ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

Τὸ παράδειγμα τῆς Ἀλβανίας (ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα «Ἑστία» τῆς 8-10-2011)

Πολλοὶ θὰ παραξενευθοῦν μὲ τὸν τίτλο τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ.

Κάποιοι ἄλλοι θὰ θυμηθοῦν τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου, τὸν ὁποῖο ἐλοιδοροῦσαν διότι σὲ κάποια ὁμιλία του ἀνέφερε τὴν Ἀλβανία ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση ὅταν ἀκόμη τὴν κυβερνοῦσε ὁ κομμουνιστὴς Χότζα.

Ἐδῶ νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ ἕνα CD τὸ ὁποῖο περιέχει μιὰ ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη. Ἡ δισκέττα αὐτὴ ἦταν μέσα σὲ μιὰ θήκη πλαστικὴ μὲ μιὰ μικρὴ ἔντυπη ἐπιγραφὴ 185, Μιὰ χρυσοστομικὴ Ἀνθοδέσμη. Μητροπ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου (Ἀθ. 20-11-94). Ἐπι πλέον ἡ δισκέττα αὐτὴ εἶχε σημειωμένο μὲ μαρκαδόρο τὰ ἀρχικὰ Μ.Φ. καὶ τὸν ἀριθμὸ 145 (Ὁ π. Αὐγουστῖνος προέβλεψε, πρὶν ἀπὸ 25 χρόνια τὴν ἐπερχόμενη κρίση).

Τὸ πολὺ ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι περιγράφει τὴν ἀπόδραση 5 νέων Βορειοηπειρωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔσκαψαν κυριολεκτικὰ μὲ τὰ νύχια των καὶ πέρασαν κάτω ἀπὸ συρματοπλέγματα τῶν συνόρων μας γιὰ νὰ ἀξιωθοῦν νὰ ἀναπνεύσουν τὸν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας.

Ὁ μακαριστὸς π. Αὐγουστῖνος ἀφοῦ τοὺς φιλοξένησε καὶ τοὺς κουβέντιασε ἔβγαλε κάποια συμπεράσματα τὰ ὁποῖα εἶναι πολὺ χρήσιμα σὲ ὅλους μας τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες καὶ μπορεῖ νὰ συνοψισθοῦν περίπου ὡς κάτωθι:

Ἡ Ἀλβανία τοῦ Χότζα, ἂν καὶ ἦταν ἀνελεύθερη καὶ καταπιεστικὴ τυραννία, μπορεῖ νὰ μᾶς διδάξει τὰ παρακάτω:

1. Ἡ λιτότης τοῦ λαοῦ της, λόγω τῆς ἀνέχειας καὶ τῆς ἀνάγκης, ἦταν ἕνα γεγονὸς ἀναμφισβήτητο. Ὅμως χάρις σ᾿ αὐτὴν τὴν λιτότητα, ποὺ ἐσήμαινε ὅτι ζοῦσαν κυρίως μὲ χόρτα, ὄσπρια καὶ περιορισμένο ποσὸ ζωικῶν τροφῶν, ὥστε τὸ κρέας ζήτημα ἂν γευθοῦν μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα, χάρις σ᾿ αὐτὴν τὴν λιτότητα δὲν εἶχαν κάνει καθόλου χρέη.

2. Ἡ ἐργατικότητά των ἦταν ἡ ρουτίνα. Ὅλοι ἐργαζόντουσαν, οἱ περισσότερι σὲ χειρωνακτικὲς καὶ ἀγροτικὲς ἐργασίες.

3. Ἡ σκληραγωγία ἦταν μέρος τῆς καθημερινῆς ζωῆς ὅλων. Ἀκόμη καὶ οἱ φοιτητὲς τοῦ Πανεπιστημίου, στὶς διακοπὲς πήγαιναν καὶ ἐργαζόντουσαν στὰ ἀγροκτήματα. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ οἱ γιὸς τοῦ Χότζα, τοῦ προέδρου τῆς χώρας.

4. Ὅλες σχεδὸν οἱ οἰκογένειες ἦταν πολύτεκνες. Ἡ πολύτεκνη μητέρα ἐτιμᾶτο ἀπὸ τὸν πρόεδρο τῆς χώρας σὲ κάθε εὐκαιρία. Μάλιστα ἀναφέρεται ὅτι γιὰ νὰ τὶς τιμήσει τὶς ἀνέβαζε ἐπάνω σὲ ἐπίσημη ἐξέδρα καὶ τὴν χαιρετοῦσαν μὲ τιμὴ οἱ ἐπίσημοι καὶ οἱ στρατηγοί.

Μήπως αὐτὰ τὰ μηνύματα χτυποῦν κάποια καμπανάκια καὶ γιὰ μᾶς καὶ σχετίζονται μὲ τὸ ὅτι ἐμεῖς μὲ τὸ κυνηγητὸ τῆς καλοπέρασης καταχρεωθήκαμε ὅλοι καὶ εἴμαστε στὸ τέλμα τῆς μεγάλης αὐτῆς κρίσης;

Μήπως ὑπάρχει ἀκόμη καιρὸς νὰ ἀλλάξουμε συνήθειες καὶ νὰ γυρίσουμε πιὸ κοντὰ στοὺς προγόνους μας ποὺ τιμοῦσαν τὴν λιτότητα, τὴν ἐργατικότητα, τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν μητέρα, πολὺ περισσότερο ἀπὸ ἐμᾶς;