Polskiej poezji - SH-iskra

Ucichły słowa

Zaciszny żar nienawiści

Spowszedniał

Czy tak nam trzeba

Iść

prosto drogą do nieba

Jakże kochasz swoje dziecko

Jeśli go nie karcisz

Jakiż jesteś ogrodnik

Jak dziczków

Nie odcinasz

I nie plewisz

Jaki będzie nasz kraj

Gdy potomstwo

Swojej drogi

Naszego pokolenia nie Pozna

Ty wilku masonie

Czy taką to oto

nam polakom dyktujesz drogę

Słodkim słowem

A burzliwym wzorem

Samozagłady.

Czy Stwórca nam nie mówi

Kto nie karci swoich dzieci

Ich nie kocha

Czy jako diabeł

Większy jesteś

Od nasze go

Stwórcy

Oj zważ co poczynasz

Aby ci rozumu

Nie odebrano

Z reszty obdarto

I dano na pożarcie

Tylko tym

Co popierasz

Znaczy

Dzikiej zwierzynie

rekin oceanu

Tagi.

Polska

Jakże masz powstać Narodzie mój

Bez Boga ani do proga

A za nim jest śmierć

A wola Pańska nas wyzwoli

Jako nam wypełnić

Do życia wznosić sztandar swego sumienia

jako intencje

Ujrzy nasz Ojciec nasz

Jako godne uwagi

Czy uważasz że ostawi nas samych

Z tymi oprychami

Co nas jako Polskę związali

Głębokimi kłodami

Nie Ale jako wszeteczeństwo

Nasze czyż nie musi się znaleźć pod naszymi nogami

Jako smród co nas oślepił

A tych co nas i nam

Zabraniają do ciebie

Iść jako syny marnotrawne

Co daliśmy się zwieść

Aniołom upadłym

Poskromi

A nas przywróci do życia

Abyśmy byli wolni.

rekin oceanu

Ależ musisz w to uwierzyć.

To nie są słowa dla przekonywania

Ale dla tych

Co szukają.

Bezpośrednio Stwórcy

I mają mu dużo

Drogi do oddania

jaka na nich czeka.

rekin