Embedded Files
(© PC 2017) Monte Lussari (1798m), Camporosso, It.
Moje roke so roke tistih,
ki delajo za skupnost.
Moj razum je razum tistih,
ki z besedo in dejanjem
orjejo brazde svobode,
resnice in ljubezni.
Mijn handen zijn de handen van diegenen,
die werken voor de gemeenschap.
Mijn verstand is het verstand van diegenen,
die met woorden en daden
de voren ploegen van vrijheid,
waarheid en liefde.
(Uit V. Žakelj, Molitev na gori)
Mgr. Žakelj was jarenlang niet enkel de aalmoezenier voor de Slovenen in de Benelux, alsook de culturele bezieler van de Sloveense verenigingen, maar ook een fervente fotograaf. De vakantiemaanden juli-augustus bracht hij door op Monte Lussari, een bedevaartsoord op het drielandenpunt tussen Oostenrijk-Italië-Slovenië. Hij zorgde er voor de religieuze diensten voor bedevaarders, maar bracht tijdens zijn vrije tijd ook vele uren door in de bergen. De bekroning van zijn levenswerk was de aankoop van een pand boven op Monte Lussari, zodat de Slovenen ook vertegenwoordigd zijn naast Oostenrijkers en Italianen. Dit pand noemde hij naar priester en professor Lambert Ehrlich, zijn grote idool, die ook afkomstig was van Camporosso. Na het overlijden van Mgr. Žakelj wordt dit berghuis testamentair verder onderhouden en uitgebaat door de Genootschap van Rafaël.
Sinds het eerste uur van het bestaan van de vereniging én het koor Slomšek was Monseigneur Vinko Žakelj zaliger (1918-1996) de grote bezieler. Vanuit Eisden leidde hij de Sloveense Katholieke Missie, en was hij de Sloveense priester voor Slovenen in de Benelux. Hij was een grote bezieler van het Sloveense kulturele leven, de zangkultuur, de Sloveense school ...
Het gebed op de berg Monte Lussari
Vinko Žakelj werd geboren op 14 maart 1918 in Šentjošt nad Horjulom. Nadat hij in 1938 zijn middelbareschooldiploma had behaald, ging hij naar het seminarie van Ljubljana. In 1945 trok hij zich terug naar Karinthië nadat de partizanen zijn drie broers en zussen hadden vermoord. In mei van datzelfde jaar werd hij gewijd (Krka na Koroškem, inwijdingsmis in Vetrinje). Hij voltooide zijn theologische studies in Praag en Rome, schreef zich in 1947 in voor de studie sociologie in Leuven en studeerde daar in 1951 af. In 1948 kwam hij voor het eerst naar Eisden (België), waar hij de rest van zijn leven als priester in het buitenland werkte. Tegelijkertijd was hij lange tijd pastoor voor Slovenen en Kroaten in enkele Belgische en Nederlandse parochies. Hij schreef uitgebreid voor Naša luč, een nieuwsbrief voor religieuze Sloveense emigranten in Europa, en was een zeer succesvol leider van het culturele en educatieve leven onder hen. Voerde verschillende campagnes uit om de getroffenen te helpen, vooral tijdens de oorlog op de Balkan. Met zijn omvangrijke activiteiten versterkte hij de reputatie van Slovenië en Slovenen in het buitenland. Hij was een vurig aanbidder van het bedevaartsoord Monte Lussari en tijdens zijn vakanties ook een spiritueel gids voor pelgrims. Hij was een amateurfotograaf. Hij zette zich in voor het Sloveense Ontmoetingshuis in Višarje, waar hij zijn hele leven van had gedroomd. Uiteindelijk lukte het hem, maar hij zag nooit de vruchten van zijn werk : een eigendom op de top van de Monte Lussari, door hem genoemd naar Lambert Ehrlich. Hij kwam in 1996 tragisch om het leven bij een auto-ongeluk in Lanaken, België. Hij rust op de begraafplaats van Šentjošt.
(gebaseerd op een publicatie van 2008 door de Studentenvereniging in Silaq.org.)
Page updated
Google Sites
Report abuse