Ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι

Κατὰ τὸ διάστημα ἀπὸ 4 ἕως 7 Ὀκτωβρίου συνῆλθε ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν τακτική της συνεδρία. Τὴν ἀπησχόλησαν θέματα σχετικὰ μὲ τὴν ποιμαντικὴ τῆς οἰκογενείας στὸν σύγχρονο κόσμο. Στὰ πλαίσια τῶν ἐργασιῶν της ἐξέδωσε ἀνακοινωθὲν πρὸς τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «μὲ ἀποκλειστικὸ θέμα τὴν ὀξύτατη οἰκονομικὴ κρίση ποὺ ξέσπασε στὴν Πατρίδα μας, μὲ ἀβάσταχτες καὶ δυσμενέστατες συνθῆκες γιὰ τὸν λαὸ καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ὡς Γένους στὴν κονίστρα τῶν λαῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως». Ταπεινὰ φρονοῦμε ὅτι, ἐὰν ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀκουγόταν στεντορία ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς κρίσεως καὶ δὲν φαινόταν διὰ τοῦ προέδρου της συμπορευομένη μὲ τὴν κρατικὴ ἐξουσία, τὰ ἀποτελέσματα θὰ ἦταν εὐνοϊκώτερα καὶ ὑπὲρ τοῦ χειμαζομένου Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Τὸ ἀνακοινωθὲν μὲ γλῶσσα ἤπια λέει μερικὲς ἀλήθειες ἀναφερόμενο στὸ ἔργο καὶ τὴν ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σχετικὰ μὲ τὴν τελευταία κρίσι σημειώνει· «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, διαχρονικά, καὶ ἀναλόγως πρὸς τὶς ἀνάγκες κάθε ἐποχῆς, συμπαρίσταται στοὺς ἀδυνάτους καὶ στοὺς ἐνδεεῖς καὶ παρηγορεῖ τοὺς πονεμένους μὲ ἔμπρακτες ἐνέργειες συναντιλήψεως καὶ ἀγάπης ἐν Χριστῷ.

Ἔτσι καὶ τώρα ἡ Ἐκκλησία μας συμπαρίσταται καὶ θὰ συνεχίση νὰ βοηθῆ ὅσον δύναται, μὲ τὰ μέσα ποὺ διαθέτει, ὅσους πλήττονται καίρια ἀπὸ τὴν λαίλαπα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως...

Δὲν ἀγνοοῦμε καὶ δὲν παραβλέπουμε σὲ καμμιά περίπτωση τὴν σκληρὴ πραγματικότητα γιὰ τοὺς χαμηλομίσθους, τοὺς χαμηλοσυνταξιούχους, τοὺς ἀνέργους καὶ τοὺς ἀπολυθέντες ἀπὸ τὶς δουλειές τους, τοὺς ἀγανακτισμένους καὶ τοὺς δοκιμαζόμενους ἀδελφούς μας, γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς συμπαραστεκόμεθα χωρὶς καμία ἰδιοτέλεια ἡ ἀλλότριες ἐπιδιώξεις.

Φθάνουν πιὰ οἱ ἐπιβαρύνσεις στοὺς ἀδελφούς μας ποὺ ἔχουν χαμηλὸ εἰσόδημα καὶ χαμηλὴ σύνταξη.

Φθάνουν πιὰ οἱ φόροι καὶ οἱ περικοπὲς τῶν χαμηλῶν εἰσοδημάτων.

Φθάνουν πιὰ οἱ στρατιὲς τῶν ἀνέργων.

Ἀναζητῆστε τοὺς φοροδιαφυγάδες καὶ ἐλέγξτε τὸ κεφάλαιο...». Καὶ τελειώνει μὲ τὰ ἑξῆς. «Ἀδέλφια μας καὶ παιδιά μας, ἡ Ἐκκλησία ὡς Μητέρα δὲν πρόκειται ποτέ νὰ σᾶς ἀπογοητεύσει καὶ νὰ σᾶς ἐγκαταλείψει. Ἀγρυπνεῖ. Συνε­χῶς θὰ προσφέρει καὶ θὰ προσφέρεται ἔμπρακτα, ἔστω καὶ ἂν τὴν ἀμφισβητοῦν. Σταθῆτε κοντά Της, στηριχθῆτε σ᾽ Αὐτήν. Κλεῖστε τὰ αὐτιά σας στὶς σει­ρῆνες τῶν σκοπιμοτήτων, καὶ ἀκοῦστε τὸ μήνυμα τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς προσδοκίας ποὺ σᾶς ἀπευθύνει γιὰ ἕνα καλύτερο αὔριο, περισσότερο ἀνθρώπινο καὶ κοινωνικό.

Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, “Χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, εἰρηνεύετε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν. Ἀμήν”».

Ὁ Μεσογαίας κ. Νικόλαος

Πολὺ πρὶν τὴν συνέλευσι τῆς Ἱεραρχίας ὁ μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος μὲ ἐγκύκλιό του πρὸς τοὺς χριστιανοὺς τῆς μητροπόλεώς του ἀναφέρεται «στὴν κατάσταση τοῦ γενικευμένου πανικοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν πατρίδα μας» ἐν σχέσει μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι. Ὁ λόγος του πηγαῖος, ἡ γλῶσσα του θαρραλέα, ἡ αὐτοκριτική του ὡς μέλους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας εἰλικρινής, καὶ οἱ προτάσεις του ἦλθαν σὰν βάλσαμο στὴν ἀγωνία τοῦ ποιμνίου. Παραθέτουμε μερικὰ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα.

«...Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἦρθε ἡ ὥρα ποὺ πρέπει ὁ λαὸς νὰ δείξει τὸ διαμέτρημα τῆς δύναμής του, νὰ κάνει γνωστὰ τὰ ὅριά του. Ἦρθε ἡ ὥρα ὅλοι μαζὶ νὰ πάρουμε στὰ χέρια μας τὶς τύχες μας. Ὅσο παραμένουμε ἀδρανεῖς, ὅσο μένουμε ὑποτελεῖς σὲ ἐσφαλμένες ἢ ἀβάσταχτες ἐπιλογές, τόσο καθιστοῦμε τὸν ἑαυτό μας συνυπεύθυνο στὸν ἀργὸ ἀλλὰ βέβαιο ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμό μας. Ἂν δὲν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δὲν θὰ ὑπάρχει συνέχεια!...

Ὁμολογῶ ὅτι καὶ ὡς Ἐκκλησία μᾶς κάνανε κομμάτι τοῦ καταρρέοντος κρατικοῦ συστήματος. Γι’ αὐτὸ καὶ συχνὰ μᾶς παρερμηνεύει ὁ λαός. Ἀγκαλιάσαμε τὸ κράτος, στηριχθήκαμε σὲ αὐτὸ καὶ τραυματίσθηκε ἡ βαθειὰ σχέση μας μὲ τὸν λαό. Τὸν ὑπηρετήσαμε μὲν ὡς πονεμένο καὶ φτωχό, ἀλλὰ δὲν τὸν ἀγκαλιάσαμε ὡς κομμάτι τῆς ὑπόστασής μας. Τουλάχιστον δὲν καταφέραμε νὰ μᾶς νιώσει ἔτσι. Μολύνθηκε τὸ γάλα τῆς μάνας του, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπό του ἀπὸ τὸ στῆθος της. Αὐτὸ εἶναι ὅ,τι χειρότερο ὑπάρχει. Ὁ λαὸς εἶναι ὅ,τι ἱερώτερο ἔχουμε μετὰ τὸν Θεὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία στὴ φύση της εἶναι ἡ ἀνάσα τοῦ λαοῦ. Αὐτὴν τὴν ἀνάσα τελευταῖα στερηθήκαμε. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ξαναρχίσει ὁ ζωτικὸς θηλασμός....

Θὰ ἤθελα λοιπὸν νὰ πῶ σὲ ὅσους δὲν μποροῦν νὰ πληρώσουν τὴν λεγόμενη “ἔκτακτη εἰσφορὰ ἀκινήτων” νὰ μὴ φτάσουν σὲ ἀπόγνωση. Νὰ ξέρουν ὅτι θὰ βρεθοῦμε ὅλοι ἑνωμένοι στὸ πλευρό τους καὶ θὰ φωνάξουμε μαζί: “Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος”. Ἂς καταλάβουν ὅτι δὲν ἔχουμε. Δὲν μποροῦμε. Φτάσαμε στὰ ὅριά μας, ἀλλὰ ἀρνούμαστε νὰ μᾶς τελειώσουν. Ἂν ἀδρανήσουμε δὲν θὰ τὸ καταλάβουν. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς προφήτευσε πρὶν ἀπὸ διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: “Θὰ σᾶς βάλουν βαρὺ καὶ δυσβάσταχτο φόρο ἀκόμη καὶ στὰ παράθυρα καὶ στὰ κοτέτσια, ἀλλὰ ὅμως δὲν θὰ προλάβουν”. Πράγματι, δὲν θὰ προλάβουν! Μὴ λυγίσετε μπροστὰ στὴν οἰκονομικὴ χρεωκοπία. Αὐτὴν ἤδη τὴ ζοῦμε. Ἀρνηθῆ­τε τὴ χρεωκοπία τῆς ἀξιοπρέπειας, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνι­κῆς συνείδησης. Αὐτὰ μποροῦμε καὶ πρέπει νὰ τὰ διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Ἔστω τώρα, τὴν τελευταία στιγμή...

Ὅ,τι καὶ νὰ συμβεῖ, ἀδελφοί μου, θὰ ἤθελα νὰ ξέρετε ὅτι ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία μας θὰ δώσει τὰ πάντα γιὰ νὰ σταθεῖ στὸ πλευρό σας. Ἂν σὲ ἕναν κόψουν τὸ ρεῦμα, ἐμεῖς θὰ τὸ κόψουμε σὲ ὅλους τοὺς ναούς. Θὰ κάνουμε γάμους μὲ κεριὰ στὰ χέρια καὶ λειτουργίες μὲ δάκρυα στὰ μάτια. Μὲ κανέναν τρόπο δὲν θὰ δεχθοῦμε, τὴ στιγμὴ ποὺ νοικοκυριὰ εἶναι βυθισμένα στὸ σκοτάδι, οἱ ναοὶ νὰ λειτουργοῦν μὲ ἀναμμένους τοὺς πολυελαίους...

Δὲν μᾶς ἔμεινε τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ μεταμορφώσουμε ξανὰ τὴν Ἑλλάδα σὲ πατρίδα μας, τὴν ἱστορία της σὲ ταυτότητά μας, τὰ παραδείγματα τῶν προγόνων μας σὲ βιώματά μας καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε ἀπὸ τὸν ἀσύνετο νεοπλουτισμὸ στὴν ἀξιοπρεπῆ λιτότητα καὶ ὀλιγάρκεια, ἀπὸ τὶς ὑποτελι­κὲς ὑποχωρήσεις στὸν ἡρωισμό, καὶ ἀπὸ τὸν παγκόσμιο διασυρμὸ στὴν ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια καὶ τὸν πανθομολογούμενο θαυμασμό.

Ἔτσι, ὁ Θεός, όπως λέγει καὶ ὁ λαός, δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει, γιατὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο δὲν θὰ Τὸν ἔχουμε κι ἐμεῖς ἀφήσει».