Μετὰ τιμῆς
Δ. Σ. Μποτσέας
τ. Καθηγητὴς ΤΕΙ Ἀθηνῶν
«Μὴν κουνηθῇς καθόλου…»
(ἀπὸ τὸ διαδίκτυο)
Αὐτὴ ἡ ἱστορία εἶναι πραγματική. Ὁ νέος εἶναι 30 ἐτῶν καὶ χωρὶς σχέση. Πῆγε τὸ βράδυ σὲ ἕνα μπὰρ γιὰ νὰ πιεῖ ἕνα ποτὸ καὶ ἐνῶ κάθονταν μόνος παρατήρησε μία κοπέλα ἀπὸ ἀπέναντι νὰ τὸν κοιτᾶ. Ἀφοῦ ἀνταλλάξαν μερικὲς ματιὲς ἀποφάσισε νὰ πάει νὰ τῆς μιλήσει. Ἤπιαν μαζὶ δύο ποτὰ καὶ τότε ἡ κοπέλα προφασίστηκε ὅτι δὲν αἰσθάνεται καλὰ καὶ παρακάλεσε τὸν νεαρὸ νὰ τὴν πάει στὸ σπίτι της. Αὐτὸς δὲν τὸ ἀρνήθηκε καὶ τὴν πῆγε. Ὅταν ἔφτασαν ἐκεῖ τοῦ εἶπε ὅτι νιώθει καλύτερα καὶ γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσει τοῦ ζήτησε νὰ ἀνέβει στὸ σπίτι της νὰ τὸν κεράσει ἕνα ποτό. Ἐκεῖνος, πιθανότατα νομίζοντας ὅτι ἡ βραδιὰ θὰ ἔχει καὶ συνέχεια, ἀνέβηκε μαζί της. Τὸ τελευταῖο πρᾶγμα ποὺ θυμᾶται εἶναι νὰ πίνει δύο γουλιὲς ἀπὸ τὸ ποτό ποὺ τοῦ εἶχε ἑτοιμάσει ἡ κοπέλα.
Ὁ νέος ξύπνησε τὴν ἑπομένη μέρα μέσα σὲ μία μπανιέρα γεμάτη μὲ παγάκια καὶ ἀκριβῶς μπροστά του στὸν τοῖχο ἦταν κολλημένο ἕνα σημείωμα τὸ ὁποῖο ἔλεγε· «Μὴν κουνηθεῖς καθόλου. Δίπλα σου ὑπάρχει ἕνα τηλέφωνο. Πάρε ἀμέσως τὸ 166». Πανικοβλημένος ὅπως ἦταν πῆρε πράγματι τὸ 166 καὶ ὅταν ἀπάντησε ἡ τηλεφωνήτρια τῆς ἐξήγησε τὴν κατάσταση. Τότε αὐτὴ τὸν ρώτησε ἂν πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη του ὑπῆρχε μία μεταλλικὴ πλάκα. Γυρνώντας προσεκτικὰ εἶδε ὅτι ὄντως εἶχε μία πλάκα στὴν πλάτη του καὶ τὸ εἶπε στην τηλεφωνήτρια. Τότε αὐτὴ τοῦ εἶπε νὰ μὴν κουνηθεῖ καὶ τοῦ ζήτησε τὴν διεύθυνση.Μετὰ ἔμαθε ὅτι τοῦ εἶχαν ἀφαιρέσει τὸν ἕνα νεφρό! Τοῦ εἶχαν τοποθετήσει τὴν πλάκα γιὰ νὰ μὴν μετακινηθεῖ καὶ τὸν εἶχαν στὰ παγάκια γιὰ νὰ μὴν πεθάνει ἀπὸ ἀκατάσχετη αἱμορραγία ἀφοῦ εἶχαν μὲν ράψει τὴν τομὴ ἀλλὰ δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀκολουθήσουν τὴν πλήρη ἰατρικὴ διαδικασία. Τοῦ ἐξήγησαν δὲ ὅτι ἡ ἀφαίρεση εἶχε γίνει ἀπὸ χειρουργὸ καὶ μάλιστα μὲ ἐκπληκτικὴ δεξιοτεχνία.
Ἐνημερῶστε ὅσο περισσοτέρους μπορεῖτε γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ πάει στὰ κανάλια καὶ τὶς ἐφημερίδες ἀφοῦ γιὰ νὰ ξεπεράσει τὸ σὸκ τὸν παρακολουθεῖ ψυχίατρος.
Τὸ παράδειγμα τῆς Ἀλβανίας (ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα «Ἑστία» τῆς 8-10-2011)
Πολλοὶ θὰ παραξενευθοῦν μὲ τὸν τίτλο τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ.
Κάποιοι ἄλλοι θὰ θυμηθοῦν τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου, τὸν ὁποῖο ἐλοιδοροῦσαν διότι σὲ κάποια ὁμιλία του ἀνέφερε τὴν Ἀλβανία ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση ὅταν ἀκόμη τὴν κυβερνοῦσε ὁ κομμουνιστὴς Χότζα.
Ἐδῶ νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ ἕνα CD τὸ ὁποῖο περιέχει μιὰ ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη. Ἡ δισκέττα αὐτὴ ἦταν μέσα σὲ μιὰ θήκη πλαστικὴ μὲ μιὰ μικρὴ ἔντυπη ἐπιγραφὴ 185, Μιὰ χρυσοστομικὴ Ἀνθοδέσμη. Μητροπ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου (Ἀθ. 20-11-94). Ἐπι πλέον ἡ δισκέττα αὐτὴ εἶχε σημειωμένο μὲ μαρκαδόρο τὰ ἀρχικὰ Μ.Φ. καὶ τὸν ἀριθμὸ 145 (Ὁ π. Αὐγουστῖνος προέβλεψε, πρὶν ἀπὸ 25 χρόνια τὴν ἐπερχόμενη κρίση).
Τὸ πολὺ ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι περιγράφει τὴν ἀπόδραση 5 νέων Βορειοηπειρωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔσκαψαν κυριολεκτικὰ μὲ τὰ νύχια των καὶ πέρασαν κάτω ἀπὸ συρματοπλέγματα τῶν συνόρων μας γιὰ νὰ ἀξιωθοῦν νὰ ἀναπνεύσουν τὸν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας.
Ὁ μακαριστὸς π. Αὐγουστῖνος ἀφοῦ τοὺς φιλοξένησε καὶ τοὺς κουβέντιασε ἔβγαλε κάποια συμπεράσματα τὰ ὁποῖα εἶναι πολὺ χρήσιμα σὲ ὅλους μας τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες καὶ μπορεῖ νὰ συνοψισθοῦν περίπου ὡς κάτωθι:
Ἡ Ἀλβανία τοῦ Χότζα, ἂν καὶ ἦταν ἀνελεύθερη καὶ καταπιεστικὴ τυραννία, μπορεῖ νὰ μᾶς διδάξει τὰ παρακάτω:
1. Ἡ λιτότης τοῦ λαοῦ της, λόγω τῆς ἀνέχειας καὶ τῆς ἀνάγκης, ἦταν ἕνα γεγονὸς ἀναμφισβήτητο. Ὅμως χάρις σ᾿ αὐτὴν τὴν λιτότητα, ποὺ ἐσήμαινε ὅτι ζοῦσαν κυρίως μὲ χόρτα, ὄσπρια καὶ περιορισμένο ποσὸ ζωικῶν τροφῶν, ὥστε τὸ κρέας ζήτημα ἂν γευθοῦν μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα, χάρις σ᾿ αὐτὴν τὴν λιτότητα δὲν εἶχαν κάνει καθόλου χρέη.
2. Ἡ ἐργατικότητά των ἦταν ἡ ρουτίνα. Ὅλοι ἐργαζόντουσαν, οἱ περισσότερι σὲ χειρωνακτικὲς καὶ ἀγροτικὲς ἐργασίες.
3. Ἡ σκληραγωγία ἦταν μέρος τῆς καθημερινῆς ζωῆς ὅλων. Ἀκόμη καὶ οἱ φοιτητὲς τοῦ Πανεπιστημίου, στὶς διακοπὲς πήγαιναν καὶ ἐργαζόντουσαν στὰ ἀγροκτήματα. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ οἱ γιὸς τοῦ Χότζα, τοῦ προέδρου τῆς χώρας.
4. Ὅλες σχεδὸν οἱ οἰκογένειες ἦταν πολύτεκνες. Ἡ πολύτεκνη μητέρα ἐτιμᾶτο ἀπὸ τὸν πρόεδρο τῆς χώρας σὲ κάθε εὐκαιρία. Μάλιστα ἀναφέρεται ὅτι γιὰ νὰ τὶς τιμήσει τὶς ἀνέβαζε ἐπάνω σὲ ἐπίσημη ἐξέδρα καὶ τὴν χαιρετοῦσαν μὲ τιμὴ οἱ ἐπίσημοι καὶ οἱ στρατηγοί.
Μήπως αὐτὰ τὰ μηνύματα χτυποῦν κάποια καμπανάκια καὶ γιὰ μᾶς καὶ σχετίζονται μὲ τὸ ὅτι ἐμεῖς μὲ τὸ κυνηγητὸ τῆς καλοπέρασης καταχρεωθήκαμε ὅλοι καὶ εἴμαστε στὸ τέλμα τῆς μεγάλης αὐτῆς κρίσης;
Μήπως ὑπάρχει ἀκόμη καιρὸς νὰ ἀλλάξουμε συνήθειες καὶ νὰ γυρίσουμε πιὸ κοντὰ στοὺς προγόνους μας ποὺ τιμοῦσαν τὴν λιτότητα, τὴν ἐργατικότητα, τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν μητέρα, πολὺ περισσότερο ἀπὸ ἐμᾶς;