Koniec Jubileuszu Miłosiedzia – jaki był dla Ciebie?

Nie pozostać głuchym i ślepym

Wraz z ogłoszeniem Roku Jubileuszu postanowiłam nie zaniedbywać okazji do tych wszystkich odpustów, które w tym szczególnym roku były nam dane – w iluż kościołach, pod zwykłymi warunkami, tylko dzięki nawiedzeniu kościoła, można było zyskać odpust zupełny! Zatem po pierwsze: modlitwa. Po drugie: zweryfikować swoje myślenie o potrzebujących. Przełamać powszechne schematy o tym, że kto chce, może zarobić na chleb, spojrzeć w twarz żebrakowi, dając mu monetę. Po trzecie: miłosierdzie względem wszystkich. Skoro Pan Bóg znosi moje ułomności, humory i fochy, to… no starałam się :)

Jak zwykle – mogłoby być lepiej. Ale przecież miłosierdzie nie mija. A my jesteśmy powołani do życia nim stale. Zatem ów rok był dobrą rozgrzewką, byleby kondycji nie zabrakło. Ale o to też trzeba się modlić.

Parafialna optymistka

Zaangażowanie we wspólnotę

Przyznam, że wszystko, co udało mi się dokonać w kończącym się Roku Miłosierdzia, wynikało z mojego zaangażowania w działalność parafii. I tej, w której mam status “ministranta seniora” (zmartwychwstańcy wildeccy), i tej z racji obecnego miejsca mego zamieszkania (klasztor paulinów i parafia Wniebowzięcia NMP w Wągrowcu).

Uczestnicząc w pewien sposób w życiu wildeckiej parafii, wiele satysfakcji dało mi przyczynienie się do zorganizowania wystawy “Wilda w czasach PRL”. Chociaż to tylko poszukiwanie i udostępnianie zdjęć, a jednak niesie radość, gdy to mogło posłużyć organizatorom wystawy - ks. Proboszczowi o. Adamowi CR i p. mgr Magdalenie Mrugalskiej - Banaszak. A w czerwcu uczestniczyliśmy we Mszy św. zamówionej przez ministrantów seniorów w intencji zakrystianina śp. br. Jana Tyrałły CR, połączonej z odsłonięciem - ufundowanego przez nas - jego portretu. Miałem honor i zaszczyt przyczynić się do przebiegu tej uroczystości.

W pewien sposób niezręcznie pisać mi o tym, co udało mi się dokonać w Wągrowcu. Zdaję sobie sprawę, że to wykracza poza granice wildeckiej parafii. Ale ja stąd pochodzę i dzielę się w tym miejscu moją satysfakcją z wydarzenia, wybranego z wachlarza dokonań. W parafialnym kościele Wniebowzięcia NMP, w dniu parafialnego odpustu (15 sierpnia), miała miejsce doniosła uroczystość. Ks. Prymas Wojciech Polak dokonał rekoronacji figury Matki Bożej z Dzieciątkiem. Figura została odrestaurowana i wyposażona w odtworzone insygnia królewskie. Myślę, że mogę stwierdzić, że 2.lata starań zakończyły się sukcesem.

Kiedy tych kilka spraw pozwoliłem sobie przekazać innym osobom, to także uważam, że mogę czuć się spełnionym w Roku Miłosierdzia, a ukoronowaniem mych doznań niosących satysfakcję, będzie udział w uroczystości otwarcia Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, na którą zostałem zaproszony.

Bogu niech będą dzięki za tę łaskę, że mogłem w tych wszystkich wydarzeniach uczestniczyć.

„Ministrant senior”