Vrijdag
Voor een paar zuiderlingen begint de reis met een vroege vlucht
vanuit Brussel, de rest vertrekt vanuit Amsterdam met tussenstop naar Turijn.
Daar staat een busje klaar dat ons naar de eerste hut brengt. De reis van zo’n 50 km eindigt via een smalle
bergweg van ca. 9 km bij de eerste hut, Rifugio Barbarra. Deze hut (rifugio) ligt in een schitterende vallei op 1753 m
hoogte. Reuze genieten van het uitzicht en onze eerste wandeling gemaakt.
Zaterdag
Via een oude weg gaan we naar de volgende hut, een klim en afdaling
van 600 m. Helaas lopen we in de wolken en is het uitzicht vandaag beperkt.
Hierdoor merken we wel de vele bloemen op die er staan.
We lopen langs hellingen waar soms nog 1 ½ meter sneeuw ligt.
Op de top staat een rifugio die deze dag voor het eerst dit jaar open is. De
eigenaar maakt voor ons heerlijke koffie en laat ons het uitzicht op een foto
zien!
Tijdens een schitterende afdaling komen we langs een botanische
tuin waar we even zonder rugzak onder een zwak zonnetje kunnen rondwandelen. In
de volgende hut Rifugio Jervis is het een gezellige drukte van veel Italianen
die het weekeinde in de bergen doorbrengen.
Zondag
Er is slecht weer voorspeld. Toch gaan we vol goede moed in
de regen op pad. We zijn nog niet ver als drie oudere Italiaanse heren ons
begeleiden op de berg naar de volgende hut. Voor een paar van ons een
behoorlijke beklimming van ruim 600 meter, voor deze heren een zondag-wandeling met paraplu. Onderweg maken
de heren voor ons zelfs een dam met stenen in het snelstromende water zodat we
kunnen oversteken.
Af en toe is het heel steil, maar goed te doen. We komen in de
leuke gezellige Rifugio Granero. Deze is omgeven door sneeuw, de kachel brandt
en de geur van gnocchi komt ons tegemoet. We nemen afscheid van onze Italiaanse
begeleiders die dezelfde route terug gaan na een heerlijke lunch.
Na een middag relaxen luisteren we tijdens de maaltijd naar
het voetballen op radio 1 en we
winnen ook nog!
Maandag
Door een probleem met de knie van een van onze deelnemers
besluiten we gezamenlijk de route aan te passen. In plaats van een rustdag
gevolgd door een wandeldag met een steile afdaling naar de eerste hut kiezen we
voor een makkelijkere afdaling naar de vorige hut en dan de wandeling naar de
eerste hut.
Een deel van de groep beklimt eerst nog de col Manzo. Na de
lunch dalen ze ook af.
Het is een schitterende dag. We zien gemzen, steenbokken en
zeer veel bloemen op de terugweg. Bij aankomst in Rifugio Jervis genieten we van een drankje
op het terras.
Rifugio Willy Jervis (1732 m) Vallei van de rivier Pellice Rifugio Granero (2377 m) Lago Lungo nabij Rifugio Granero
Dinsdag
Vandaag gaan we weer naar Rifugio Barbara. Degenen die iets
minder snel gaan, lopen heerlijk in eigen tempo over een breed pad. De rest
gaat via een smal paadje de berg op. Onderweg komen we elkaar herhaaldelijk
tegen. Afdalend door restjes sneeuw en mooie natuur komen we weer in het
schitterende dal met onze eerste hut.
We zijn nu officieel survivors! Dit wordt gevierd met
champagne met daarbij heerlijke stukken kaas van de plaatselijke kaasboer en
Italiaanse worst.
Net als alle andere avonden eten we een heerlijke Italiaanse
maaltijd. We beginnen met anti-pasta gevolgd door soep en/of pasta. Daarna een
gerecht met vlees, kip of omelet
met groente. En dan nog een toetje, eigengebakken taart of een panna cotta! Dit
gaan we echt missen.
Woensdag
De laatste dag gaan een aantal dames nog richting col
Manzol, een zeer steile beklimming in af en toe een wolk of mist. Daarna rugzakken
inpakken en een laatste verfrissende douche nemen.
Voor onze lunch met verse forel houdt een survivor een
speech voor Wien en Saskia en bieden we hen een kado aan.
We nemen afscheid van de vriendelijk mensen die hier werken
en gaan met onze chauffeur weer naar Turijn Airport. Hier moeten we afscheid
nemen van de dames die naar Amsterdam vliegen. Wij volgen later naar Brussel.
Een raar idee dat na intensief
samenzijn we weer onze eigen weg gaan.
Het waren maar vijf dagen maar saamhorigheid en sfeer voor
10!
