Ἡ 23η Ἰουλίου γιὰ τοὺς παλαιότερους Παριανοὺς ὑπενθυμίζει τὸ θαῦμα ποὺ συνέβηστὴν ἱστορικὴ Μονὴ Λογγοβάρδας τὸ 1944. Τότε ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ἐκτελέσουν οἱ Γερμανοὶ 125 νέους ὡς ἀντίποινα γιὰ τὸ σαμποτάζ ποὺ εἶχε προηγηθῆ στὸ γερμανικὸ ἀεροδρόμιο.Ὡς γνωστόν, μὲ τὴν βοήθεια τῆς Παναγίας μας καὶ τὴν θυσιαστικὴ παρέμβασι τοῦ ἁγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου ἀποσοβήθηκε τὸ κακό.
Mὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα ἑωρτάστηκε ἐφέτος ἡ ἀνάμνησι τοῦ θαύματος στὴν ἱ. μονὴ Λογγοβάρδας. Στὴν θεία λειτουργία, ὅπως κάθε χρόνο, λειτούργησε ὁ σεβ. μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος μαζὶ μὲ τὸν καθηγούμενο τῆς ἱ. μονῆς ἀρχιμ. Χρυσόστομο καὶ ἄλλους ἱερεῖς καὶ διακόνους. Παρίστατο ὁ δήμαρχος Παρίων κ. Χρῆστος Βλαχογιάννης καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἐκ μέρους τῆς Γερμανικῆς Πρεσβείας Ἀθηνῶν ὁ ἀναπληρωτὴς πρέσβυς κ. Guy Feaux de la Croix.
Μετὰ τὴν θ. λειτουργία ἀκολούθησε λιτανεία ἔξω τῆς μονῆς μέχρι τὸ κοιμητήριο καὶ ἡ τελετὴ τοῦ ἁγιασμοῦ. Τέλος παρετέθη τράπεζα σὲ ὅλους τοὺς συμμετέχοντας στὴν ἱερὰ πανήγυρι.
Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ, ὅτι κατὰ τὶς ὁμιλίες ποὺ ἀκολούθησαν μετὰ τὸ γεῦμα ὁ κ. Feaux de la Croix σημείωσε, ὅτι ὁ ἴδιος πολλὲς φορὲς σὲ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος (Καλάβρυτα, Δίστομο κ.ἀ.) ἀναγκάζεται νὰ ἀπολογῆται γιὰ τὴ σκληρότητα ποὺ ἔδειξαν ἐκεῖ τὰ γερμανικὰ στρατεύματα κατοχῆς.
Ἐδῶ ὅμως, μὲ τὸ τριπλὸ θαῦμα ποὺ τέλεσε ὁ ὅσιος Φιλόθεος, ἀπεφεύχθη κάτι τέτοιο, γι᾽ αὐτὸ ἡ Λογγοβάρδα καὶ ἡ Πάρος εἶνε φωτεινὰ σημεῖα σὲ μία σκοτεινὴ περίοδο. Ἐξήγησε, γιατὶ πιστεύει, ὅτι τὸ θαῦμα εἶνε τριπλό· διότι ἔσωσε τοὺς νέους Ἕλληνες ποὺ ἦταν καταδικασμένοι
σὲ θάνατο, ἔσωσε τοὺς Γερμανοὺς ἀπὸ μία πρᾶξι καταδικαστέα, καὶ ἔσωσε καὶ τὸ Γερμανὸ ἀξιωματικὸ ἀπὸ τὴν καταδίκη ποὺ τὸν περίμενε. Ἔτσι τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶνε σημεῖον αἰσιοδοξίας καὶ ἀδελφοσύνης μεταξὺ τῶν λαῶν. Σημείωσε ἐπίσης, ὅτι καὶ τὸν Χριστιανισμὸ ἡ Εὐρώπη τὸν ὀφείλει στὴν Ἑλλάδα, ποὺ προσέλαβε γρήγορα τὴ νέα πίστι, καθὼς εἶχε ἤδη μερικὲς παρόμοιες ἀρχές (ὅπως τῆς οἰκουμενικότητος). Κατέληξε δὲ λέγον τας, ὅτι μποροῦμε νὰ ποῦμε «Δόξα τῷ Θεῷ, ποὺ ὑπάρχουν οἱ Ἕλληνες».
Εἴθε τὸ ἑπόμενο ἔτος, ὅπως εὐχήθηκε καὶ ὁ κ. δήμαρχος, στὴν ἀνάμνησι αὐτοῦ τοῦ θαύματος νὰ δοθῇ μεγαλύτερη βαρύτητα καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Παριανὸ λαό.