We besluiten de eerste dag de omgeving te gaan verkennen. Over een goed geplaveid bospad (Bregeraweg) lopen we van Fiesch naar Wichel. Onderweg zien we veel parapenters die van de Eggishorn afdalen. In Wichel is ook een landingsplaats. In Fieschertal aangekomen zijn we toe aan Kaffee & Kuchen bij hotel/restaurant Alpenblick. Helaas zijn de Kuchen op, maar de Nederlandse serveerster raadt ons de homemade Nussgipfel aan. Dat blijken ook Kuchen die heerlijk smaken. Na de koffie trekken we verder omhoog over smalle straatjes door mooie Alpenweides. Bij Unnerbärg zoeken we een bankje op en maken een lunchsstop. J & H keren hier om en M & L zoeken het hogerop richting de Fieschergletsjer via wandelroute 6. Een steil bospad via Titter tot de Burghütte (berghut) volgt. Achter de berghut begint een Alpiene kletterroute met mooi uitzicht op de gletsjer. Na even de Klettersteig te hebben geprobeerd keren we om en dalen steil af richting Fieschertal via route 1. We dalen niet af naar Fieschertal maar blijven bovenlangs het dal lopen door het Brunnerwald over de Laggeraweg via route 10. Op het einde volgt nog een steile afdaling naar Fiesch. We vragen ons af of dit wel het juiste pad is die we moeders hebben opgestuurd. Bij de chalet aangekomen is er nog niemand thuis, we hebben ze blijkbaar ingehaald ergens onderweg, wat later bleek te kloppen: ze waren nog wat verder doorgelopen en afgedwaald.

's Ochtends als verjaardagstaart Apfelstrudel bij de koffie. Het is regenachtig weer dus het vertrek wordt uitgesteld. J besluit naar Brig te gaan met de trein van 13u. Moeders vertrekt een uur later na de lunch ook naar Brig, L en ik zwaaien haar uit op het station en fietsen daarna ook richting Brig. Onderweg klaart het gelukkig op en al gauw gaan de regenjassen en lange broek uit. Voorbij Lax hebben we genoeg van de drukke wegen en slaan een steil weggetje in richting Martisberg. Na het gehucht verlaten we de asfaltweg en slaan een grindweg in, vnl afdalend richting Betten. Na 2,5 km komen we weer op een asfaltweg uit, uitsluitend voor bestemmingsverkeer, op straffe van 5000 Franken boete. Het is een mooi verkeersarm weggetje door de Alpenweides dat naar Bettmeralp voert, 9 km klimmen tegen een gemiddelde van ruim 8% met af en toe steilere stroken boven de 10%. Ook af en toe een koude douche door sproei-installaties. Vlak voor Bettmeralp schuilen we voor een buitje bij een van de vele recyclingstations en vernemen we via sms dat ma en J ook met de kabelbaan onderweg zijn. Als ze boven zijn gaan we gezamelijk naar het bergmeer Bettmersee op 2010m. Daarna een thee / warme choki stop mit Kuchen (rabarber abrikoos wortel en pruim). Als men de tent gaat sluiten stappen we weer op de fiets en beginnen aan de afdaling met buitjes, regenboog mooie zonsondergangen en veel fotostops. Rond 20 u weer veilig op Dohle. De dag sluiten we af met een feestelijk diner: Kaasfondue.

Fietstocht naar het Binntal, J en moeders gaan per postbus. Steile klim (plm 10%) naar Ernen, daarna vlakt de klim af. Na Ernen worden we door de postbus ingehaald. De tunnel vlak vóór Binn is verboden voor wandelaars en fietsers worden ook om de tunnel geleid via de Twingistrasse. Een mooie onverharde weg die goed te bereiden is. Het fraaie pad door de Twingischlucht blijkt een kunstroute met veel kunstwerken, de een wat mooier dan de ander. Naar later bleek ook een opvallend kunstwerk van een kunstenaar uit notabene Sleen! In Binn aangekomen blijkt uit een smsje dat ma en J in een dorpje iets hogerop zijn uitgestapt (Imfeld) waar ze al aan de Kaffee und Kuchen zitten als wij daar zijn aangekomen. Na de koffiestop besluiten we het steile weggetje naar de groeve Lengenbach te fietsen cq lopen. Langs de weg veel uitleg over de geologische formaties en gesteenten waaruit de omgeving is opgebouwd. Wanneer we de groeve hebben bekeken komen moeders en J er ook aan. Wij dalen weer af naar Imfeld en fietsen verder omhoog richting de Schynnere Wyssi een mooi bergweggetje door de Alpenweides. We fietsen tot een hoogte van ruim 2000 meter en als het pad te onverhard/ruig wordt draaien we om en dalen weer af via Binn. Nog even een zijdalletje verkennen naar het Heiligkreuz (niet veel bijzonders) en daarna weer afdalend via Ernen terug naar de chalet in Fiesch.

Na het chalet 'bezemschoon' te hebben achtergelaten, vertrekken we. Moeders en J naar per trein Brig, wij met bepakte fietsen oostwaarts richting Andermatt. De Furkastrasse is gelukkig niet zo druk. Het eerste gedeelte vanuit Fiesch klimt nog pittig maar daarna vlakt het af en gaat het geleidelijker omhoog door het dal van de Rhône. Na Münster verlaten we de hoofdweg en kiezen we voor de wat vlakkere fietsroute. Op het voormalig militair vliegveld van Ulrichen loopt de fietsroute over de oude startbanen en maken we een lunchsstop. Bij Oberwald komt de fietsroute weer op de hoofdweg en begint de klim naar Grimsel en Furkapas. Mooie lange klim met veel haarspeldbochten en niet al te steil, gemiddeld 6% over 17 km. Vlak boven de pas maken we nog een stop bij de Rhônegletsjer, maar daar is niet veel van te zien zonder toegang te betalen bij de drukke snackbar vol dronken Zwitsers annex souvenirshop. Het begint bovendien te regenen, dus gauw wegwezen hier. Die regen houdt helaas aan gedurende de gehele afdaling van de Furkapas. Natgeregend komen we aan in Andermatt en het regent nog steeds dus besluiten we op zoek te gaan naar een hotelletje. Het wordt Pension Haus Bonetti, 100 Zwitserse Franken mit Frühstück, wifi en douche op de ruime kamer (wc op de gang). De fietsen kunnen in het fietsenhok. Tussen de buien door bezoeken we Andermatt, een gezellig plaatsje maar we koken met de brander op het balkon het avondmaal.

Relatief korte klim naar Oberalp pas, gelukkig droog, maar bewolkt weer. Voor Ilanz buïg weer. Daarna klaart het op en volgt een pittig klimmetje richting Valendas, daarna weer steil afdalend tot de fraaie Rheinschlucht. Bij Tamins zien we de Kunkelspas in de wolken, die laten we dus helaas links liggen en fietsen verder door naar camping au Chur (25 euro). In de namiddag verkennen we de Altstadt.

De route op weg naar de Silvrettapas gaat over rustige fietspaden. Het is zwaar bewolkt maar tot de pas blijft het redelijk droog. Het klimmen gaat goed, beter zelfs dan zonder bagage een week eerder. De klim is 13 km lang à 7%, percentages die me wel liggen. Bovenop de pas een aantal stuwmeren, weinig zicht op de omringende bergen door de zware bewolking, waar het helaas begint te regenen. In de afdaling wordt het alsmaar slechter en ook het drukke verkeer maakt het afdalen erg vervelend. Helemaal natgeregend en verkleumd bereiken we Landeck waar we op zoek gaan naar onderdak. Het eerste de beste bordje naar een fietsvriendelijk pension volgen we en komen terecht bij Pension Thialblick. Kamer kost 65 euro inclusief ontbijt, geen eigen gemakken, maar wel wifi, de garage wordt vrijgemaakt voor de fietsen en de natte spullen kunnen in de kelder worden gedroogd. 's Avonds verkennen we het centrum (met paraplu van het huis, wat wel nodig bleek) en eten een eenvoudige doch voedzame maaltijd bij Gasthof Greif (Wiener Schnitzel met friet en salade en varkenslapje met Knödel en paddestoelen). Grote porties voor weinig, al met al is het heel wat goedkoper dan in Zwitserland. Morgen schijnt het weer pas in de middag op te knappen (het regent nu weer) daarna wordt het beter.

Het regent in de ochtend nog steeds maar het pension is prima. De eigenaar heeft op strategische plaatsen langs de fietsroutes bordjes geplaatst dus er komen veel vakantiefietsers overnachten (meestal op weg naar Rome) alsmede ook Belgische stamgasten die er al 40 jaar komen. Na een uitgebreid ontbijt krijgen we poetslappen mee om de fietsen schoon te maken en in de garage kunnen de fietsen worden opgehangen om de remmen bij te stellen, die blijken al behoorlijk versleten in de natte afdalingen van de afgelopen dagen. Na dit noodzakelijke onderhoud vertrekken we over vrijliggende fietspaden van de Inn-Radweg zuidwaarts, richting Italië en de Reschenpas. De Kaunertaler Gletscherstrasse laten we ivm laaghangende bewolking links liggen. De hoofdweg B180 naar Nauders blijkt verboden voor fietsers maar gelukkig is er een alternatieve fietsroute over verkeersarme wegen/fietspaden. Veel hordes fietsers onderweg, het blijkt een zeer populaire fietsroute en de horeca speelt hier handig op in. Na een lunchstop en schuilend voor een buitje bij Pfunds, volgt de route eventjes de B184 maar duikt dan plots weer naar het dal van de Inn over gravelpaden naar het slot van Altfinstermünz, mooi gelegen aan de rivier. Daarna gaat de fietsroute echter weer steil omhoog richting de B180 en een voor fietsers verboden tunnel waar je alleen met een shuttle bus doorheen mag. Daar hebben we geen zin in en maken we, na andere fietsers te hebben gesproken die ook het bos in zijn gestuurd, rechtsomkeerd. Via de B184 passeren we vele malen de Zwitsers/Oostenrijkse grens en na grenspost Martina beginnen we aan de relatief korte klim (6 km a 6%) naar de Norbertshöhe (1405m), en dalen daarna een stukje af naar Nauders en het plateau van de Reschenpas (1504 m). Het weer klaart op en besneeuwde pieken van het Ortlermassief zijn aan de horizon zichtbaar. Op het glooïende plateau weer erg veel fietsers, een mooie route tot de grens met Italië, waar de Reschenpas ligt en even verderop het meer met de verdronken toren, waarlangs een halfverhard fietspad loopt. Ik kan me weinig meer herinneren van deze route, mogelijk reed ik over de 'autoweg' in 2002. Na een tweede stuwmeer volgt een zeer fraai “rollercoaster” fietspad aan de oostelijke oever, bijzonder steil tot 20% en glad asfalt, op en (vooral) af. In Glorenza/Glurns kamperen we op de zeer luxe camping Gloria Vallis, 30 € per site / 2 personen - 10% fietserskorting.

Mooi weer, mooie uitzichten op de besneeuwde Ortler. Fietsroute door wijngaarden, bij Prad begint de klim naar Stelvio. Fietsen zonder bepakking valt tegen door de verkeerde gewichtsverdeling: alles in één tas, waardoor de fiets teveel naar een kant trekt, dit klimt niet fijn. L neemt dan ook een grote voorsprong. Veel fietsers op de klim, we worden dikwijls ingehaald en zien regelmatig dezelfde (langzamere) fietsers die ons weer bijhalen als we een stop maken, kortom we zitten in “de bus” van het peloton. De nummers van de bochten staan ook aangegeven, ergens beginnend met 46, das nog 45 bochten te gaan, oops :-)

Ook erg veel (motor)verkeer op de klim. Boven de 5km wordt het lichtste verzet aangesproken, maar gelukkig raakt de proviandtas leger en lichter wat het klimmen makkelijker maakt. Na ruim 3,5 uur fietsen (incl uurtje rust/fotostops) zijn we boven. Het is hier een kermis aan souvenierwinkels en een verkeerschaos, een mooi plaatje maken van het bordje van de col zit er niet in. We klimmen nog wat hoger tot 2780m voorbij restaurant Tibet, hier wel mooiere vergezichten en minder volk, we eten een broodje en maken wat foto's voor FB. Daarna de afdaling richting Umbrailpas en steken de Zwitserse grens over. Op het hobbelige stuk onverhard begeeft de Garmin houder het, met een gsm hoesje bind ik de gps provisorisch op de stuurpen. Mooie bochtige afdaling tot Sta Maria, daarna nog verder dalend weer terug Italië in en in Glurns maken we nog een rondje langs de stadsmuren eten een ambachtelijk bereid ijsje dat prima smaakt na deze mooie rit. We besluiten de dag met een prima en niet dure schotel in het -voor een camping- sjieke restaurant.

Vanuit Glurns langs de Vinschgauer Radweg tot aan Merano. Het begin gaat via een enorme omweg weer langs Prad, daarna overwegend dalend over prima fietspaden langs de rivier de Adige (Etsch), veel door en langs appelboomgaarden, erg veel fietsers onderweg en mooi weer. Onderweg worden we herkend door de Duitser fietsers van een dag eerder bij de Reschenpas. Ruim 10 jaar geleden heb ik ook in dit dal gefietst maar toen waren er nog niet zoveel fietspaden. Tussen Rabland en Algund nog een mooie Stelvio-achtige afdaling over een fietspad inclusief genummerde bochten. Na bij Merano in het park te hebben gelunched volgen we de fietsroute door het dal van de Passer richting de Timmelsjoch pas. Het eerste stuk is een wat onverharde mtb route maar verder stroomopwaarts wordt het gravelpad wat beter, desondanks is L de fietsroute meer dan zat en wil de drukkere hoofdweg nemen, die echter minder vlak en vermoeiender fietsen is. Na St. Leonard in Passeier begint de lange klim naar de Timmelsjoch (volgens L zwaarder dan de Stelvio!). Het begin was inderdaad zwaar en na een uur klimmen bereiken we het bergdorp Moos. Het loopt al tegen 16u, wat zou betekenen dat we erg laat op de top zouden zijn (nog 3 uur klimmen voor de boeg) en laat in Sölden zouden aankomen. De Timmelsjoch blijkt dus een berg te ver, en we besluiten op zoek te gaan naar een gasthof. Bij Gasthof Lanthaler informeren we naar een Zimmer. De eigenaar antwoordt ons in het Engels en verwijst ons naar café/pension Maria. Daar aangekomen blijkt de eigenaar, die erg op die van Lanthaler lijkt (later bleek dat Pension Maria ook eigendom is van de familie Lanthaler) ons ook al in het Engels aan te spreken. Het pension heeft een ruime kamer, fietsvriendelijke faciliteiten zoals een fietsenberging met mogelijkheid tot sleutelen aan de fiets en natuurlijk wifi. Via Facebook laat neef Peter weten dat ie de Timmelsjoch vanuit Sölden aan beide kanten heeft beklommen, dat zal dan wel zonder bagage zijn geweest op een licht racefietsje, maar dan nog: respect! s Avonds gegeten bij gasthof Lanthaler, forel en entrecote, 36€ (inclusief 4 fruitvliegjes in de wijn).

Na een goed ontbijt om 8u45 al op de fiets, beginnend met steile klim van de Timmelsjoch vanuit Moos. Onderweg komen we allerlei kunstobjecten/tentoonstellingen tegen, genaamd "Timmelsjoch Experience". Vlak boven Moos komen we het eerste object tegen, de "Granat" met fraai uitzicht op het dorp. Na nog meer klimmen vlakt het wat af en merken we dat L's bagagedrager los zit, er is een boutje losgeraakt. Na 45 min zweten zit alles weer vast en kunnen we weer verder. De klim wordt mooier naarmate we hoger komen. Na de tunnels is het vlak tot de top. Ook mijn fietsbril breekt af en wordt gefixt met tape.

De afdaling is minder spectaculair met zelfs een stuk klim erin, dit zou ons zeker hebben genekt als we waren doorgefietst de vorige dag. Bovendien veel wind in de afdaling. In Sölden treffen we een luxe camping aan voorzien van alle gemakken, oa een apart fietsenhok incl. werkbank, een centrifuge om de was snel te drogen plus droogkamer, een mooi grasveldje voor de tenten, maar helaas is de wifi er niet gratis.

De weg naar de Brennerpas is een redelijk drukke weg, maar valt mee, niet steil, vals plat, verboden voor vrachtverkeer en alleen de laatste 5 km zijn wat steiler. Na Brenner volgen we de Eisack Radweg, een fraai fietspad over een voormalig treintracé. Zeer mooi stukje door het dal van de Pflerscher Bach. Vervolgens daalt het fietspad steil af terug naar het dal van de Eisack. De Eisack fietsroute loopt verder zuidwaarts als een achtbaan op en af, soms bijzonder steil. In Brixen kamperen we bij hotel-restuarant Löwenhof, een leuke camping met gratis wifi en centrifuge voor de was. Na de tenten te hebben opgezet via drukke fietspaden langs de Eisack naar het gezellige centrum en daarbij hoort uiteraard een Italiaans ijsje op het Domplein. s Avonds eten we pizza bij het restaurant op de camping.

Mooie rit over de Würzjoch, onregelmatig, matig steil, ca 8% met stukjes afdaling. De benen voelen weer goed en ik klim weer sneller. Na een pittig eerste stuk tot Sant Andrea volgt een vals plat door de bossen. Hoe hoger we klimmen des te mooier de uitzichten op de Dolomietenrotsen. Door de vele fotostops rond de pas beginnen we vrij laat aan de afdaling die ook nog eens een klimmetje bevat. Achteraf was het handiger geweest bij Antermeia linksaf te slaan richting Rina, was 5 km korter en minder klimmen. Nu komen we uit in San Martin de Tor en moeten nog een lange kloof door over een drukke weg (SS 244). Op de hoofdweg naar Brunico besluiten we linksaf richting St Vigil te slaan, 5 km met een klimmetje verder. Het blijkt een levendig toeristisch stadje met uitzicht op fraaie Dolomietenmassief. Rond half zeven bereiken we de drukke camping Al Plan die mooi gelegen is. Helaas geen wifi maar verder een prima camping. Rond zonsondergang slaan we de tent op. Het was een korte etappe maar met een behoorlijk hoogteverschil van tegen de 2 km!

Kort maar fraai fietstochtje naar het natuurpark Fanes-Sennes-Prags (12 km) daarna gewandeld. Park doet Amerikaans aan, á la Zion. Inclusief visitor center met park rangers (tegenover de camping) en tolpoort. Fietsers en wandelaars hebben echter vrij toegang, autos moeten tol betalen. Na de fietsen te hebben gestald bij de Pederü parkeerplaats, beginnen we aan de wandeling. Eerst lopen we een stukje richting de Fodara Vedla berghut, een slecht verharde weg met veel haarspeldbochten en erg steil, ca 25% is. Niet te doen voor de fiets, hoewel we een aantal durfals naar beneden razen en een enkeling zelfs omhoog fietst. Na een tijdje draaien we om, terug naar de Pederü parkeerplaats en beginnen aan wandeling no. 7 naar een meertje Le Piciodel. Heen via het wandelpad, terug via de onverharde grindweg. Op deze weg wordt wat meer gefietst, lijkt prima te doen maar eenmaal afdalend naar de parkeerplaats lijkt dit toch meer weggelegd voor de mtb-specialisten. Het dal wordt aan alle kanten door steile Dolomieten kliffen omsloten, een erg fraai natuurpark. Terug bij de parkeerplaats dalen we weer per fiets af naar St. Vigil, doen boodschappen en eten een ijsje. Om 18u weer terug op de camping, net op tijd om te douchen, de was doen koken en afwassen, want om 20u is het al weer donker.

Bij een pompstation kopen we dure cola omdat het zondag is en de winkels vertderop misschien gesloten, maar in Heiligenblut is de plaatselijke super nog open. Hierna begint de steile klim van de Grossglockner. Zwaar bewolkt, lange steile wegen tot Hochtor (2504m). Ik heb gelukkig weinig last van de valpartij maar de klim blijft lastig. Na de tunnel is het uitzicht mooier, eerst een afdaling gevolgd door een korte steile klim tot de volgende pas, Fuscher Törl, op 2428m. De afdaling is bochtig en ondanks de zware bewolking vele mooie uitzichten. Bovenop de pas was het vrij fris, 9c, in het dal 26c en warm. Via fietspaden bereiken we Zell am See en besluiten door te fietsen richting Saasfelden. Mooie uitzichten op de omringende bergmassieven vanaf de vallei. In Saasfelden vinden we een kamer in gasthof Liendlwirt, met twee aparte slaapkamers voor 38 € pp incl ontbijt. Het diner is ook prima voor uitgehongerde fietsers, grote porties voor rond een tientje.

Uitgebreid ontbeten, het regent nog stevig dus we vertrekken laat. Bij de gasthof een Duitse vakantiefietser van 74 uit Hamburg ontmoet, hij maakt een toer van Rosenheim via Landeck, Reschenpas, Brennerpas ri Salzkammmergut. Zonder elektrische ondersteuning! Na 10 km komen we aan de voet van de Hirschbichl, het begint weer te regenen dus we stellen de klim even uit totdat het opklaart. Dan begint de zeer steile maar korte klim naar de pas. Niet toegankelijk voor autoverkeer hoewel er wel enkele passeren, zelfs bussen. De klim is zeer onregelmatig en wordt op het eind gruwelijk steil, tot 30%. Ik stap voor de zekerheid maar af en ga lopen, L doet alles fietsend maar veel sneller is die niet. De afdaling is op het begin ook gevaarlijk steil, maar ook mooier met gekartelde pieken. Het weer klaart ook op. Daarna volgt een lange wat saaie afdaling via Berchtesgaden door een beladen stukje Duitsland. Opvallend veel wandelaars. Na Berchtesgaden volgen we een fietspad/fietsroute om de drukke B-weg te vermijden. Een deel van het pad is door een aardverschuiving weggespoeld waardoor we alsnog de B-weg moeten nemen, die heeft echter brede vluchtstroken dus dat is geen probleem. In Oostenrijk volgen we allemaal achteraf-fietspaden door de voorsteden van Salzburg, allemaal prima op de OFM aangegeven. Onderlangs het kasteel bereiken we de Altstadt waar we na een aantal hotels/pensions hebben bekeken kiezen voor de wat duurdere All youneed hotel gelegen in een rustig achterafstraatje tegen de bergwand van de Kapuzinerberg. Na te hebben ingecheckt verkennen we de stad en eten bij de Bärenwirt (te) stevige boerenkost. Via de boulevard lopen we terug met mooie uitzichten op de fraai verlichte Altstadt.

's Middags gaat het regenen en doen we niet zoveel. s Avonds eten we pizza en een seafood pasta schotel bij Beccofino en na achten gaan we naar de Rockhouse voor een dosis cultuur. Achtereenvolgens (gratis) optredens van Weense singer/songerwriters Martin Freytag, Dominik McNeder en de hoofdact Marcus Smaller (& Mozart). Uiteraard wordt alles opgenomen en op youtube gezet zoals van “Likeahurricane” mag worden verwacht. ;-)

Woensdag 11/09 Salzburg-Kahl (trein)

Ochtends na het ontbijt naar het station gefietst, 5 min van het hotel.

Trein van 10u09 van Salzburg-München, daar een boemel naar Nürnberg, vervolgens naar Wurzburg en tenslotte stappen we uit in het meest NW gelegen station in Bayern: Kahl. Op het station helaas geen lift dus op zijn Duits gewoon met de de fiets aan de hand de trap af en trap oprijden. Buiten begint het echter te regenen. Op het station ontmoeten we een ouder fietsend stel uit Bayern dat ook in Kahl is "gestrand" en op zoek is naar een hotel. Na een aantal hotels in de buurt te hebben afgebeld blijkt er nog plaats in Mainlust voor 66€, wij overwegen nog te kamperen als het eventjes opklaart, maar als het blijft regenen fietsen we ook maar naar het hotel. De deur blijkt dicht en het het echtpaar komt er na telefonisch overleg met de eigenaresse achter dat er sleutels klaarliggen in een envelop bij de ingang. De kamers blijken prima en de fietsen mogen binnen in de hal geparkeerd worden. 's Avonds eten we met het echtpaar een smakelijke maaltijd bij Restaurant Am Dorfplatz. Het stel blijken ware globetrotters te zijn die met fiets dan wel per mobile home de hele wereld te hebben afgestruind. Ze zijn net terug uit van een bustocht naar Tadjikistan en doen nog een fietsvakantie langs de Main voor een weekje. Ook zijn ze ouder dan we ze hadden ingeschat, van moeders leeftijd, maar nog niet toe aan een fiets met hulpmotor ;-)

Donderdag 12/09 Kahl-Aken (trein) Aken-Heerlen (17 km fiets) Heerlen-Utrecht (trein)

http://ridewithgps.com/trips/1856719

De terugweg gaat via Frankfurt, Koblenz, Keulen tot Aken op een Quer-Durchs Land Ticket (50€ voor 2 personen). Voor het traject Aken-Heerlen hebben we nog geen kaartje van de grens tot Heerlen en omdat het droog is besluiten we de het korte stukje van 17 km maar te gaan fietsen. Met de GPS op directe navigatie (hemeldbreed wordt de bestemming aangegeven) fietsen we dwars door de binnenstad van Aken en dat gaat prima. Dan begin het echter hard te regenen en moeten we schuilen in een bushokje. De regen houdt niet op dus fietsen we het laatste stuk door de regen om toch nog een trein te halen. In Heerlen is het droog en staat de trein van 17:44 naar Utrecht op het punt van vertrekken maar we mogen van de conductrice niet instappen met de fietsen (spitsregeling van 16.30-18.00). Op het forum van de wereldfietser had ik ergens gelezen dat er een uitzondering geldt op de spitsbeperking, reis je met de fiets van/naar het buitenland en kan je een internationaal fietsvervoerbewijs tonen dan mag je tijdens de spits wel je fiets meenemen. Ik protesteer en zwaai met mijn internationaal kaartje en we mogen voor deze ene keer met de fietsen de trein in.