Vr 27 mei Brussel - Heraklion
Dit jaar is een reis gepland naar Griekenland. De Grieken hebben het moeilijk en zijn bijna failliet dus een beetje steun kunnen ze wel gebruiken.
De keus gaat tussen Corfu of Kreta. Aangezien de weersvooruitzichten wat stabieler lijken voor Kreta besluiten we om naar Kreta af te reizen. Kreta wordt beperkt benut als fietseiland en staat meer bekend om strand zee en een paar mooie wandel kloven. Gelukkig is het nog vroeg in het seizoen en zijn de Jokertjes, Sterretjes en Engelse Hooligans nog niet aanwezig. We boeken een vlucht met Jetairfly vanaf Brussel (scheelt de helft qua prijs in vergelijking met Transavia) en gaan per trein naar België. Na veel overstappen met de nodige trappen op en af bereiken we de luchthaven, maar we zijn goed op tijd. Er staat een enorme rij van toeristen die onder andere naar Marokko gaan. Het Belgische luchtvaart personeel doet eerst wat gestresst over de fietsen. Terwijl we in de rij staan pakken we de fietsen in en beschermen we de belangrijkste delen met isolatiemateriaal en plastic, vervolgens gaat er een fietshoes overheen. We mogen de fietsen inchecken maar moeten wel een verklaring ondertekenen dat ze geen schadeclaims accepteren en dat vervoer op eigen risico is.
Tijdens de vlucht is door het dikke wolkendek weinig uitzicht op het landschap. Vanaf de Kroatische kust wordt het wel iets helderder maar dan begint de avond al in te vallen. We arriveren om 23 uur op het kleine vliegveld van Heraklion. De tassen komen als een van de eerste de band af rollen en dan naar de balie om te vragen waar de fietsen blijven; deze blijken buiten te staan en moeten we zelf ophalen. Er is gelukkig geen schade aan de fietsen en na het opladen van de fietsen rijden we naar het hotel. Het is al donker maar gelukkig rustig op de wegen. Het begint een beetje te druppelen en net als de bui los barst arriveren we in Heraklion. Het Krasno hotel (€ 65) dat we al in Nederland hebben geboekt is mbv de GPS snel gevonden. De fietsen moeten eerst buiten staan maar na wat aandringen mogen ze in het bagagehok gestald worden, dus staan veilig binnen. De kamer is vrij klein, maar we hebben nu niet veel nodig.
Za 28 mei Heraklion - Agios Nikolaos 107 km, 1642 hoogtemeters
Nachts zijn er veel onweersbuien. Na een uitgebreid ontbijt maken we eerst een korte wandeling door Heraklion centrum. Er is weinig te doen, de straten zijn leeg. Het seizoen is duidelijk nog niet begonnen, de hoofdstad is niet al te gezellig en het druilerige weer maakt het er niet leuker op. Snel weg uit deze stad en op naar het binnenland.
Om 11u fietsen we weer langs het vliegveld met wind mee. Het is niet druk dus we zijn al snel weer bij het vliegveld. We fietsen iets te ver door en kunnen helaas niet doorsteken en dreigen op de snelweg terecht te komen. Af steken bij het viaduct is iets te steil, dus we rijden weer een stukje terug om op de oude kustweg te komen. De stranden met dit bewolkte weer maken een troosteloze indruk, het seizoen is duidelijk nog niet begonnen. Voor Oh-Oh Chersonissos slaan we af van de kustweg, want we willen niet in deze toeristenfuik terecht komen.
Na de afslag naar Gouvas volgt een steile klim naar 300 meter. Het is een beetje bewolkt dus gelukkig niet te warm. Het begint te motregenen en de Skotino grot laten we dan ook maar links liggen.Halverwege de klim naar het Lashiti plateau komen we in de mist. We moeten behoorlijk klimmen naar 1000 meter. Helaas is er weinig uitzicht, maar dit heeft ook wel wat. M trekt zijn gele hesje aan wat in deze mist duidelijk opvalt. Het klimmen gaat moeizaam, moet nog wennen en conditie opbouwen. Aanvankelijk was het doel om op het plateau nog een rondje te rijden en op het plateau te blijven overnachten, maar de mist besluit ons om toch maar door te rijden en ook de dorpjes waar we doorheen fietsen zien er niet echt levendig uit. Het is met 10 graden ook vrij frisjes hier.
De afdaling is prachtig en de mist trekt weg. De regenjasjes gaan weer uit en we genieten van het prachtige uitzicht. Het is hier ook qua temperatuur veel aangenamer. De weg kronkelt omlaag naar Agios Nikolaos. Via de Trotter checken we een paar adressen en uiteindelijk komen we in hotel Doxa (€ 50) terecht. De kamer is groot met balkon. 's Avonds eten we lam bij Avli, 15EU pp
Zo 29 mei Agios Nikolaos - Sitia 77 km, 1140 hoogtemeters
M heeft last van zijn knie. De dag van gisteren was waarschijnlijk te zwaar geweest meteen met een zware klim en onverwacht weer. Door zijn nieuwe zadel zit hij iets hoger en moet zijn been teveel strekken. Na wat aan de stand van zijn stuur te hebben gesleuteld gaat het gelukkig beter. We fietsen naar Gournia. Een hoopje stenen moet een oude opgraving van een stad voorstellen. Het valt erg tegen, maar het uitzicht op de omgeving is mooi.Veel fraaier is de nabij gelegen Ha Canyon. Het is een van de smalste kloven van Kreta en alleen toegankelijk voor canyoneers. We hebben geen klimuitrusting bij ons noch enige ervaring, dus dat laten we aan de experts over. De wandeling naar de ingang is al erg fraai. We fietsen een onverhard weggetje af en hebben een prachtig uitzicht op de kloof. We parkeren de fiets vanaf het punt waar je niet meer kan fietsen. Een korte wandeling brengt ons bij de steile ingang. Daarna bezoeken we het kapelletje dat mooi strategisch is gelegen en eten we onder toeziend oog van een kudde geiten onze lunch. Het weer is vandaag prachtig, geen wolkje meer aan de lucht.Via een binnenweg komen we weer uit op de kustroute. De weg klimt daarna weer geleidelijk naar 475m, de kustweg is fraai door verschillende dorpjes. Via een korte afdaling eindigen we in Sitia.De Trotter wijst ons weer de weg. We vinden een ruime kamer pension Venus met gebruik van keuken en balkon voor 30 euro. We zijn de enige gasten en krijgen de grootste kamer maar wel bovenin het pand. Sitia is een aardig havenplaatsje, met nog weinig toeristen en uitsluitend locals. Restaurant Nato ligt een eindje lopen bij de haven, voorbij de drukke boulevard. We worden persoonlijk bediend door eigenaar George, een ex muzikant die oa in NL heeft gewerkt. George is een toffe vent en spreekt zelfs nog een paar woordjes Nederlands. We krijgen staka omelet van geitemelk en koekjes van aubergine en tomaat als vooraf plus zelfgemaakte raki van het huis. Als hoofdschotel kiezen we voor een visschotel en Lamskotelet met Griekse salade en patat. Totaal 35 euro voor 2 personen met toetje pruimen compôte van het huis. Deze tent is een echte aanrader.
Ma 30 mei Sitia - Zakros - Sitia 75 km 1227 hoogtemeters
We blijven een dagje in Sitia. De was kan goed drogen en we kunnen dan zonder bepakking een rondje te fietsen. We starten met een steil weggetje naar Krioneri. De weg loopt naar 700 meter. We hebben weer wat last van mist maar het is gelukkig niet erg koud. Vlak voor het dorpje hebben we het hoogste punt bereikt. De weg wordt onverhard tot Karidi, zo'n 5 kilometer, maar de weg is prima bereidbaar. Bij Karidi begint het asfalt weer. Het weggetje wordt wel nog smaller en het landschap erg fraai. Er volgt een prachtige afdaling met diverse haarspeldbochten naar Zakros. In Zakros vullen we onze voorraden aan en parkeren de fiets 3km buiten Zakros. Daar zijn we van plan af te dalen naar de Valley of the Dead (4 km). De kloof is prachtig met veel wildflowers. We wandelen tot aan de zee en besluiten via de old road weer terug te keren. Dit is een iets gemakkelijker te wandelen weg en even lang als de wandeling door de kloof. Het begin valt het uitzicht wat tegen, maar halverwege ontvouwt zich een prachtig uitzicht op de kloof.
Via Palekastro fietsen we langs de kustroute terug. We vermijden de zware klim van de ochtend en het gaat op en af naar beneden. Het laatste deel is de weg gerenoveerd en iets minder fraai. Ook deze weg is gesubsidieerd door de Europese Unie. Jammer dat daardoor karakteristiek volle weggetjes verdwijnen. Het avondeten kiezen we een drukke tent aan de boulevard, maar dit blijkt geen goede keuze, meer een soort snackbar. De bestelling laat lang op zich wachten en van het eten worden we ook niet vrolijk: 'biefstuk' blijkt een speklap en de Kebab lijkt meer op een ranzige frikandel.
Di 31 mei Sitia-Kastri 108km 1478 hoogtemeters
We gaan langs de bakker en halen daar wat broodjes. We fietsen eerst dwars door eiland over een pas van ongeveer 450m. Het is prachtig weer en genieten van een bloemenzee. Op de top is een klein kerkje zichtbaar waar we kilometers lang om heen fietsen. De zuidelijke kant is droger en ruiger. We dalen af naar de zuidkust waar we om een uur of 14 arriveren. We fietsen vervolgens langs een drukke weg door een tuinbouwgebied wat nogal saai is, maar het is vlak dus het schiet erg op. Bijna wordt M nog van de weg gereden door een (bezopen?) Kretenz die hem de pas afsnijdt en vlak voor hem een parkeerplaats induikt. In Mirtos spreken we Duitse toeristen die ons eerder hebben zien fietsen. We verlaten daar de hoofdweg en fietsen over een met vele EU miljoenen gesubsidieerde asfaltweg pal langs de kust. Af en toe is de weg onverhard, maar hij is prima te fietsen. Het is een rustig fraai stukje met mooie uitzichten. De weg is erg verlaten en slingert af en toe het binnenland in tot 200m. Het is behoorlijk steil. Voorbij Sidonia fietsen wederom naar een tuinbouwgebied tot Arvi. Na Arvi volgt een fraai stukje draaien en keren tot 170m hoogte en daalt dan steil af naar de kust. In Kastri komen we het Duitse echtpaar weer tegen die via de bergstreek om zijn gereden over de hoofdweg. In de bergen was het vrij fris. In Kastri vinden we dankzij het trottergidsje een studio bij Filo en Xenia voor 30euro. De kamer is perfect en de eigenares aardig. Een prima plek om te overnachten een rustig vissersdorpje.
We wandelen naar Keratokambos bij Taverna Livyko voor 19 euro voor 2 personen prima eten. Raki en toetje zijn weer van het huis.
Wo 01 juni Kastri - Zaros 76km 1587 hoogtemeters
Het is redelijk vlak tot aan Tsoutsouros, circa 10 km met twee kleine klimmetjes. Daar begint een gevreesde klim. We verlaten de geasfalteerde weg naar Achentrias, een van de colletjes die op L's to-do lijstje staat. De weg gaat 10 km steil onverhard omhoog. Het begin is gruwelijk steil. Door het losse gravel met meer dan 15% moeten we stukken lopen. Na paar km vlakt het af en wordt het beter gravel. Het landschap is droog en lijkt op een steenwoestijn, een compleet andere wereld. Een aantal woeste honden beginnen wild te blaffen als we langs fietsen. Gelukkig zitten ze aan de ketting. Na 10km komen we in Achentrias en begint het asfalt. We willen nog graag naar de top van de Asfendilia (979 meter), een fraaie puist met prachtige uitzichten. De weg slingert naar de top. Vervolgens volgt een lange snelle afdaling. De schaapjes en lammetjes liggen op het asfalt te zonnen. Beneden op het plateau is het zeer warm, zodat we een lange rustpauze bij een supermarkt nemen. Na de nodige icetea, bananen en yoghurts naar binnen te hebben gewerkt kunnen we er weer tegenaan.
We fietsen naar de ruines van Gortys, een oude Griekse stad, maar helaas is de toegang al gesloten als we daar tegen 16u arriveren. We wandelen rond het hek om toch wat fotos te maken van de Titusbasiliek. Daarna lopen we een weggetje in op zoek naar meer oude restjes die wel gratis toegankelijk zouden zijn, maar veel valt er niet te zien. (Later blijkt dat iets verder terug hadden moeten lopen, een paadje het binnenland in met meer fraaie ruïnes, maar helaas hebben we dat gemist). We vervolgen onze weg naar Zaros. Bij hotel Keramos worden we hartelijk ontvangen met cola en kruidenthee met koekjes. Dit fantastische hotel is een echte aanrader. We krijgen een ruime kamer met drie bedden met balkon waar we de fietsen mogen parkeren. Ondanks de korte rit zijn we aardig uitgeput door de zware klim en het warme weer.
's Avonds eten we bij Vegera. Het is al druk in het restaurant. Ook een groep Griekse fietsers is aan een grote tafel aangeschoven. We hebben een reuze honger en dat komt goed uit, want de gangen zijn eindeloos. De sfeer is geweldig. De ene schotel na de andere wordt opgediend: griekse salade, pasta met broccoli, de slakken slaan we maar over, couscous, stoofpotje van vlees, moussaka, kip met aubergine, kwark na. Dat alles voor slechts 12 euro pp, incl karaf wijn en water. Dit is het beste wat Kreta te bieden heeft. De kokkin komt zelfs af en toe uit haar keuken voor een praatje en het maken van foto's van haar gasten en na afloop wordt ons ook nog even gevraagd het gastenboek te tekenen. Een geweldige tent!
Do 02 juni Zaros - Skinakas - Zaros, 45km 1472 hoogtemeters
We starten met een geweldig ontbijt. Hotel Keramos is beroemd om haar uitgebreide ontbijt, ruim 12 bordjes met verschillende zoute en zoete hapjes. We krijgen ook een doggybag om alles wat we niet op kunnen eten mee te nemen voor de lunch onderweg.
We willen vandaag het Nida plateau op. We fietsen eerst naar Gergeri. Daar is de afslag naar de klim naar het plateau. Het staat niet aangegeven maar de GPS track van Wereldfietser Coos wijst de weg. Meteen uit het dorp begint de stevige klim. Met ferme haarspeldbochten gaat het hoger en hoger. We hebben een fraai uitzicht op de gehele vallei. Een aantal lammergieren circelen hoog boven de weg. Hun spanwijdte is met drie meter indrukwekkend. Na 15 kilometer bereiken we het plateau en is het steilste deel voorbij. Hier stopt ook het asfalt. De weg blijft goed bereidbaar, met enkele lastige rotsige passages. De natuur wordt steeds fraaier, en we hebben prachtig uitzicht op de besneeuwde Psiloritis (2456 meter) de hoogste berg van Kreta. De weg op het plateau is circa 15 kilometer tot we het hoogste punt bereiken. Daar begint weer asfalt. We besluiten niet af te dalen naar de grot van Zeus, maar nog verder door te klimmen naar het observatorium van Skinakas (1730 meter). Op de top heb je 360 graden uitzicht op het hele eiland.
Na een lunch op de top dalen we om 14 uur weer via dezelfde weg af. We dalen 6 kilometer af. De weg wordt weer onverhard en we dalen behoedzaam af. Plotseling gaat M onderuit. In een seconde is het gebeurt, terwijl onze snelheid met 16 km per uur niet erg hoog is. Een wesp heeft hem uit balans gebracht waardoor het stuur dubbelklapt en de fiets onderuit schiet en over de kop vliegt. Zijn fiets ligt bovenop hem en hij kan niet zelfstandig opstaan. L tilt de fiets weg en trekt hem overeind. Door de val heeft M een fikse schaafwond aan zijn handpalm opgelopen, gelukkig is niets gebroken maar de handpalm ligt helemaal open. Met een EHBO kit kunnen we de ernstige schade oplappen. Fietsen gaat op de onverharde weg niet, dus we besluiten verder te wandelen. Na in 1 kilometer te hebben gewandeld komt er toevallig een pickup truck langs. Gelukkig kunnen we een lift krijgen tot Gregeri, het dorp aan het begin van de klim. We tillen de fietsen achterop en klimmen in de laadbak. Ook met de pickup truck is de weg erg hobbelig. In Gregeri bedanken we de aardige Grieken voor de lift en vandaaruit proberen we weer te fietsen. Zolang de hand ontlast wordt gaat het wel en de laatste 7 km zijn snel afgelegd. In het hotel besluiten we het verblijf nog een nachtje te verlengen zodat de wonden kunnen herstellen. We eten bij Taverna Oasis, de forel is goed maar verder is het geen aanrader.
Vr 03 juni Zaros-Rouvas forest 18 km wandelen (815 hoogtemeters)
Vandaag doen we het rustig aan. De fietsen blijven op het balkon staan. Eerst genieten we weer van het heerlijke ontbijt. Buiten het dorp lopen we richting Limni meer met veel forellenfarms. Achter het meer klimmen we omhoog tot aan het kerkje Agios Nikolaos. Na het kerkje begint de kloof van Gafaris. De kloof wordt al snel smaller en is prachtig. Even verder opent de vernauwing zich en moeten we even een stukje over een brede zandweg. Het pad klimt dan steil door een tweede kloof, de Rouvas kloof met spectaculaire uitzichten. Op gevaarlijke delen zijn hekjes gezet en is het pad verstevigd. Een paar passages zijn erg rotsig. De kloof vernauwt zich weer en eindigt in een bos, het Rouvas bos. We volgen even de beek en steken deze een paar keer over. Uiteindelijk komen we op een prachtige picknickplaats op en groot plateau. Meerdere wandelaars rusten hier uit en genieten van het mooie weer onder de schaduw van de bomen bij het kerkje van Agios Ioannis. Na een lunch dalen we weer af door de kloof. Vervolgens kiezen we de onverharde weg terug naar Zaros. 's Avonds eten we weer voortreffelijk in Vegera, tomaten met feta en toast, pasta met zalm, pasta met kip, bonen en hachee plus kwark toetje na.
Za 04 juni Zaros - Plakias 85 km 1340 hoogtemeters
Vandaag is M voldoende hersteld om weer verder te fietsen. Het stuur is nu iets hoger afgesteld waardoor het klimmen wat makkelijker gaat. Zijn hand doet ook minder pijn en remmen en schakelen gaat ook goed.
Voor de laatste keer genieten we van het heerlijke uitgebreide ontbijt, de helft gaat mee voor de lunch in de doggybag. De rekening van hotel Keramos bedraagt 105 euro voor drie nachten (35eu per nacht) inclusief het vorstelijke ontbijt. Bij betaling ontvangen we van de hartelijke en immer vrolijke Katharina nog twee grote zakken met heerlijke bergthee.
Eerste stuk vanaf Zaros stijgt geleidelijk naar 600 meter. Vervolgens dalen we klein stukje af. Vanaf Fourfouras gaan we de vallei van Amari binnen. Dit zijn kronkelige steile weggetjes door kleine dorpjes zonder veel voorzieningen. Het is erg warm en de klim is behoorlijk zwaar. We kiezen een weg via Kardaki en boven op een tussen col rusten we bij een kappeltje uit. We worden door een vrouw aangesproken. Ze heeft net wat druiven tegen insecten bespoten. Ze vertelt dat ze een broer met een taverna in Platanias nabij Rethymnon, dus als we daar langs komen zijn we welkom. Na een korte afdaling begint de slot klim naar 800 meter. Deze is toch iets minder lastig dan het eerste deel van de klim. Via een snelle afdaling arriveren we in Spili, waar we onze voorraad bananen en Cola kunnen aanvullen. We dalen verder af via de prachtige Kourtaliotiko kloof en eindigen in het toeristische kustplaatsje Plakias. Via de Trotter vinden we Pension Aphrodite mooie ruime kamer met balkon voor 26 euro. We eten bij Christos met terras aan zee, niet echt bijzonder.
Zo 05 juni Plakias - Chora Sfakion via Aradena 78 km 1455 hoogtemeters
We bevinden ons aan de kust dus dat betekent dat we weer flink moeten klimmen. De weg loopt steil naar Sellia af. We hebben last van stevige rukwinden. Daarna volgt een mooi gedeelte met fraaie panoramas langs indrukwekkende kustweg met een mooie bloemenzee en hoge bergen op de achtergrond. Het is niet echt lastig. We ontmoeten andere vakantiefietsers met een kind in een aanhanger.Na een kort bezoek aan de ruïne van Frangocastello komen we aan in Chora Sfakia. Na wat informeren bij de haven is het plan morgen de veerboot naar Agia Roumeli te nemen, van daaruit de Samaria kloof in en vervolgens de ferry naar Paleochora. Fietsen kunnen mee aan boord. In Chora Sfakia nemen we achter in het dorp een eenvoudige kamer bij pension Stavris van Zorba de Griek.
De kamer kost 35 euro en heeft zoals gebruikelijk een keukentje, douche/wc en balkon, maar geen tv. Het is nog vroeg in de middag zodat we nog tijd hebben naar de Aradena kloof te fietsen. Eerst denken we dat we misschien tot aan Loutro kunnen komen, maar als we de kaart goed bestuderen loopt de weg maar tot Livaniana en is Loutro alleen per boot bereikbaar.
De brede geasfalteerde weg gaat met vele haarspeldbochten omhoog. De Grieken hebben hier een snelweg aangelegd, maar onduidelijk is waarheen. Kennelijk is een aannemer hier met het EU geld vandoor. Het uitzicht op de kust is zeer fraai, maar het is erg warm. M raakt bevangen door de hitte en valt bij een rustpauze pardoes in het talud, op zijn geblesseerde hand. De schade blijft beperkt tot wat schaafwonden en een weer bloedende hand, maar gelukkig is het hoogste punt bereikt en belanden we op een hoogvlakte met een aantal dorpjes. We fietsen een aantal kilometer verder tot aan Aradena.
Dit dorpje ligt op de rand van een indrukwekkende kloof en is te bereiken via een gammele brug met losliggende houten balken. We besluiten om de kloof niet af te dalen, want dat is weer een wandeling van 6 uur tot aan de kust. We dalen weer over de bochtige weg af en maken veel video opnames. In het centrum eten we bij een standaard toeristentent (Samaria), prima eten met een heerlijke sinaasappel als toetje van het huis.
Ma 06 juni Sfakia - Agia Roumeli / Samaria kloof - Paleochora (ferry)
We nemen de ferry van 10:30 vanuit Sfakia, die in Agia Roumeli aankomt rond 12u. De boot gaat eerst langs Loutro om te eindigen in Agia Roumeli. We zetten de fietsen weg in een rustig straatje een beetje uit het zicht. Aanvankelijk waren we van plan om vanuit Chania de hele kloof te doen vanaf de top, maar door de valpartij wandelen we alleen de kloof in en uit, de easy way. Samariakloof is gelukkig niet al te druk, de meeste tegenliggers dalen af en zien er behoorlijk afgepeigerd uit. Bij de Iron gate wordt de kloof nauwer, circa 4 meter breed. Het pad is vrij makkelijk en klimt nog nauwelijks. Na 7 km gelopen te hebben keren we om. De kloof is wel mooi maar minder spectaculair dan verwacht. Bij terugkomst in Agia Roumeli blijkt er net om 16u een veerboot te zijn vertrokken en moeten in de hitte wachten tot de veerboot van 17u. Op zich hebben we geen haast en genieten van het mooie weer.De volgende veerboot is veel kleiner (geen autoferry) en de fietsen kunnen net mee aan boord. De fietsen worden op het achterdek vastgesnoerd en er heerst een relaxe sfeer, mede door een aantal hippies aan boord.De tocht duurt ruim 2uur en voert langs een hoge klifkust. Paleochora is een aardige badplaats waar we een nette kamer vinden in rooms Blue Sky, 30 euro in middenin het centrum. Paleochora heeft nog een echt centrum en het toerisme valt nog mee. Het ligt dan ook in een uithoek van Kreta. Vroeger was dit een hippiestreek, maar daar valt nu weinig van te merken. Wel is de sfeer erg relaxed. We eten in Taverne Aposperida even buiten het centrum. De maaltijd valt tegen, konijn is erg vet. De talrijke muggen hebben een smakelijker maal.
Di 07 juni Paleochora - Chania 115 km 1487 hoogtemeters
Via een Amerikaans aandoende nieuwbouwwijk klimmen we Paleochora uit met mooie uitzichten op het stadje. De smalle en verkeersarme asfaltweg klimt door een groen beboste kloof verder omhoog tot 600m. Korte afdaling tot een drukkere weg richting Chania, waar we een stop maken bij een picknickplaats. Een Nederlands stel dat per huurauto 2 weken rondtoert houdt hier ook een koffiestop.
De weg gaat nu langs de kust en blijft continu op een hoogte van rond de 400m. We hebben mooi uitzicht op Elafonissi met allemaal bloemen die in bloei staan. Veel panoramas en druk vakantieverkeer. Het is warm en heet, +30c Na Platanos volgt een snelle afdaling naar Kissamou/Kastelli, een saai oord en te vroeg om te stoppen, dus fietsen we verder oostwaarts. We volgen een stuk snelweg, erg saai maar het rijdt wel lekker door. We fietsen het laatste deel met 30 km per uur. Daarna de oude kustweg dwars door een onafzienbaar lang gebied met vakantieresorts tot aan Chania. Chania is een mooie maar drukke stad. Het heeft in tegenstelling tot Heraklion echt iets van een hoofdstad. Hectisch verkeer, smalle straatjes, mooie gebouwen, verschillende mooie buurten. Het is even zoeken naar het straatje met pensions vlakbij de haven. In het drukke stadscentrum vinden we bij pension Nora een studio midden in hartje centrum. Van alle gemakken voorzien en de fietsen kunnen binnen in de keuken gestald worden.
Na een avondwandeling door het prachtige centrum eten we in Tamam, een voormalig Turks badhuis. Het restaurant is druk bezet en het eten is er goed. Als voorafje olijven brood en kruidenboter, daarna de saldade Tamam met avocado en walnoten. Baby geit en moussaka soort lasagne met aubergine. Toetje is van het huis kokosgebakje met de gebruikelijke raki. 30 euro.
Wo 08 juni Chania - Omalos - Chania 92 km 1273 hoogtemeters
Het kost wat tijd om de stad uit te komen. Hectische verkeersdrukte van een metropool wordt pas minder na een uur fietsen. We fietsen vandaag een rondje vanuit Chania naar de hoogvlakte bij Omalos, waar de Samaris kloof begint. Langs de weg talrijke sinaasappelbomen, maar we weerstaan het plukken van deze sappige vruchten want de arme Grieken zijn al genoeg bestolen. Als we de sinaasappelplantages achter ons hebben gelaten begint de lange klim naar het plateau. Het is weer erg warm en bij een taverna stoppen we voor een sinaasappel/ ijsstop. M zit vandaag in een dip en wil halverwege bijna omkeren. Zijn hand is weliswaar redelijk genezen maar al de energie is in het herstel gestoken. We zijn bijna bij de top dus we zetten even door. Een paar haarspelden verder zijn we bij het plateau gearriveerd. De weg daalt af naar het plateau van Omalos, geen echt dorp, alleen een verzameling hotels en tavernes. Er zijn geen winkeltjes dus we besluiten om te gaan eten bij een restaurant. Dan hebben we gelijk wat verkoeling. We bestellen één Griekse salade in een restaurant. De salade smaakt prima met lekker en veel koud ijswater. Na de lunch vervolgen we het rondje over rustige wegen. In de verte is nog zicht op de onverharde weg naar de Kallergi hut, die we dit jaar maar overslaan vanwege onze goede ervaringen met onverharde wegen. Een kort klimmetje over de rand van het plateau met grote windmolens. Het karakter van landschap verandert in een kale vlakte met weinig bebossing. We dalen af via een brede maar rustige weg. De drukke N weg vermijden we door op het eind kleine landbouwweggetjes te nemen. De extra kloof zit er vandaag niet meer in.
Na een bezoek aan de burcht met uitzicht over de stad 's avonds uit eten in de Turkse wijk bij the well of the Turk. De maaltijd is heerlijk. Turkse pizza en kebab met Marokkaanse munt thee en als toetje Turks fruit met jawel weer raki van het huis.
Do 09 juni Chania-Argiroupolis 84 km 1788 hoogtemeters
We fietsen via steile binnenwegen door de buitenwijken van Chania naar Souda via een militaire kazarne. Vervolgens komt er een vervelend stuk 3km langs de snelweg langs de kust. Verstand op nul en met het blik op oneindig fietsen we verder. Gelukkig kunnen we er vroegtijdig af. We besluiten nog even een zijweg in te gaan voor bezichtiging van de Romeinese ruines van Aptera. Dit is een vrij groot complex, met nog veel mooie gebouwen en een amphi theater. Er worden nog steeds opgravingen verricht. Het is een van de mooiere en oorspronkelijke historische sites die we hebben gezien.Vervolgens fietsen we via kleine weggetjes naar Vrises waar de klim begint richting de Witte Bergen naar het zuiden. Het weer betrekt en het begint te motregenen. We schuilen in een kapel en branden wat kaarsjes. Daarna klaart het weer weer op en wordt het weer erg warm. Na de Kare gorge volgt een pas en een korte afdaling naar het plateau van Askifou. Het is weer warm en heet en we lunchen in de schaduw van een supermarkt. We slaan af richting Asfendos en de klim wordt weer steiler. Het hoogste punt is rond 1100 meter. De omgeving wordt steeds mooier naarmate we oostwaarts fietsen. De uitzichten zijn eindeloos en blijven een tijdje op een hoogvlakte fietsen. Na de Bourolos pas (807 meter, met een mooi aan flarden geschoten verkeersbord) volgt een zeer scherpe afdaling met veel stenen op de weg. Met de remmen dichtgeknepen dalen we af omdat je anders gelanceerd wordt. Het is een gevaarlijke afdaling met een diep ravijn. De afdaling naar Miriokefala is bijzonder steil. Dit gedeelte waren we oorspronkelijk van plan te doen van Zaros naar Frangocastello, maar door de val is de route gewijzigd; ongetwijfeld zou dit een erg lastige rit zijn geweest in omgekeerde richting. We dalen verder af tot aan de bovenstad van Argiroupolis, waar we moe maar voldaan aankomen. We nemen rond half zeven een kamer bij Zographaki voor 30euro. De fietsen mogen in de eetzaal staan. We ontdekken het dorpje maar komen er achter dat de benedenstad diep in de vallei ligt en keren we om naar de hoofdstraat. In een nabijgelegen taverne eten we voor € 17,50 een prima maal met appel en raki als toetje.
Vr 10 juni Argiroupolis - Anogia 82 km 1460 hoogtemeters
We fietsen via een zeer bochtige en smalle weggetjes op en af via Zouridi. We dalen af via Gonia naar Rethimno. Een drukke maar mooie stad. We bezoeken de binnenstad met een mooie fontein. We fietsen daarna een stukje langs het strand, het is prima standweer maar we kiezen toch voor de fiets. We volgen nog een stukje de kustweg, want die is lekker vlak. De drukte valt mee. Daarna volgen we de weg het binnenland in, het is warm tot Perama. Daarna wordt het wat fraaier tussen de beboste gorges op en af. Het lijkt een beetje op Zuid Frankrijk en het ruikt erg lekker door de bloesems. Na Perama begint het behoorlijk te klimmen tot aan Axos. Daarna is het nog maar weinig kilometers naar Anogia waar we al vroeg om 16:00 arriveren. Dit aardige bergdorpje bevat vele steile wegen. We fietsen eerst naar het dorpsplein met een kerkje en enkele tavernes. Vervolgens klimmen we steil naar boven waar de hotels zijn. We beginnen eerst bij Marina, waar de aardige eigenares ons naar het goedkopere hotel Aris van haar schoonmoeder doorverwijst. We krijgen voor 40 euro een kamer met ontbijt en een fraai uitzicht vanaf het balkon. 's Avonds eten we in de dorpstaverne,grote porties frieten en lamsbout maar nogal stevig aan de prijs, 30 euro.
Za 11 juni 2011 Anogia - Nida - Anogia 45 km 877 hoogtemeters
We ontbijten in huiskamer van de schoonmoeder. Vandaag blijven we een dagje in Anogia. We klimmen op de fiets en gaan richting het Nida Plateau. De klim is erg fraai. Eerst mooi uitzicht op de vallei en Anogia. Daarna uitzicht op de besneeuwde piek van de Psiloritis en de Skinikas. We rusten even uit bij een peperdure picknickplaats, aangelegd met EU geld in the middle of nowhere. We genieten van een paar stenen van 65.000 euro. Geen wonder dat de Grieken failliet gaan en waar zou al dat geld zijn gebleven? Ook zien we veel stenen herdershutten (Mitato), die zullen wel wat voordeliger zijn geweest om te bouwen.
We maken veel foto's en video opnames. Dan dalen we af naar het Nidaplateau. Daar stopt de geasfalteerde weg en parkeren we onze fietsen. Vanaf de taverne is het 1km lopen naar de Idean grot van Zeus. Het gaat erg steil omhoog. Bij de grot kleven berggeiten tegen de rotswand op zoek naar schaduw. We dalen van naar de grot. In de grote grot is het glibberig met een verrotte houten plateau. Als we afdalen zien we een zwaardere dame weer omkeren omdat de helling te steil is, ze heeft ook het verkeerde schoeisel aan. De afdaling terug naar Anogia verloopt snel en we genieten weer van het mooie uitzicht.
We maken een klein stukje van een bruiloft mee. De lamsvlees wordt op straat gehakt en verdeeld, pickup trucks vol. Ze verwachten blijkbaar veel gasten, maar wij gaan het niet meer meemaken. Via een openstaand raampje kunnen we een glimp opgevangen van de mooie frescos in de Agios Ioannis kerk in het bovenste deel van het dorp. We eten bij Aetos, spaghetti, souflaki en salade voor €19, bediening zeer onpersoonlijk en verder niet veel bijzonders, geen aanrader.
Zo 12 juni Anogia - Heraklion - Knossos 54 km 388 hoogtemeters
Na afscheid te hebben genomen van de schoonmoeder pakken we de spullen op de fiets en dalen we af naar Heraklion. Het is niet echt lastig en een ritje van 1,5 uur. We passeren de fraaie Gonies gorge. In Heraklion zoeken we naar Hotel Rea, we zijn vroeg dus kunnen voor 40 euro kamer op de begane grond met gemakken en airco krijgen. De fietsen mogen in de kamer.Na een korte stop fietsen we de stad uit richting Knossos. Het is gelukkig niet erg druk. Knossos is niet zo groot dus een uurtje later staan we weer buiten. Vervolgens doen we een bezoekje aan een Venetiaans aquaduct en bij een kerkje gaan we lunchen. Via zeer steile binnenwegen kere we weer terug naar het centrum.Tot M's grote schrik is de GPS gereset en lijken alle tracks te zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Zou dat door het poortje komen bij de entree van Knossos? Ook een van L's minivideocamera's blijkt het niet meer te doen en alle opnames zijn verdwenen!Het centrum van Heraklion is erg doods en verlaten, bijna alle winkels zijn gesloten. Alleen op de pleinen rond de fontein is het wat levendiger. Tegen de avond wordt het wat drukker, maar vergeleken bij Chania is blijft het toch een slaperig provinciestadje. 's Avonds eten we lekker visjes eten bij de haven bij Syllogos Psarades, een visrestaurant van echte visssers, achteraf op een parkeerterrein. Het is er druk met voornamelijk Grieken. We mogen een kijkje nemen in de koelkast om een keuze te maken wat er die dag is gevangen, twee verse visjes van 400 gram. Griekse salade, gebakken aardappels en een karaf witte wijn voor 35 euro. Vlotte en vriendelijke bediening.
Ma 13 juni 2011
Heraklion-Airport 6 km
Na een eenvoudig ontbijt op de kamer (bruin brood van de super om de hoek en sinaasappelsap) pakken we de spullen in en checken omstreeks half elf uit. We hebben nog even tijd om langs de kathedraal te gaan en foto's van de fraaie frescos te maken. Daarna gaan we wandelend door het voetgangersdistrict. De winkels zijn nu wel open en het oogt weer wat levendiger. Langs de kustweg fietsen we naar het vliegveld. Na een kwartiertje bereiken we de luchthaven die klein maar vrij druk is. We zijn ruim op tijd en kunnen nog niet inchecken maar alvast de fietsen prepareren voor vertrek. Bij de balie is er een medewerker van Jetairfly aanwezig die helpt bij het inchecken, een service die niet alle vliegtuigmaatschappijen bieden. Na te hebben ingecheckt moeten de fietsen nog door de scanner. Deze bevindt zich aan het eind van het terminal gebouw en we moeten zelf de al ingepakte fietsen erheen slepen, twee aardige baliemedewerksters vergezellen ons naar de scanner.Het vliegtuig vetrekt ruim driekwartier vóór op schema en na een vlucht van 3,5 uur (met fraaie uitzichten op oa Corfu en Albanië) landen we rond 16.30 op het vliegveldje van Luik.
Na de fietsen weer gereed te hebben gebracht verlaten we om 17.15 de terminal en aan de hand van de gps fietsen we naar station Luik Guillemins. Dat gaat niet helemaal goed, want m.b.v. Google Maps voorbereide route wil bij de steile Maasoever een trap naar beneden nemen. Met de Openfietsmap is echter snel een alternatieve route gevonden naar het pompeuze Calatrava station. We zijn ruim op tijd voor de boemel van 18.22 naar Maastricht en kopen nog wat baguettes voor de terugreis. In Maastricht missen we net de aansluiting omdat we nog geen fietskaartjes hebben (overstaptijd 5 minuten) en de volgende trein gaat ivm met Pinkpop slechts tot Sittard. De aansluiting in Sittard verloopt echter probleemloos en er is nog plek voor de fietsen. Rond half tien komen we aan in Utrecht en drie kwartier later weer thuis.
