1037: AY ANA-ANA
AY ANA-ANA
Anam Göycə Məhəmməd qızının vəfatına ithaf edirəm.
Vəfatından sonra, dözə bilmirəm.
Bağrım dönüb qana, ay ana-ana.
Sənsiz şad olmuram, sənsiz gülmürəm,
Gedim mən hayana, ay ana-ana.
Alaram, qiymətdə olsanda baha.
Əl çatmır, uzaqdır, yolun intiha,
Təbiət yetirməz, möhtacam daha,
Sən tək mehribana, ay ana-ana.
Dağ başına çökən, çəni düşündüm,
Doğdu bir ay batdı, günü düşündün,
Sənsiz səni anıb, səni düşündüm ,
Qaldım yana yana, ay ana-ana.
Çeşmən, bulağından, sulanıram da,
Axıb sellər kimi, bulanıram da,
Sənsiz bu həyatda, dolanıram da,
Könül sına-sına, ay ana-ana.
Ürək sənin hicranına dayanmaz.
Qəlbimin nə şamı, çırağı yanmaz,
Mən qədrini bilməz, mənanı qanmaz,
Oldum qana qana, ay ana-ana.
Vəfası yox imiş ömrün, canın,
Kimə qaldı bağın, gülün gülşanın,
Ləhzə əyilmədi, ömür karvanın,
Yalvardım sarvana, ay ana-ana.
Sərraf Qasım deyər, yolunu kəsir,
Tək məzar səni də eylədi əsir,
Yaranmış heç varlıq, sənin tək təsir,
Eyləmir insana, ay ana-ana.