Serama

Serama nie potrzebuje szczególnej diety. Pszenica, karma granulowana, jabłka, gastrolity, większe ziarna (kukurydza i groch) pokruszone. Do oswajania i przyzwyczajania do jedzenia z ręki, możemy używać żywe larwy mącznika. Podobnie jak wszystkie kury, serama chętnie zjada resztki ze stołu, takie jak makaron, ryż, niewielka ilość suszonego chleba. Potrzebuje wybiegu, na którym wyszukuje sobie owady, zjada dużo trawy i różnych roślin. Uwielbia kąpiele słoneczne. Często mówi się, że serama potrzebuje ciepła ale minęło sporo czasu, odkąd jej przodkowie opuścili Malezję i praktycznie przystosowała się do temperatur panujących w Europie. Natomiast ptaki importowana bezpośrednio z Malezji nadal wymagają w zimie ogrzewanych pomieszczeń. Wielu hodowców w okresie mrozów, trzyma swoje, nie tylko importowane ptaki w pomieszczeniach. Podobnie jak większość kur, powinna unikać wilgoci i przeciągów ... Seramy świetnie latają dlatego dobrym rozwiązaniem jest trzymanie ich w wolierach. Co dodatkowo zabezpiecza te niewielkie kurki przed atakiem drapieżników. Jest to spokojna rasa i z powodzeniem można trzymać kilka kogutów na jednym wybiegu. Świetnie dogaduje się także z innymi rasami niewielkich spokojnych kur np. z karzełkiem kochinem.Wkrótce po przybyciu do Europy ( ale również teraz) zdarzały się krzyżówki z innymi rasami. Jedni hodowce robili to z przymusu nie mając kur tej rasy do pary, inni chcieli poprawić nieśność lub uzyskać jakieś nowe cechy ...

Podobna historia ma miejsce obecnie kiedy seramy sprowadzane z Malezji są krzyżowane z europejskimi. Prowadzi to do mieszania typów co niekoniecznie jest korzystne dla rasy.

WZORZEC

Serama (D, GB, F, NL: Serama)

Wzorzec EE - zatwierdzony na spotkaniu Europejskiej Komisji Standaryzacyjnej ds. Drobiu w Pohlheim, marzec 2009 rok.

Odmiany barwne dodane na spotkaniu EKS-D w Toledo, maj 2010 rok.

Pochodzenie

Bardzo stara rasa karłowatych kur, pochodzenia malajskiego, obecnie rozpowszechniona na całym świecie. W 2001 roku została sprowadzona do Ameryki Północnej, a następnie przez Holandię do innych krajów europejskich.

Wrażenie ogólne

Bardzo mały, szeroki i o zwartej budowie karzełek, o charakterystycznej i majestatycznej postawie. Linia głowy, szyi i piersi w kształcie litery S. Bardzo ufna kura, dająca się łatwo oswoić.

Cechy rasowości koguta

Głowa: mała, nieco odchylona do tyłu.

Policzki: małe, okrągłe, o delikatnej strukturze, czerwone.

Grzebień: pojedynczy, średniej wielkości, prosty i podniesiony, o możliwie 5-ciu równo i ostro wykrojonych ząbkach. Środkowe ząbki o tej samej wysokości co blaszka. Linia blaszki nie dotyka linii karku.

Oczy: duże, o żywotnym wyrazie, od pomarańczowych do czerwonobrązowych.

Zausznice: małe, owalne, przylegające, czerwone, niewielkie pobielenia dopuszczalne.

Dzwonki: średniej wielkości, okrągłe, o delikatnej strukturze.

Dziób: mocny, lekko zakrzywiony, o barwie zależnej od barwy skoków.

Szyja: średniej długości, w kształcie litery S, wygięta do tyłu. Grzywa bogata i sięgająca daleko na ramiona.

Tułów: krótki, szeroki i głęboki, opadający ku dołowi.

Grzbiet: bardzo krótki, szeroki; patrząc z profilu - linia grzbietu, wraz z linią szyi i ogona, tworzy kształt litery V.

Ramiona: szerokie i dobrze zaokrąglone.

Siodło: szerokie, pióra dobrze rozwinięte, przykrywające przejście siodła w ogon.

Pierś: noszona wysoko, bardzo dobrze rozwinięta, pełna, szeroka i dobrze zaokrąglona, zdecydowanie wysunięta do przodu i wyraźnie sięgająca poza koniec dzioba.

Brzuch: krótki i z bogatym upierzeniem puchowym.

Skrzydła: duże i długie, noszone prostopadle do podłoża, jednakże niesięgające ziemi, nieco odstające, a końce piór wygięte nieco do środka. Lotki pierwszego rzędu długie i średniej szerokości, ich końce niecałkowicie przykrywają końce lotek drugiego rzędu (trójkąt skrzydłowy nieostry).

Ogon: średniej wielkości, noszony prawie prostopadle do podłoża. Sterówki szerokie, rozłożone w wachlarz, sięgają ponad głowę, od tyłu tworząc kształt odwróconego V. Główne sierpówki długie, szerokie, szablaste i tylko lekko zakrzywione. Boczne sierpówki dobrze rozłożone, średniej długości, górne w kształcie szabel, dolne lekko wygięte. Ogon może dotykać blaszki grzebienia, jednak nie przechyla się do przodu (jak ogon wiewiórki).

Podudzia: zdecydowanie krótkie, mocne, ustawione równolegle i dobrze rozstawione.

Skoki: średniej długości, dzięki czemu skrzydła mogą być noszone prostopadle do podłoża; gładkie, równomiernie pokryte łuskami; barwa zależna od barwy upierzenia (patrz: opisy barw).

Palce: cztery, proste, dobrze rozstawione i równomiernie pokryte łuskami.

Upierzenie: pełne i dobrze rozwinięte, przylegające.

Cechy rasowości kury

Podobna do koguta, z wyjątkiem różnic między płciami. Linia grzbietu w kształcie raczej wąskiej litery U. Siodło i przejście w ogon dobrze wypełnione.

Duże błędy cech rasowości

Duży, gruby lub wąski tułów; długi grzbiet; wąska lub płaska pierś; pozioma postawa; prosta linia szyi i głowy; krótkie nogi; zbyt mało prostopadle do podłoża, poziomo lub zbyt do przodu noszone skrzydła, zbyt płaski lub ku głowie opadający ogon, mocno wygięte główne sierpówki, niewłaściwe charakterystyczne cechy głowy, przewaga bieli w zausznicach.

Masa ciała: kogut do 500 g, kura do 425 g (wzorzec europejski nie klasyfikuje ptaków według masy ciała).

Masa jaj wylęgowych (minimalna): 23 g.

Barwa skorupy jaja: od beżowej do kremowobiałej.

Rozmiar obrączek: kogut - 11, kura - 10.

na podstawie:

http://www.entente-ee.com...zwerghuhner.pdf

oraz

wzorca niemieckiego - tłumaczenie prof. Manfred Uglorz (rok 2017):

http://kwartalnik.golebni...lnik/1_2014.pdf

http://scnaonline.weebly.com

https://docs.google.com/document/d/1CgDyIjvViPs82sAKYDqPfwivIht3DHP7fgr0tkpb-2g/edit

Odmiany barwne

Uwaga: błędy w barwie i rysunku rozpatrywane są tylko w przypadku ptaków porównywalnych pod względem figury. Barwa piór oraz rysunek odgrywają znacznie mniejszą rolę aniżeli pokrój, postawa i charakterystyczne cechy rasy.

Biała: czysta biel. U koguta dozwolone jest nieco barwy żółtej w grzywie i siodle. Skoki żółte.

Duże wady: mocno zażółcone pióra; pióra innej barwy.

Czarna: nasycona i równomiernie rozłożona barwa z zielonym połyskiem. U koguta dopuszcza się pojedyncze czerwonawe lub srebrzyste pióra w grzywie. Skoki żółte, dozwolony ciemny nalot.

Duże wady: mocno czerwony lub srebrzysty nalot na piórach; także rozbielenia; mocno fioletowy połysk.

Niebieska: barwa szaroniebieska, w jaśniejszym lub ciemniejszym tonie, z mniej lub bardziej widocznym obrzeżeniem. Grzywa i pióra na ramionach koguta od ciemnoniebieskiej do czarnoniebieskiej barwy. W grzywie koguta dopuszcza się czerwonawe lub srebrzyste pióra. Skoki żółte, dopuszcza się ciemny nalot.

Duże wady: mocno plamista barwa podstawowa; mocny czerwonawy lub żółtawy nalot na piórach; mocne rozbielenia.

Brązowa: możliwie równomiernie intensywna barwa brązowa, z brązowym połyskiem. U koguta grzywa i siodło nieco bardziej lśniące. Skoki żółte, dopuszcza się ciemny nalot.

Duże wady: mocno nierównomierna barwa podstawowa; brak połysku; rozbielenia.

Czarno-biała srokata: barwa podstawowa to bogata czerń z zielonym połyskiem. W grzywie koguta pojedyncze czerwonawe pióra dozwolone. Na końcach piór białe zakończenia lub nieregularne białe plamki. Rysunek u koguta zgodny z kształtem piór właściwym dla płci. U kury możliwie równomiernie rozmieszczony rysunek. Czysto białe lotki i sterówki dopuszczalne. U starszych ptaków występuje większa ilość białych piór. Skoki żółte, dopuszcza się ciemny nalot.

Duże wady: brak połysku; dominująca biel u młodych zwierząt.

Niebiesko-biała srokata: podstawowa barwa szaroniebieska, mniej lub bardziej ciemna. U koguta grzywa, siodło i ramiona ciemnoniebieskie do czarnoniebieskich. W grzywie koguta dopuszcza się pojedyncze czerwonawe lub srebrzyste pióra. Skoki żółte. Dopuszcza się ciemny nalot. Rysunek i błędy w rysunku jak u czarno-białych srokatych.

Brązowo-biała srokata: barwa podstawowa to bogaty brąz z brązowym połyskiem. Skoki żółte, dopuszcza się ciemny nalot. Rysunek i błędy w rysunku jak u czarno-białych srokatych.

Pszeniczna złocista (pszeniczna):

Kogut: głowa, grzywa i siodło brązowoczerwone ze złotym obrzeżeniem piór, bez kreskowania. Ramiona, pokrywy skrzydeł i grzbiet jasnoczerwonobrązowe. Pasy na skrzydłach (lusterko) czarne z zielonym lub niebieskawozielonym połyskiem. Lotki pierwszego rzędu matowoczarne z wąską brązową krawędzią zewnętrznej chorągiewki. Zewnętrzne chorągiewki lotek drugiego rzędu złocistobrązowe (trójkąt skrzydła), wewnętrzne matowoczarne. Pierś, brzuch i uda czarne. Ogon czarny z zielonym połyskiem; brązowe obrzeżenia na bocznych sierpówkach.

Kura: głowa i pióra na szyi czerwonawobrązowe; niewielki matowoczarny nalot w dolnej części dozwolony. Trójkąt skrzydłowy nieco ciemniejszy. Wewnętrzne chorągiewki lotek pierwszego i drugiego rzędu czarne. Grzbiet i płaszcz (boki) barwy pszenicznej. Pierś, brzuch i uda barwy jasnopszenicznej. Ogon szaroczarny z brązowawym cieniowaniem. Nieco ciemniejsza tonacja całości dozwolona. Podpuszenie szare, dopuszczalne pszeniczne.

Skoki: żółte.

Duże wady: U koguta dużo brązowej barwy w ogonie lub na piersi, u kury bardzo jasna barwa podstawowa, mocne czarne przyprószenie lub za jasne obrzeżenie piór na płaszczu.

Pszeniczna srebrzysta:

Kogut: głowa, grzywa i siodło słomianożółta z wąskim srebrzystym obrzeżeniem i brązowawym kreskowaniem (stosinami) w dolnej części. Ramiona, pokrywy skrzydeł i grzbiet intensywnie pomarańczowe. Lusterko czarne z zielonym lub niebieskawozielonym połyskiem. Lotki pierwszego rzędu matowoczarne z białawą krawędzią zewnętrznej chorągiewki. Wewnętrzne chorągiewki lotek drugiego rzędu czarne, zewnętrzne chorągiewki żółtawobiałe (trójkąt skrzydła), lekko brązowawy nalot dozwolony. Pierś, brzuch i uda czarne. Ogon czarny z zielonym połyskiem. Srebrzyste obrzeżenia na dolnych bocznych sierpówkach.

Kura: głowa i pióra na szyi matowobrązowe ze srebrzystym obrzeżeniem; niewielki matowoczarny nalot w dolnej części dozwolony. Wewnętrzne chorągiewki lotek pierwszego i drugiego rzędu czarne. Grzbiet, płaszcz i trójkąt skrzydła barwy pszenicznej. Pierś, brzuch i uda barwy kości słoniowej. Ogon szaroczarny z brązowawym cieniowaniem. Nieco ciemniejsza tonacja całości dozwolona. Podpuszenie jasnoszare, dozwolone jasnopszeniczne.

Skoki: żółte.

Duże wady: U koguta zbyt brązowa, zbyt biała lub za mocno plamista grzywa, dużo srebrzystych piór w ogonie lub na piersi, u kury prawie biała barwa podstawowa, brak srebrzystości na szyi, mocne przyprószenie lub jasne obrzeżenie piór na płaszczu.

Pszeniczna brązowo-złocista (pszeniczna brązowa): jak pszeniczna złocista, ale czarne części piór zastąpione barwą intensywnie brązową z brązowym połyskiem.

Pszeniczna brązowo-srebrzysta: jak pszeniczna srebrzysta, ale czarne części piór zastąpione barwą intensywnie brązową z brązowym połyskiem.

Pszeniczna kremowa:

Kogut: głowa, grzywa i siodło barwy pszenicznej. Ramiona, pokrywy skrzydeł oraz grzbiet kremowobiałe. Zewnętrzne chorągiewki lotek pierwszego i drugiego rzędu (tzw. trójkąt skrzydła) jasnopszeniczne a zewnętrzne chorągiewki z szarobrązowawym przyprószeniem. Pierś, brzuch oraz uda bardzo jasnokremowe do prawie białych. Zewnętrzne, widoczne części sterówek barwy pszenicznej, zakryte części z szarobrązowawym przyprószeniem. Główne i boczne sierpówki w barwie intensywnie pszenicznej do żółtawej. Należy dążyć do zdecydowanego kontrastu pomiędzy intensywną barwą grzywy, siodła i ogona, a jasną resztą upierzenia. Podpuszenie szare.

Kura: głowa i pióra szyi jasnożółtawopszeniczne. Pozostałe upierzenie z możliwie równomierną barwą podstawową bardzo jasnokremową do prawie białej. Zewnętrzne chorągiewki lotek pierwszego i drugiego rzędu (tzw. trójkąt skrzydła) barwy bardzo jasnokremowej, a zewnętrzne chorągiewki z szarobrązowawym przyprószeniem. Zewnętrzne widoczne części sterówek barwy jasnopszenicznej, zakryte części z szarobrązowawym przyprószeniem. Podpuszenie szare do czarnoszarego na głowie.

Skoki: żółte.

Duże wady: u koguta zbyt jasne pióra grzywy, siodła i/lub ogona, za ciemna barwa piór tułowia, brak kontrastu; u kury za ciemna barwa podstawowa, czarny rysunek na szyi.

Pszeniczna pstra:

Kogut: jak pszeniczna złocista (pszeniczna), lecz brąz na piersiach dopuszczalny. Na końcach piór białe zakończenia lub nieregularnie białe plamki. Rysunek u koguta zgodny z kształtem piór właściwym dla płci. Lotki czysto białe oraz biały ogon dozwolone. U starszych zwierząt wzrasta ilość białych piór.

Kura: możliwie równomierna barwa podstawowa pszeniczna do czerwonobrunatnej. Wewnętrzne chorągiewki lotek pierwszego i drugiego rzędu czarne. Ogon szaroczarny z brązowawym cieniowaniem. Na końcach piór białe zakończenia lub nieregularnie białe plamki. Białe plamki często znajdują się na czarnych plamkach. Ogólny obraz tak równomierny, jak to możliwe. Lotki czysto białe oraz biały ogon dozwolone. U starszych zwierząt wzrasta ilość białych piór.

Skoki: żółte.

Duże wady: u koguta czysto biały trójkąt skrzydła, jasne upierzenie grzywy i siodła. Zbyt jasna barwa podstawowa u kury.

Jasnopszeniczna pstra:

Kogut: jak pszeniczna pstra, lecz grzywa i siodło są jasnopomarańczowoczerwone.

Kura: jak pszeniczna pstra, lecz z możliwie jednolitą jasnożółtawą pszeniczną barwą podstawową.

Skoki: żółte.

Duże wady: czysto biały trójkąt skrzydła, ciemne upierzenie grzywy i siodła u koguta, ciemna barwa podstawowa u kury.

Pszeniczna srebrzysta pstra:

Kogut: jak pszeniczna srebrzysta, jednak dozwolone kremowe pióra na piersi. Rysunek jak pszeniczna pstra.

Kura: jak pszeniczna srebrzysta, ale z możliwie równomiernie barwą podstawową kremową do jasnopszenicznej.

Skoki: żółte.

Duże wady: czysto biały trójkąt skrzydła koguta, za ciemna barwa podstawowa kury.

Pszeniczna brązowa pstra: jak pszeniczna brązowa, ale czarne części piór zastąpione barwą intensywnie brązową z brązowym połyskiem.

Żółta z czarnym ogonem: barwa upierzenia głowy, szyi i tułowia równomiernie żółta (u koguta nieco intensywniejsza - pióra kogucie). Zewnętrzne chorągiewki lotek pierwszego i drugiego rzędu żółte, wewnętrzne czarne, dzięki czemu zamknięte skrzydło wydaje się być prawie żółte. Sterówki czarne, w dolnej części lekko żółte. Sierpówki główne i boczne czarne, pożądane wąskie żółte obrzeżenie. Podpuszenie jasnożółte do jasnoszarego.

Skoki: żółte.

Duże wady: czarny rysunek na szyi, przewaga żółtej barwy w ogonie, rozbielenia.

Czerwona z czarnym ogonem:

Kogut: rysunek jak w barwie żółtej z czarnym ogonem. Podstawowa barwa czerwonobrązowa. Barwa grzywy, ramion i siodła nieco bardziej intensywna.

Kura: jak mocno ciemnoczerwona kura odmiany pszenicznej złocistej.

Skoki: żółte.

Duże wady: czarny rysunek na szyi, przewaga czerwonej barwy w ogonie, rozbielenia, bardzo niejednolita barwa podstawowa u kury.

Złocista z brązowym ogonem:

Kogut: głowa, grzywa i siodło jasnopomarańczowe z matowobrązowymi stosinami. Ramiona i grzbiet w barwie czerwonobrązowej z połyskiem. Lotki pierwszego rzędu matowobrązowe z brązową krawędzią zewnętrzną. Chorągiewki zewnętrzne lotek drugiego rzędu czerwonobrązowe (trójkąt skrzydła), wewnętrzne matowobrązowe. Pierś, pokrywy skrzydeł, lusterko, brzuch i uda jasnokasztanowobrązowe. Sterówki bardzo ciemnomatowobrązowe, w dolnej części jasnokasztanowobrązowe. Sierpówki brązowe z brązowym połyskiem. Boczne sierpówki lekko przyprószone i mocno błyszczące. Podpuszenie brązowawoszare.

Kura: pióra głowy i szyi intensywnie żółte, w dolnej części z matowobrązowym kreskowaniem i żółtymi stosinami. Lotki żółte z matowobrązowymi wewnętrznymi chorągiewkami. Grzbiet, siodło, pióra pokrywowe ogona i płaszcz jasnożółte z żółtymi stosinami i żółtymi obrzeżeniami. Wewnętrzne części tych piór z mniej lub bardziej wyraźnym matowobrązowym przyprószeniem. Pierś, brzuch i uda równomiernie jasnożółte. Ogon czekoladowobrązowy, górne części sterówek kolorystycznie łączą się z barwą piór pokrywowych ogona. Podpuszenie szarawe.

Skoki: żółte.

Duże wady: u koguta nieczysta barwa piersi, ciemna grzywa i siodło, brak połysku na piórach; u kury bardzo jasna lub niejednolita barwa podstawowa.

Złocista z obwódką z brązowym ogonem:

Kogut: głowa, grzywa i siodło lśniąco pomarańczowe z matowobrązowym kreskowaniem. Ramiona i grzbiet czerwonobrązowe z połyskiem. Lotki pierwszego rzędu matowobrązowe z brązową krawędzią zewnętrzną. Chorągiewki zewnętrzne lotek drugiego rzędu barwy czerwonobrązowej (trójkąt skrzydła), wewnętrzne matowobrązowe. Pierś, pokrywy skrzydeł, lusterko, brzuch i uda jasnokasztanowobrązowe z delikatnym czarnym obrzeżeniem. Sterówki bardzo ciemnomatowobrązowe, w dolnej części jasnokasztanowobrązowe. Sierpówki główne brązowe z połyskiem, sierpówki boczne przyprószone i mocno błyszczące. Podpuszenie brązowawoszare.

Kura: jak kura złocista z brązowym ogonem.

Skoki: żółte.

Duże wady: niewyraźne obrzeżenie piór u koguta, ciemne grzywa i siodło, brak połysku, u kury bardzo jasna lub niejednolita barwa podstawowa.

Złocista srebrzystoszyja z brązowym ogonem:

Kogut: głowa, szyja i siodło: widoczne części piór w barwie jasnokremowej do prawie białej, a podstawa piór jasnobrązowa. Ramiona i grzbiet czerwonopomarańczowe z połyskiem. Lotki pierwszego rzędu matowobrązowe z brązową krawędzią zewnętrzną. Lotki drugiego rzędu z zewnątrz czerwonobrązowe z wąskim kremowym brzegiem (trójkąt skrzydła czerwonobrązowy, dopuszczalne nieco kremowego przecieku), wewnątrz matowobrązowe. Pierś, pokrywy skrzydeł, lusterko, brzuch i uda jasnokasztanowobrązowe. Sterówki bardzo ciemnomatowobrązowe, w dolnej części jasnokasztanowobrązowe. Sierpówki główne brązowe z połyskiem, sierpówki boczne przyprószone i mocno błyszczące. Podpuszenie brązowawoszare.

Kura: pióra głowy i szyi barwy pszenicznej ze srebrzystym obrzeżeniem i matowobrązowym kreskowaniem w dolnej części. Lotki barwy pszenicznej z brązowymi wewnętrznymi chorągiewkami. Grzbiet, siodło, pokrywy ogona i płaszcz barwy pszenicznej z różową poświatą i jasną krawędzią piór. Wewnętrzne pole tych piór z mniej lub bardziej wyraźnym matowym szarobrązowym przyprószeniem. Pióra piersi, brzucha i ud barwy jasnopszenicznej z jaśniejszymi brzegami i jaśniejszymi stosinami. Ogon szarobrązowy, górne części sterówek kolorystycznie łączą się z barwą piór pokrywowych ogona. Podpuszenie szarawe.

Skoki: żółte.

Duże wady: u koguta nieczysta barwa piersi, żółta lub niejednolita grzywa, brak połysku. U kury bardzo niejednolita barwa podstawowa, brak jasnego obrzeżenia piór.

Złocista z obwódką srebrzystoszyja z brązowym ogonem:

Kogut: głowa, szyja i siodło: widoczne części piór barwy jasnokremowej do prawie białej, a podstawa piór jasnobrązowa. Ramiona i grzbiet czerwonopomarańczowe z połyskiem. Lotki pierwszego rzędu matowobrązowe z brązowymi krawędziami zewnętrznymi. Lotki drugiego rzędu z zewnątrz czerwonobrązowe z wąskim kremowym brzegiem (trójkąt skrzydła czerwonobrązowy, dopuszczalne nieco kremowego przecieku), wewnątrz matowobrązowe. Pierś, pokrywy skrzydeł, lusterko, brzuch i uda jasnokasztanowobrązowe z delikatnym czarnym obrzeżeniem. Sterówki bardzo ciemnomatowobrązowe, w dolnej części jasnokasztanowobrązowe. Sierpówki główne brązowe z połyskiem, sierpówki boczne przyprószone i mocno błyszczące. Podpuszenie brązowawoszare.

Kura: jak kura złocista srebrzystoszyja z brązowym ogonem.

Skoki: żółte.

Duże wady: u koguta niewyraźne obrzeżenie piór, żółte oraz niejednolite pióra grzywy, brak połysku. U kury bardzo niejednolita barwa podstawowa, brak jasnego obrzeżenia piór.

Złocista z podwójną obwódką (podwójnie łuskowana) srebrzystoszyja z brązowym ogonem:

Kogut: głowa, szyja i siodło: widoczne części piór barwy jasnokremowej do prawie białej, a podstawa piór jasnobrązowa. Ramiona i grzbiet czerwonopomarańczowe z połyskiem. Lotki pierwszego rzędu matowobrązowe z brązową krawędzią zewnętrzną. Lotki drugiego rzędu na zewnątrz czerwonobrązowe przechodzące w kremowe (trójkąt skrzydła dwubarwny czerwonobrązowy/kremowy), wewnątrz matowobrązowe. Pierś, pokrywy skrzydeł, lusterko, brzuch i uda jasnokasztanowobrązowe z delikatnym czarnym obrzeżeniem na krawędzi pióra. Wewnątrz tej czarnej obwódki znajduje się wyraźna kremowa wewnętrzna obwódka. Sterówki bardzo ciemnomatowobrązowe, w dolnej części jasnokasztanowobrązowe. Sierpówki główne brązowe z połyskiem. Boczne sierpówki lekko przyprószone i mocno błyszczące. Podpuszenie brązowawoszare.

Kura: jak kura złocista srebrzystoszyja z brązowym ogonem.

Skoki: żółte.

Duże wady: u koguta niewyraźne obrzeżenie piór, zbyt szeroka wewnętrzna kremowa obwódka tak, że pierś nie jest pięknie trójbarwna, żółta lub niejednolita grzywa, brak połysku. U kury bardzo niejednolita barwa podstawowa, brak jasnej obwódki piór.

Srebrzysta z obwódką z brązowym ogonem:

Kogut: głowa, grzywa i siodło srebrzystobiałe z matowym jasnobrązowym kreskowaniem. Ramiona i grzbiet srebrzystobiałe. Lotki pierwszego rzędu matowobrązowe, z białą krawędzią zewnętrzną. Lotki drugiego rzędu na zewnątrz białe (trójkąt skrzydła), wewnątrz matobrązowe. Pierś, pokrywy skrzydeł, lusterko, brzuch i uda srebrzystobiałe z delikatnym czarnawym obrzeżeniem. Sterówki matowobrązowe, w dolnej części szarobiałe. Sierpówki główne jasnobrązowe z połyskiem. Boczne sierpówki lekko przyprószone. Podpuszenie brązowawoszare.

Kura: pióra głowy i szyi prawie białe, w dolnej części z matowobrązowym kreskowaniem. Lotki bardzo jasnopszeniczne z szarobrązowymi chorągiewkami wewnętrznymi. Grzbiet, siodło, pokrywy ogona i płaszcz kremowe do prawie białych. Wewnętrzne brzegi tych piór z mniej lub bardziej wyraźnym przyprószeniem. Pierś, brzuch i uda prawie białe. Ogon jasnoszarobrązowy. Górne części sterówek kolorystycznie łączą się z barwą piór pokrywowych ogona. Podpuszenie szarawe.

Skoki: żółte.

Duże wady: u koguta mocny żółty nalot na barwie podstawowej, niewyraźne obrzeżenie piór. U kury bardzo niejednolita barwa podstawowa.

na podstawie:

wzorca europejskiego seramy

http://www.entente-ee.com...zwerghuhner.pdf

wzorca niemieckiego - tłumaczenie prof. Manfred Uglorz

http://kwartalnik.golebni...lnik/1_2014.pdf

oraz polskich wzorców ras kur i barw - "Wzorce. Drób rasowy" (2012)

Zainteresowanych tematem zapraszam na forum http://www.forum.woliera.com/