Rogier Arie Jan Hoogland
*Papendrecht, 12 november 1972
+ 't Zand, 24 oktober 1994
December is voor Rogier te vroeg gekomen
die jaren gingen veel te snel voorbij
wat is er nog gebleven van al die dromen
We waren nog zo jong en vrij
Altijd een glimlach;
zelfs op deze pasfoto,
enkele uren voor zijn heengaan gemaakt
om zijn paspoort te verlengen.
Heimwee naar het kunnen aanraken
van die glimlach in dit aardse leven.
Rogier leefde bijna 22 jaar met intense levensvreugde,
liefde voor zijn naasten, en een grenzeloos
vertrouwen in de toekomst.
Hij heeft een andere grens overschreden
naar een andere toekomst.
Dit zelfde vertrouwen geeft ons mede de kracht
om door te gaan.
Kracht, welke wij ook putten uit uw blijk van medeleven.
(Onderstaande liedtekst en bovenstaande tekst op de rouwkaart van Rogier)
Je moest eens weten
hoe het leven gewoon is doorgegaan
Niets is veranderd, maar alles is anders
Je moest eens weten wat een leegte jij achterliet
Waarom moest ik leven en waarom jij niet
Hoe gaat het vandaag in niemandsland
Zie je ons staan in de mist, in de zon
Waarom moest jij naar niemandsland
Geniet je nog steeds zoals alleen jij dat kon
Wat doe jij in niemandsland
Wacht je op mij in niemandsland
("Niemandsland" van cd Hartslag, Rob de Nijs, tekst Frank Boeijen/Belinda Meuldijk)