Kościół Rwanda

Koncepcja powstała w oparciu o trzy symbole zawarte w rzucie budynku: ewangelię, krzyż i monstrancję. Zewnętrzna kolumnada powstała jako współczesne ujęcie antycznej świątyni, jako odwzorowanie pierwszych świątyń chrześcijańskich, chrystianizowanych w czasach antyku. Układ wnętrza świątyni oparto na gotyckim planie krzyża z bocznymi nawami. Zwieńczeniem całości jest kopuła ( jako monstrancja ) pod którą zlokalizowano ołtarz. Dwie wierze zaczerpnięte z gotyku stanowią domknięcie dachu oraz bazę dla 3 krzyży wieńczących świątynię. Wyższa wieża jako dzwonnica, niższa wieża ( przeszklona ) jako latarnia ( niema dzwonnica nocą ). Wszystkie elementy oparto na planie krzyża: rzut świątyni, słupy konstrukcyjne, czy układ dzwonnicy.

Kolumnada wydziela plac przy kościele. Jego zadaszenie oraz gęstość kolumn daje zacienienie dla wiernych, gromadzących się przed i wokół świątyni. Wnętrz kościoła jak sacrum od profanum oddzielone jest przeszklonymi ścianami aby móc zobaczyć z zewnątrz cały środek. Efekt wizualny i zachęcenie do wejścia do kościoła będzie widoczny szczególnie nocą gdzie dobrze rozświetlony środek będzie informacją dla zgromadzonych o nabożeństwie czy Mszy Świętej trwającej w środku. Tą informację zaniesie dalej szklana wieża, rozświetlona przez środek, jak latarnie nad brzegiem morza. Sygnał ten jak dzienny sygnał dzwonnicy będzie oznaczać po zmierzchu przyjdź! Dodatkowo wieże oznaczają symbol wody i krwi Pana Jezusa Miłosiernego.

Wszystkie elementy symboliczne wykorzystano jako funkcję zapewniające przyjazny mikroklimat wewnątrz: poprzez cień oraz szybką wymianę powietrza. Układ funkcjonalny świątyni jest standardowy: trzy bramy frontowe – wejścia głównego, nad nimi zawieszony chór wraz z organami (boczne klatki schodowe zapewniają komunikację pionową dla tych funkcji). Dalej nawa główna prowadząca prosto do ołtarza oraz boczne nawy mocniej wyposażone w ławki. Ołtarz zamyka wysoka ściana prezbiterium z wyciętym znakiem krzyża. Prezbiterium zostało zamknięte bocznymi ścianami poprzez zlokalizowanie na poziomie parteru zakrystii, a na poziomach wyższych pomieszczeń technicznych: poziom +1 klimatyzacja, poziom +2 wentylacja, poziom +3 taras pod dodatkowe funkcję. Pomieszczenia techniczne zostały połączone z parterem poprzez zamknięte klatki schodowe.

Mikroklimat świątyni zapewni znaczne jej zacienienie poprzez kolumnadę i zadaszenie otoczenia świątyni. Dodatkowo szklana wieża ma spełniać zadanie wielkiego wywietrznika, nagrzewanego przez słońce w ciągu dnia i tym samym wzmagającego wentylację wewnętrzną. Nawiew powietrza z zewnątrz będzie odbywał się poprzez kanały ukryte pod posadzką z wlotami zamaskowanymi w stopniach zewnętrznych. Przejście powietrza przez kanały pod posadzką pozwoli na obniżenie temperatury w okresach ciepłych oraz jej podniesienia w okresach chłodnych. Dużą przestrzenią wentylacyjną stanowi kopuła spełniając w jakimś procencie funkcję szklanej wieży, wspomagając główne założenie wentylacji grawitacyjnej. Nad zakrystiami zlokalizowano pomieszczenia klimatyzacji, gdzie schłodzone powietrze będzie się rozchodzić poprzez ażur ściany pomieszczenia technicznego w okresach najgorętszych. Nad klimatyzacją zlokalizowano wentylatorownie, która ma za zadanie wprowadzenie ruchu powietrza wewnątrz budynku, jako mechaniczne wspomaganie wentylacji grawitacyjnej przy jednoczesnym otwarciu pionowych świetlików dachu. Zlokalizowanie wszystkich funkcji technicznych wewnątrz budynku uwalnia dach świątyni od urządzeń technicznych.

Całość budynku świątyni zaprojektowano tak aby maksymalnie wykorzystać konstrukcję budynku do zapewnienia wystroju świątyni oraz ograniczyć konieczność stosowania drogich systemów instalacji. Tym samym budynek powinien być tani w utrzymaniu poprzez konieczność minimalnego wykorzystania światła sztucznego, dodatkowych elementów wentylacji mechanicznej czy ogrzewania.