν πρόσκαιρη τούτη ζωὴ δίνουμε ὅλοι ἐξετάσεις. «Ὃ δὲ ζητεῖται», ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κάθε ὀρθόδοξο Χριστιανό, εἶνε «ἵνα πιστός τις εὑρεθῇ» (Α΄ Κορ. 4,2). Ὁ Κύριος μᾶς προειδοποίησε· «Πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18,8).